การออกแบบประสบการณ์การท่องเที่ยวโดยชุมชนผ่านกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนฐานโมเดลเศรษฐกิจสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน
Keywords:
การออกแบบประสบการณ์, กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์, โมเดลเศรษฐกิจสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนAbstract
การวิจัยนี้กำหนดให้ศึกษาการออกแบบประสบการณ์เชิงอรรถศาสตร์โดยชุมชนผ่านกิจกรรมเชิงอรรถศาสตร์เชิงลึกฐานแบบจำลองเศรษฐกิจไปสู่การพัฒนาที่คาดว่าจะได้รับการศึกษาตามวิธีการวิจัยเชิงเชิงคุณภาพด้วยการตรวจสอบเชิงลึก ผู้นำชุมชนคณะกรรมการการท่องเที่ยวชุมชนและสมาชิกอนุญาตการจ่ายเงินโดยต้องเผื่อจำนวน 30 คนจาก 10 ชุมชนการท่องเที่ยวในประเทศเหล่านี้จะให้แบบสัมภาษณ์รูปแบบโครงสร้าง (การวิเคราะห์เนื้อหา) ผลการศึกษาพบว่าการออกแบบประสบการณ์ผ่านกิจกรรมเชิงอรรถศาสตร์เชิงคณิตศาสตร์มาจากพื้นฐานดั้งเดิมของทุนของท้องถิ่น โดยมีนักสื่อสารมวลชนเป็นผู้ทำหน้าที่ถ่ายทอดและประสาทสัมผัสทั้งห้าเป็นการสร้างประสบการณ์ให้ก่อนเกิดแก่ผู้อื่นที่สอดคล้องกัน น่าจดจำ และยกระดับการท่องเที่ยวโดยชุมชนในจำนวนที่เพิ่มมากขึ้น
References
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). แผนปฏิบัติการด้านการขับเคลื่อนการพัฒนาประเทศไทยด้วยโมเดลเศรษฐกิจ BCG
พ.ศ.2564-2570 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.bcg.in.th/bcg-action-plan/ [2565, 10 กรกฎาคม].
นัฐกานต์ เครือชัยแก้ว. (2559). การรับรู้ภาพลักษณ์ขอตราสินค้าและคุณภาพการบริการที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของผู้ใช้บริการร้านอาหารญี่ปุ่นในเขต
กรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ปารณีย์ ศรีสวัสดิ์, ณัฐกานต์ แน่พิมาย, เสาวภาคย์ สว่างจันทร์ และพงศ์เทพ แก้วเสถียร. (2562). การพัฒนานักสื่อความหมายท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการ
ท่องเที่ยวในอำเภอดอนสัก จังหวัดสุราษฎร์ธานี. International Thai Tourism Journal, 15(1), หน้า 150-166.
ภัยมณี แก้วสง่า, นิศาชล จำนงศรี. (2555). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ : ทางเลือกใหม่ของการท่องเที่ยวไทย. Suranaree J. Soc. Sci. 6(1), หน้า
-111.
เมธาวี จำเนียร, กรกฎ จำเนียร, ศศิพัชร บุญขวัญ, ทองพูล มุขรักษ์, ยงยุทธ ปาณะศรี และวรรณา เทพณรงค์. (2562). การสร้างและสื่อสารกิจกรรมการ
ท่องเที่ยวการแสดงพื้นบ้านเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชน. Valaya Alongkorn Review, 9(3), หน้า 199-210.
ศุภาวิณี กิติวินิต. (2564). ความพร้อมและศักยภาพทรัพยากรที่มีต่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของชุมชนตำบลลิดล อำเภอเมือง จังหวัดยะลา. วารสาร
มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 16(1), หน้า 22-32.
Juma, L. O., & Khademi-Vidra, A. (2019). Community-Based Tourism and Sustainable Development of Rural Regions in Kenya;
Perceptions of the Citizenry. Sustainability, 11(17), p. 4733.
Lucchetti, V. G., & Font, X. (2013). Community Based Tourism: Critical Success Factors. ICRT Occasional Paper, (OP27).
Mura, P., & Khoo-Lattimore, C. (Eds.). (2018). Asian Qualitative Research in Tourism: Ontologies, Epistemologies, Methodologies,
and Methods. Springer.
Paramati, S. R., Alam, M. S., & Chen, C. F. (2016). The Effects of Tourism on Economic Growth and CO2 Emissions: A Comparison
Between Developed and Developing Economies. Journal of Travel Research, 56(6), pp. 712-724.
Richards, G., & Raymond, C. (2000). Creative Tourism. ATLAS News, 23(8), pp. 16-20.
Schmitt, B. (2011). Experience Marketing: Concepts, Frameworks and Consumer Insights. Foundations and Trends in
Marketing, 5(2), pp. 55-112.
Yuan, Y. H. E., & Wu, C. K. (2008). Relationships Among Experiential Marketing, Experiential Value, and Customer Satisfaction.
Journal of Hospitality & Tourism Research, 32(3), pp. 387-410.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี Sripatum Chonburi Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
