แนวทางการจัดการศึกษานอกระบบเพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้ทักษะชีวิต สำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน
คำสำคัญ:
ทักษะชีวิต, การจัดการศึกษานอกระบบ, นักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาและความต้องการการเรียนรู้ทักษะชีวิตของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน และเสนอแนวทางการจัดการศึกษานอกระบบเพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้ทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน ด้วยระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครูในโรงเรียนโสตศึกษา และผู้เชี่ยวชาญการจัดการศึกษาสำหรับผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยินและด้านการศึกษานอกระบบ วิเคราะห์ข้อมูลทักษะชีวิต 4 ทักษะ คือ ทักษะการสร้างสัมพันธภาพระหว่างบุคคล ทักษะการจัดการกับอารมณ์และความเครียด ทักษะการตระหนักรู้และเห็นคุณค่าในตนเอง และทักษะการตัดสินใจและแก้ปัญหา โดยจัดหมวดหมู่ข้อมูลและสร้างข้อสรุป ผลการศึกษาปัญหาทักษะชีวิต พบว่าทักษะการตัดสินใจและแก้ปัญหา นักเรียนไม่มีโอกาสตัดสินใจได้ด้วยตนเอง ทักษะการตระหนักรู้และเห็นคุณค่าในตนเอง พบว่านักเรียนขาดความเชื่อมั่นในตนเอง และความต้องการการเรียนรู้ทักษะชีวิต พบว่า ครูต้องการให้เน้นทักษะชีวิตด้านการตัดสินใจและแก้ปัญหาเป็นอันดับแรก ให้นักเรียนเรียนรู้ทักษะชีวิตจากการจัดกิจกรรมที่เน้นย้ำและทำซ้ำ ๆ ในส่วนของแนวทางการจัดการศึกษานอกระบบเพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้ทักษะชีวิตแบ่งออกเป็น 2 ประเด็น ดังนี้ 1) ปัจจัยในการจัดการศึกษา พบว่าครูควรออกแบบการเรียนรู้ทักษะชีวิตสอดแทรกในวิชาเรียนปกติหรือในชั่วโมงกิจกรรม โดยมีองค์ประกอบทั้ง 4 ทักษะในกิจกรรมเดียว นักเรียนต้องเป็นผู้ที่สามารถใช้ภาษามือในการสื่อความหมายได้ ระยะเวลาในการจัดกิจกรรมไม่ควรใช้เวลานานเกินไป 2) ขั้นตอนในการจัดการศึกษา ขั้นนำ ครูควรศึกษาความต้องการของนักเรียน และควรสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ ขั้นสอน ควรให้นักเรียนมีส่วนร่วมในการออกแบบกระบวนการเรียนรู้ ขั้นสรุป ในการประเมินผลควรต้องทำทันทีหลังจากการเรียนรู้เสร็จสิ้น
เอกสารอ้างอิง
ปริญญา สิริอัตตะกุล. (2555). ความสามารถในการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารเพื่อการพึ่งตนเองของผู้พิการทางการได้ยิน กรณีศึกษา จังหวัดชลบุรี. นนทบุรี: สถาบันสร้างเสริมสุขภาพคนพิการ.
ปริญญา สิริอัตตะกุล. (2561). การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของทักษะทางสังคมในเด็กหูหนวกโดยมี
ความสามารถในการเข้าใจความคิดของผู้อื่นเป็นตัวแปรส่งผ่าน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎี
บัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ, คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปริญญา สิริอัตตะกุล และคณะ. (2558). การพัฒนาตัวแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อสร้างเสริมทักษะชีวิตของวัยรุ่นตอนต้นที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน. วารสารสหวิทยาการวิจัย ฉบับบัณฑิตศึกษา, 4(3), หน้า 1–14.
ผดุง อารยะวิญญู. (2542). การศึกษาสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: แว่นแก้ว.
พิไลรัตน์ ทองอุไร และเหม มณีมั่งคั่ง. (2551). การพัฒนาการปรับตัวทางสังคมของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน โดยประยุกต์ใช้หลักศาสนาและวัฒนธรรมท้องถิ่น. สงขลา: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วรรณา จิตรักมั่น. (2555). การพัฒนากิจกรรมเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการใช้สารสนเทศของนักศึกษาหูหนวก กรณีศึกษา วิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิต บูรณาการการเรียน
การสอน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้ หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2559). รายงานผลการพิจารณาศึกษาของคณะกรรมาธิการสังคม กิจการเด็ก เยาวชน สตรี ผู้สูงอายุ คนพิการ และผู้ด้อยโอกาส สภานิติบัญญัติแห่งชาติ เรื่อง การจัดการศึกษาสำหรับคนหูหนวก การผลิตและการบริการล่ามภาษามือ (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.senate.go.th/document/Ext14438/14438898_0003.PDF [2562, 5 ธันวาคม].
โสภณ ชัยวัฒนกุลวานิช. (2556). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาทางเลือกเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ: กรณีศึกษาเด็กที่มีความมบกพร่องทางการได้ยิน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา, คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนุชา ภูมิสิทธิพร. (2550). การศึกษาปัญหาและความต้องการของนักศึกษาที่มีความบกพร่องทางการได้ยินที่ศึกษาในมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อนุชา ภูมิสิทธิพร. (2554). ความรู้เกี่ยวกับเด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน. พิษณุโลก: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
อัญชลี สารรัตนะ, คำแปลง แสงคำ และสุจิตรา แสงคำ. (2560). การพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาและความร่วมมือระหว่างสถานศึกษาและครอบครัว. วารสารวิทยาลัยราชสุดา เพื่อการวิจัยและพัฒนาคนพิการ, 13(1), หน้า 18-28.
อารี ภาวสุทธิไพศิฐ. (2554). การเรียนรู้ด้วยการชี้นำตนเองของผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาตลอดชีวิตและการพัฒนามนุษย์, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
