THE DEVELOPMENT OF CULTURAL TOURISM IN WISET CHAI CHAN MARKET COMMUNITY, ANG THONG PROVINCE

Authors

  • Rungbhassorn Satthathanabhat The Department of Thai and Oriental Languages, Faculty of Humanities, Ramkhamhaeng University

Keywords:

Development, Cultural Tourism, Wiset Chai Chan Community

Abstract

            The research aimed to: 1) study the cultural identities of Wiset Chai Chan market community, 2) study the cultural tourism potential of the community, and  3) propose the cultural tourism developmental model of the community. The methodology used in this research were case study content analysis focused in unique case orientation in order to get in depth data then present the results in style of descriptive analysis. The in-depth interviewing and focus group were also conducted with the 23 key informants.   

            The research findings suggested 1) cultural identities of Wiset Chai chan market community included lifestyles cultural identity, trading cultural identity, and multi-cultural identity, 2) the cultural tourism potential, as a whole, consisted of tourists attraction potential, tourism support potential, and management potential, 3) the cultural tourism developmental model was presented as “CODI MODEL” with 4 components: 1) Creative Tourism, 2) Offensive Marketing, 3) Developmental Conservation, and 4) Integrated Networking. The evaluation of the cultural tourism developmental model of Wiset Chai Chan market community was standard and contributed to the possibility, accuracy, and clearly coverage.

Author Biography

Rungbhassorn Satthathanabhat, The Department of Thai and Oriental Languages, Faculty of Humanities, Ramkhamhaeng University

Assistant Professor, The Department of Thai and Oriental Languages, Faculty of Humanities, Ramkhamhaeng University

References

เขมิกา ธีรพงษ์. (2563). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมด้วยการออกแบบประสบการณ์. ศิลปกรรมสาร, 13(1), หน้า 1-15.

จิราณีย์ พันมูล และคณะ. (2561). การศึกษาศักยภาพชุมชนเพื่อสนับสนุนการเพิ่มมูลค่า แหล่งท่องเที่ยววิถีชุมชนเกาะเกร็ด. สำนักงาน

กองทุนสนับสนุนการวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล สุวรรณภูมิ.

ทัชชญา ทรงอิทธิสุข และณัฐนุช จันทวิมล. (2563). การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศจากมุมมองของนักท่องเที่ยวกรณีศึกษา

อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. วารสาร AL-NUR บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยฟาฏอนี, 15(29), หน้า 29-43.

ปณต อัศวชัย. (2558). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนของชุมชนเทศบาลตำบลศาลเจ้าโรงทองอำเภอวิเศษชัยชาญ จังหวัด

อ่างทอง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 9(18), หน้า 60-67.

ประไพพิมพ์ พานิชสมัย. (2560). การออกแบบอัตลักษณ์ ส่งเสริมการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมท้องถิ่นชุมชนท่าแพ จังหวัดนครศรีธรรมราช.

หลักสูตรศิลปมหาบัณฑิตสาขาวิชาศิลปะการออกแบบ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. (2560). ตลาดศาลเจ้าโรงทองจังหวัดอ่างทอง (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:

http://www.talad-tongchom.rmutt.ac.th/sanjaorongthong/ [2564, 9 ธันวาคม].

มูลนิธิชัยพัฒนา. (2553). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:

https://www.chaipat.or.th/site_content/item/3579-2010-10-08-05-24-39.html [2564, 9 ธันวาคม].

รวิสรา ศรีบรรจง และนันทวัน เหลี่ยมปรีชา. (2564). พฤติกรรมการซื้อสินค้าออนไลน์ของผู้บริโภคภายใต้ วิถีความปกติใหม่ (New Normal) ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลกที่มีผลต่อส่วนประสมการตลาดออนไลน์. ใน โครงการนำเสนอผลงานวิชาการระดับชาติ

ประจำปี พ.ศ. 2564 (หน้า 40-52). พิษณุโลก มหาวิทยาลัยนเรศวร.

รุ่งภัสสรณ์ ศรัทธาธนพัฒน์. (2564). การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในมิติวิถีใหม่ของชาวชุมชนตลาดน้ำ พื้นที่กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ:

มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ศิริรัตน์ โรจนปณิธิกุล และ ศุภศักดิ์ เงาประเสริฐวงศ์ (2564). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทย ระหว่างสถานการณการแพร่

ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด-19). ใน การประชุมวิชาการและนําเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12

(หน้า 559-566), กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.

สัจจา ไกรศรรัตน์ และวรรักษ์ สุเฌอ. (2560). กระบวนการสร้างตราสินค้าให้กับตลาดชุมชนโบราณลุ่มน้ำสุพรรณบุรีในฐานะของแหล่ง

ท่องเที่ยว. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์, 19(2), หน้า 35-48.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2563). มหาวิทยาลัยสู่ตำบล สร้างรากแก้วให้ประเทศ (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:

https://www.mhesi.go.th/index.php/flagship-project/2690-u2tambon.html [2564, 9 ธันวาคม].

Burkart, A. J., & Medlik, S. (1974). Tourism-Past, Present, and Future (2nd ed). London: Heinemann.

Flew, T., & Kirkwood, K. (2021). The impact of COVID-19 on cultural tourism: Art, culture and

communication in four regional sites of Queensland, Australia. Media International Australia, 178(1), pp. 16-20.

George, W. (2012). Commodifying local culture for rural community tourism development: theorizing the

commodification process. U.S.A: Mount Saint Vincent University.

Patton, M. Q. (1990). Qualitative Evaluation and Research Methods (2nd ed). Newbury Park, CA: Sage.

Stryker, S., & Burke, P. J. (2000). The past, present, and future of an identity theory. Social psychology quarterly,

pp. 284-297.

Williams, John & Lawson, Rob. (2011). Community issues and resident opinions of tourism. Annals of Tourism

Research, 28(2), pp. 269-290.

Wiltshier, P. (2011). Religious tourism in research themes for tourism. UK: MPG Book Group.

Downloads

Published

2023-03-17

Issue

Section

บทความวิจัย