ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกแหล่งท่องเที่ยว ของนักท่องเที่ยวกลุ่มครอบครัว กรณีศึกษา จังหวัดนนทบุรี

ผู้แต่ง

  • สุจิตรา ริมดุสิต วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม
  • พูนทรัพย์ เศษศรี วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม
  • ชิดชม กันจุฬา วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

คำสำคัญ:

นักท่องเที่ยวกลุ่มครอบครัว, ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกแหล่งท่องเที่ยว

บทคัดย่อ

 บทคัดย่อ.jpg

 

ประวัติผู้แต่ง

สุจิตรา ริมดุสิต, วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

  อาจารย์ประจำวิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

พูนทรัพย์ เศษศรี, วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

อาจารย์ประจำวิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

ชิดชม กันจุฬา, วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

อาจารย์ประจำวิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). แถลงข่าวสถานการณ์ท่องเที่ยว เดือนมิถุนายน ปี 2561 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.mots.go.th/News-view.php?
nid=10598 [2561, 18 กรกฎาคม].

กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2562). นิยามและประเภทครอบครัว (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://www.shorturl.asia/JTCuz [2562, 22 มีนาคม].

กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). สถานการณ์ด้านการท่องเที่ยวเดือนธันวาคม 2562 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://www.mots.go.th/ download/article/article_20200123132729.pdf [2563, 29 มกราคม].

ฉันทัช วรรณถนอม. (2552). อุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: วิรัตน์เอ็ดดูเคชั่น.

ทิพวรรณ พุ่มมณี. (2546). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ธัญชนก แววแก้ว. (2557). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางไปประเทศเกาหลีหรือญี่ปุ่น. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ
ทั่วไป, คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

นิศา ชัชกุล. (2550). อุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2525). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

วฤษสพร ณัฐรุจิโรจน์. (2560). ครอบครัวทางเลือกและการคงอยู่ของสถาบันครอบครัว. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์
สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(2), 1817-1827.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์ และศุภร เสรีรัตน์. (2541). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). การสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทย พ.ศ. 2557 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/ด้านเศรษฐกิจ/สาขาการท่องเที่ยวและ
กีฬา/Travel_behavior_of_Thai_people/Travel_behavior_2557/6.รายงานฉบับสมบูรณ์.pdf [2559, 23 กุมภาพันธ์].

อัญธิกา แก้วศิริ. (2560). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีความสัมพันธ์ต่อการใช้บริการร้านอาหารบุฟเฟต์ของผู้บริโภคในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้า
อิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

เอ็กซ์พีเดีย. (2560). เอ็กซ์พีเดียเผย ไทยครองอันดับสูงสุดในโลกด้านการเดินทางท่องเที่ยวกับครอบครัว (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://travelblog.expedia.co.th/press/172220 [2562, 22 มีนาคม].

Kotler, Philip. (1997). Marketing management analysis, planning, implementation and control (9th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.

Yamane, Taro. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York, NY: Harper and Row.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-12-25

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย