ศักยภาพชุมชนวัดราชา กรุงเทพมหานคร ต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนด้วยนวัตกรรมบนพื้นฐานเศรษฐกิจพอเพียง

ผู้แต่ง

  • วาสนา สุรีย์เดชะกุล สาขาวิชาการจัดการพัฒนาสังคมและวัฒนธรรม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
  • ชินวัฒน์ ศาสนนันทน์ สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
  • อาริยา ภู่ระหงษ์ สาขาวิชาการจัดการพัฒนาสังคมและวัฒนธรรม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
  • ศศิธร เจตานนท์ สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวและบริการ วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

คำสำคัญ:

ศักยภาพ, การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์, เศรษฐกิจพอเพียง

บทคัดย่อ

          การศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาศักยภาพชุมชนวัดราชา กรุงเทพมหานคร ต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนด้วยนวัตกรรมบนพื้นฐานเศรษฐกิจพอเพียง โดยผู้วิจัยคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงรวมเป็น 32 คน จากกลุ่มผู้ให้ข้อมูล  4 กลุ่ม คือหน่วยงานภาครัฐ หน่วยงานภาคเอกชน ประชาชนและนักท่องเที่ยว การเก็บรวบรวมข้อมูลผู้วิจัยใช้แบบสัมภาษณ์ และได้ทำการทดสอบหาค่าความเที่ยงตรงของคำถามที่สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการวิจัย เท่ากับ .90 การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content Analysis) วิเคราะห์แบบสามเส้า (Triangulation) และการวิเคราะห์ SWOT สังเคราะห์ TOWS Matrix และนำเสนอผลการศึกษาแบบพรรณนาวิเคราะห์ (Descriptive Analysis)
        ผลการศึกษาพบว่า ศักยภาพชุมชนชาววัดราชา กรุงเทพมหานคร ต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนด้วยนวัตกรรมบนพื้นฐานเศรษฐกิจพอเพียงได้แก่ ศักยภาพด้านเกี่ยวกับที่ชุมชนชาววัดราชาด้านลักษณะทางภายภาพของชุมชน ศักยภาพด้านทรัพยากรท่องเที่ยวของชุมชนชาววัดราชา ด้านการจัดการทรัพยากรอย่างยั่งยืนของชุมชนชาววัดราชา ศักยภาพด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน นักท่องเที่ยวและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องของชุมชนชาววัดราชาและศักยภาพด้านกิจกรรม การเรียนรู้และปลูกจิตสำนึกของชุมชนชาววัดราชา มีความเหมาะสมที่จะดำเนินการจัดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ด้วยนวัตกรรมบนพื้นฐานเศรษฐกิจพอเพียงในชุมชน เนื่องจากมีทรัพยากรทางการท่องเที่ยวที่สามารถนำมาพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ได้  อีกทั้งชุมชนยังมีแผนยุทธศาสตร์ในการจัดการท่องเที่ยวของชุมชน นอกจากนี้ยังสามารถจัดการท่องเที่ยวแบบ One Day Trip ในการท่องเที่ยวชุมชนวัดราชาได้

ประวัติผู้แต่ง

วาสนา สุรีย์เดชะกุล, สาขาวิชาการจัดการพัฒนาสังคมและวัฒนธรรม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

สาขาวิชาการจัดการพัฒนาสังคมและวัฒนธรรม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

ชินวัฒน์ ศาสนนันทน์, สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

อาริยา ภู่ระหงษ์, สาขาวิชาการจัดการพัฒนาสังคมและวัฒนธรรม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

สาขาวิชาการจัดการพัฒนาสังคมและวัฒนธรรม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

ศศิธร เจตานนท์, สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวและบริการ วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวและบริการ วิทยาลัยการจัดการอุตสาหกรรมบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา วิทยาเขตนครปฐม

เอกสารอ้างอิง

กรมสรรพสามิต. (2563). เศรษฐกิจพอเพียง (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.excise.go.th/prachinburi/PEOPLE/INFOCENTER/WEBPORTAL16200018206 [2565, 27 เมษายน].

ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 3). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.

ณรงค์ กุลนิเทศ, ธีระดา ภิญโญ และอาณัติ ต๊ะปินตา. (2555). รายงานการวิจัย การมีส่วนร่วมของชุมชนวัดราชาธิวาสในการป้องกันและรักษาสถานที่เกิดเหตุ.

กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

ธนะรัตน์ ทับทิมไทย. (2565). สาระรอบรั้ว ศูนย์สุพรรณบุรี (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://suphanburicampus.dusit.ac.th/report/230757.pdf [2565, 28 มิถุนายน].

นิสากร ยินดีจันทร์, ภูริพัฒน์ แก้วตาธนวัฒนา และสันดุสินทธิ์ บริวงษ์ตระกูล. (2564). การพัฒนาศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา เครือข่ายท่องเที่ยวโดยชุมชนจันทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 11(1), หน้า 248-260.

นุชประวีณ์ ลิขิตศรัณย์. (2562). ศักยภาพด้านสภาพของแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดพิจิตร. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 14(1), หน้า 28-41.

ปิรันธ์ ชิณโชติ และธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของสวนผึ้ง. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ), 9(1), หน้า 250-268.

พชรพจน์ นันทรามาศ, กิตติพงษ์ เรือนทิพย์ และจารุวรรณ เหล่าสัมฤทธิ์. (2564). เจาะพฤติกรรมการท่องเที่ยว New Normal: เมื่อโควิดทำชีวิตเปลี่ยน (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://krungthai.com/Download/economyresources/EconomyResourcesDownload_450เจาะพฤติกรรมท่องเที่ยวใน_New_Normal_เมื่อโควิดทำชีวิตเปลี่ยน_31_08_63.pdf [2564, 20 มีนาคม].

พิชญาภา ศิริรัตน์. (2565). นวัตกรรมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของประเทศไทย ความท้าทายใหม่ในเวทีโลก (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.nia.or.th/Sustainable-Tourism-Innovation-in-Thailand [2565, 30 มีนาคม].

พูนทรัพย์ เศษศรี และสุจิตรา ริมดุสิต. (2566). ศักยภาพในการจัดการท่องเที่ยวเชิงวิถีชุมชนอย่างยั่งยืนของตำบลคลองโยง อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 19(4), หน้า 40-50.

วรรวิมล ภู่นาค. (2558). ศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษาตลาดน้ำอัมพวา. วารสารวิทยาบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 26(1), หน้า 63-74.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2521). พัฒนาการในหมู่บ้านภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: การพิสูจน์ทฤษฎีศักยภาพในการพัฒนาและการแพร่กระจาย. วารสารสังคมศาสตร์, 15(3), หน้า 134-151.

Humphrey, A. (2005). SWOT analysis for management consulting. SRI alumni Newsletter, 1(2), pp. 7-8.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-04-04

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย