ความท้าทายของการจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคลในประเทศไทย
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล, การเรียนรู้แบบมีผู้เรียนเป็นศูนย์กลางบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดและรูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล ด้วยโลกปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาในหลายด้านอย่างรวดเร็วและตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยี วิถีชีวิต และสภาพแวดล้อม ทำให้คนในยุคปัจจุบันไม่ต้องเสียเวลารอสิ่งต่าง ๆ เหมือนในอดีต เพราะสามารถเข้าถึงองค์ความรู้ต่าง ๆ ที่ต้องการได้ด้วยตนเองอย่างง่ายดาย และสามารถทำได้ทุกที่ทุกเวลา นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ยังทำให้คนในยุคปัจจุบันสามารถแสดงออกถึงความเป็นตัวตนของตนเองได้อย่างชัดเจนและหลากหลาย รวมทั้งยังส่งผลต่อระบบการจัดการเรียนการสอนที่จำเป็นต้องพัฒนาให้ตอบสนองต่อการเรียนรู้แบบมีผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ซึ่งการจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล (differentiated instruction: DI) นับเป็นอีกเป็นวิธีหนึ่งที่นำมาใช้และยังได้รับการยอมรับว่าสามารถตอบสนองต่อความต้องการของผู้เรียนที่มีความแตกต่างกันในชั้นเรียนได้เป็นอย่างดี ประเทศนิวซีแลนด์ได้รับการยกย่องว่ามีการศึกษาที่ดีที่สุดในลำดับต้น ๆ ของโลก ได้นำวิธีการนี้ไปใช้จนเกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผลที่ดีประเทศไทยถือเป็นอีกประเทศหนึ่งที่เริ่มนำการจัดการเรียนการสอนแบบนี้เข้ามาใช้ แต่ยังไม่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายเท่าใดนัก จึงถือเป็นความท้าทายของผู้สอนชาวไทยที่จะเริ่มวางแผนและนำการจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคลนี้มาใช้ เพื่อทำให้ผู้เรียนแต่ละคนได้พัฒนาทักษะและความรู้ความสามารถที่ตรงกับความต้องการและความสนใจของตนเอง รวมทั้งบรรลุผลสำเร็จทางการเรียนรู้ตามที่คาดหวังไว้
เอกสารอ้างอิง
พ.ศ. 2545 พร้อมกฎกระทรวงที่เกี่ยวข้อง และพระราชบัญญัติการศึกษาภาคบังคับ พ.ศ. 2545.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
มาเรียม นิลพันธุ์, ศิริวรรณ วณิชวัฒนวรชัย และอธิกมาส มากจุ้ย. (2556). การพัฒนานวัตกรรมการจัดการเรียน
การสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 33(2), หน้า 83-105.
สุทธิดา บุญทวี, สิทธิกร สุมาลี และวิภารัตน์ แสงจันทร์. (2559). นิวซีแลนด์กับระบบการประเมินที่สอดคล้อง
กับความต้องการของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. นิตยสาร สสวท., 45(203), หน้า 35-39.
สุรเชษฐ์ ตรรกโชติ. (ม.ป.ป.). การเรียนรู้ที่อยู่ร่วมกับความแตกต่าง (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://www.educathai.com/knowledge/articles/399 [2563, 12 ธันวาคม].
อติยศ สรรคบุรานุรักษ์ และศศิณัฎฐ์ สรรคบุรานุรักษ์. (2558). การจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่าง
ระหว่างบุคคล. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 12(1-2), หน้า 39-48.
Delisle, James R. (2015). Differentiation doesn’t work (Online). Available:
https://www.edweek.org/ew/articles/2015/01/07/differentiation-doesnt-work.html [2021, July 5].
Fox, Jenifer, & Hoffman, Whitney. (2011). The differentiated instruction: Book of lists. Oxford, UK:
Jossey-Bass.
Gregory, Gayle H., & Kuzmich, Linda M. (2004). Data driven differentiation in the standards-based
classroom. Thousand Oaks, CA: Corwin.
Guild, Pat Burke. (2001). Diversity, learning style and culture (Online). Available:
http://www.newhorizons.org/strategies/styles.guild.ht [2021, July 5].
James, Dianne. (2009). Differentiated instruction: One school’s survey analysis. The Corinthian, 10(13),
pp. 169-191.
Kimball, Jake. (2009). Differentiated instruction. The English Connection, 13(1), p. 20.
Kotob, Mazen, & Arnouss, Doha. (2019). Differentiated instruction: The effect on learner’s achievement in
kindergarten. International Journal of Contemporary Education, 2(2), p. 61.
Mavidou, Anastasia, & Kakana, Domna Mika. (2019). Differentiated instruction in practice: Curriculum
adjustments in kindergarten. Creative Education, 10(3), pp. 535-554.
Ministry of Education. (n.d.). The New Zealand curriculum (Online). Available:
https://nzcurriculum.tki.org.nz/Principles [2021, July 5].
Stephen, Joseph, et al. (2013). The impact of differentiated instruction in a teacher education setting:
Successes and challenges. International Journal of Higher Education, 2(3), pp. 28-40.
Subban, Pearl K., & Round, Penny N. (2015). Differentiated instruction at work. Reinforcing the art of
classroom observation through the creation of a checklist for beginning and pre-service teachers.
Australian Journal of Teacher Education, 40(5), pp. 116-131.
Tapper, Nicholas, & Horsley, Jenny Kairaranga. (2017). Differentiation in the secondary school classroom.
Kairaranga, 18(2), pp. 40-46.
Theisen, Tony. (2002). Differentiated instruction in the foreign language classroom: Meeting the diverse
needs of all learners. The Communique, 6, pp. 1-8.
Timperley, Le Fevre. (2019). Professional conversations to develop adaptive expertise (Online). Available:
https://noiie.ca/wp-content/uploads/2019/07/Helen-Timperley-full-sym.pdf [2021, April 23].
Tomlinson, Caroll Ann. (1999). The differentiated classroom: Responding to the needs of all learners.
Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
Tomlinson, Caroll Ann. (2001). How to differentiate instruction in mixed-ability classrooms. Upper Saddle River, NJ:
Pearson Education.
Tomlinson, Caroll Ann. (2005). How to differentiate instruction in mixed-ability classrooms. Alexandria, VA:
Association for Supervision and Curriculum Development.
Tomlinson, Caroll Ann. (2017). How to differentiate instruction in academically diverse classrooms (3rd. ed.). Alexandria, VA: ASCD.
Tomlinson, Caroll Ann, & Allan, Susan Demirsky. (2000). Leadership for differentiating schools &
classrooms. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
Tomlinson, Caroll Ann, & Eidson, Caroline Cunningham. (2003). Differentiation in practice: A resource
guide for differentiating curriculum grades 5-9. Alexandria, VA: Association for Supervision and
Curriculum Development.
Tomlinson, Caroll Ann, & Moon, Tonya R. (2013). Assessment and student success in a differentiated classroom. Alexandria, VA: ASCD.
Wilson, Suzanne M., & Peterson, Penelope L. (2006). Theories of learning and teaching: What do they
mean for educators?. Washington, DC: National Education Association.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
