การไม่ยอมรับและบังคับตามคำชี้ขาดอนุญาโตตุลาการ ด้วยเหตุขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน (Public Policy)

บทคัดย่อ

          กระบวนการอนุญาโตตุลาการ  เป็นการระงับข้อพิพาทที่คู่สัญญามีอิสระอย่างเต็มที่ในการร่วมตกลงกำหนดกระบวนการระงับข้อพิพาท (Party Autonomy) โดยหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่ทำให้คู่พิพาทเลือกระงับข้อพิพาทด้วย
การอนุญาโตตุลาการ ได้แก่ ความเป็นที่สุด (Finality) และมีผลผูกพัน (Binding Effect) ของคำชี้ขาด ไม่สามารถอุทธรณ์คำชี้ขาดต่อไป จึงส่งผลให้โดยทั่วไประยะเวลาของกระบวนการระงับข้อพิพาทโดยการอนุญาโตตุลาการจึงมีความรวดเร็วกว่าการระงับข้อพิพาทโดยกระบวนการทางศาล อย่างไรก็ตาม ในหลายกรณีก็ยังคงมีข้อครหาต่อกระบวนการอนุญาโตตุลาการว่าเป็นกระบวนการที่ล่าช้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากต่อมาคำชี้ขาดไม่ได้รับการยอมรับบังคับตามหรือถูกเพิกถอน ทั้งนี้ เหตุการขัดความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน (Public Policy) ถือเป็นหนึ่งในเหตุที่ถูกอ้างเพื่อขอให้ศาลไม่ยอมรับและบังคับตามคำชี้ขาดอนุญาโตตุลาการมากที่สุดในประเทศไทย

          บทความนี้จึงมุ่งวิเคราะห์ถึงประเด็นปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับการตีความหลักความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนที่เกิดขึ้นในประเทศไทย โดยพิจารณาจากกรณีศึกษาที่เกิดขึ้น และแนวทางการตีความหลักดังกล่าวโดยศาลไทย แนวทางการตีความหลักดังกล่าวโดยศาลต่างประเทศที่ได้รับการยอมรับว่าการอนุญาโตตุลาการมีความก้าวหน้า และให้ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องการตีความเหตุการขัดความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน