การพัฒนาชุดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารภาษาไทย โดยใช้บริบทวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนองครักษ์ จังหวัดนครนายก
คำสำคัญ:
ชุดกิจกรรม, ทักษะการสื่อสารภาษาไทย, บริบทวิทยาศาสตร์บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาผลการใช้ชุดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารภาษาไทยโดยใช้บริบทวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนองครักษ์ จังหวัดนครนายก กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนองครักษ์ จังหวัดนครนายก ที่สมัครเป็นสมาชิกชุมนุมภาษาไทย ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2563 ซึ่งได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) ชุดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารภาษาไทยโดยใช้บริบทวิทยาศาสตร์ 2) แบบสอบถามความคิดเห็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับความเหมาะสมของชุดกิจกรรม 3) แบบประเมินทักษะการสื่อสารภาษาไทย และ 4) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนต่อชุดกิจกรรมผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาชุดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารภาษาไทยโดยใช้บริบทวิทยาศาสตร์ นำเนื้อหาในบริบทวิทยาศาสตร์มาส่งเสริมทักษะการสื่อสารภาษาไทย ด้านการฟัง การพูด การอ่าน การเขียน จำนวน 4 กิจกรรม 2) ผลการประเมินคุณภาพชุดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารภาษาไทยโดยใช้บริบทวิทยาศาสตร์มีคุณภาพเหมาะสมระดับมากที่สุดทุกด้าน 3) นักเรียนกลุ่มตัวอย่างมีผลการประเมินทักษะการสื่อสารภาษาไทยในระดับผ่านเกณฑ์ ขึ้นไป และ 4) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อชุดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมทักษะการสื่อสารภาษาไทยโดยใช้บริบทวิทยาศาสตร์ระดับพึงพอใจมากที่สุดทุกด้าน
เอกสารอ้างอิง
โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชวิน พงษ์ผจญ. (2563). การจัดการเรียนรู้รายวิชาศิลปะการเขียนและแต่งคำประพันธ์ตามแนวคิดการเรียน
การสอนโดยอิงบริบทจริงเพื่อสร้างเสริมเจตคติเชิงบวกต่อการเขียนร้อยแก้วกับการแต่ง
คำประพันธ์ไทยและความพร้อมในการเป็นครูภาษาไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัย
ราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 14(1), หน้า 26-47.
ชาตรี ฝ่ายคำตา. (2558). กลยุทธ์การสอนเคมีอย่างมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: วิสต้า อินเตอร์ปริ้นท์.
ทิพย์สุดา ทวีศิลป์. (2561). การพัฒนาชุดกิจกรรมการสื่อสารภาษาไทยเป็นภาษาต่างประเทศตามแนวทาง
การจัดการเรียนรู้แบบเน้นภาระงานและทฤษฎีภาษาศาสตร์สังคมสำหรับนักเรียนประถมศึกษา.
วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
บุญเกื้อ ควรหาเวช. (2542). นวัตกรรมทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: เจริญวิทย์การพิมพ์.
ลินจง จันทรวราทิตย์. (2551). การจัดกระบวนการเรียนรู้แนวใหม่โดยบูรณาการทักษะภาษาไทยเพื่อสร้างปัญญาให้แก่ผู้เรียน. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
สกล ตั้งเก้าสกุล. (2560). การพัฒนาชุดกิจกรรมทางคณิตศาสตร์ตามแนวคิดการใช้บริบทเป็นฐานร่วมกับการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการเชื่อมโยงความรู้คณิตศาสตร์และเจตคติต่อวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาคณิตศาสตร์, คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). รายงานการวิจัยสภาพปัญหาและแนวทางแก้ปัญหาการจัด
การเรียนการสอนที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ:
วี ที ซี คอมมิวนิเคชั่น.
อัมพร ม้าคะนอง. (2553). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์: การพัฒนาเพื่อพัฒนาการ.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Crawford, Michael L. (2001). Teaching contextually: Research, rationale, and techniques for
improving student motivation and achievement in mathematics and science. Waco, TX:
CORD.
Johnson, Elaine B. (2002). Contextual teaching and learning: What it is and why it’s here to stay.
Thousand Oaks, CA: Corwin.
Krashen, Stephen D., & Terrell, Tracy D. (1993). The natural approach: Language acquisition in the
classroom. New York, NY: Prentice Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
