The Management of Performing Likay “Sornram Namphetch”
Main Article Content
Abstract
The perfect performance of Likay “Sornram Namphetch” group consisted of a well-planned performance management by an effective teamwork. This has resulted in the audience's popularity for over 17 years. The performance management had two following compositions: Composition 1 - Human resource management planning, which had a decentralization of job responsibilities in different departments in order to achieve the goals set with systematic operations. The implementation of a good human resource management planning was a step that led to Composition 2 - Arrangement of the performance process with practices and performance transferring, which was in accordance with the performance methodology by using role distribution method, poems used in the performance, and a mentor for explaining the background of each character. Then the plot was explained to the actors and started practicing one scene at a time. The acting director would give advice on the performance. It was a preparation process that allowed actors to play realistic roles, could proceed according to the plot set by the director effectively, and could check for errors or modify the performance appropriately. This was for the performance management of Likay group for conservation and succession of the art of performing Likay.
Article Details
1. Any views and comments in the article are the authors’ views. The editorial board has not to agree with those views and it is not considered as the editorial board’s responsibility. In case, there is any lawsuit about copyright infringement, it is considered as the authors’ sole responsibility.
2. The article copyright belonging to Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and Phetchaburi Rajabhat University in written form.
References
2. กาญจนา แก้วเทพ. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
3. นงค์นุช ไพรพิบูลยกิจ. (2541). ลิเก. กรุงเทพฯ: เอส.ที.พี. เวิลด์ มีเดีย.
4. เรณู โกศินานนท์. (2535). การแสดงพื้นบ้านในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
5. วีรพล บดีรัฐ. (2543). PDCA วงจรสู่ความสำเร็จ. กรุงเทพฯ: ประชาชน.
6. สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
7. แก้วใจ เอนกลาภ. (25 มกราคม 2563). ผู้อำนวยการการแสดงลิเกคณะ ศรราม น้ำเพชร. สัมภาษณ์.
8. ประสาท เอนกลาภ. (23 ธันวาคม 2562). ผู้อำนวยการการแสดงลิเกคณะ ศรราม น้ำเพชร. สัมภาษณ์.
9. ศรราม เอนกลาภ. (22 มิถุนายน 2562). ผู้กํากับการแสดงลิเกคณะ ศรราม น้ำเพชร. สัมภาษณ์.