การพัฒนารูปแบบการสอนวรรณคดีด้วย ACDEA เพื่อเสริมสร้างทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาครูภาษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐานในการพัฒนารูปแบบการสอนวรรณคดีด้วย ACDEA เพื่อเสริมสร้างทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาครูภาษาไทย 2) พัฒนารูปแบบการสอนวรรณคดีด้วย ACDEA เพื่อเสริมสร้างทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาครูภาษาไทย 3) ศึกษาประสิทธิผลของการใช้รูปแบบการเรียนการสอนด้วย ACDEA เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาครูภาษาไทย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักศึกษาครูภาษาไทย ชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี จำนวน 38 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ รูปแบบการสอนวรรณคดีด้วย ACDEA แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณ และแบบสอบถามความคิดเห็นของนักศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ขอมูลเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ข้อมูลพื้นฐานในการพัฒนารูปแบบการสอนเพื่อเสริมสร้างทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาครูภาษาไทยพบว่า การสอนวรรณคดีควรสอดคล้องกับแนวคิดการศึกษาในศตวรรษที่ 21 2) รูปแบบการสอนวรรณคดีด้วย ACDEA เพื่อเสริมสร้างทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาครูภาษาไทยมี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) หลักการ (2) กรอบแนวคิดที่ใช้ในการวิจัย (3) วัตถุประสงค์ของรูปแบบ (4) เนื้อหาที่ใช้และวิธีสอน (5) กระบวนการเรียนการสอน 5 ขั้นตอน ประกอบด้วย ขั้นที่ 1 A : Analysis อ่านวิเคราะห์ ขั้นที่ 2 C : Conditionหาเงื่อนไขที่ปรากฏในเรื่อง ขั้นที่ 3 D : Data หาข้อมูลสำคัญ ขั้นที่ 4 E : Eureka ค้นพบคำตอบ ขั้นที่ 5 A : Apply บอกข้อคิดและการประยุกต์ใช้ และ3) ประสิทธิผลของการใช้รูปแบบการสอนวรรณคดี พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่สอนโดยรูปแบบวรรณคดีด้วย ACDEA มีคะแนนเฉลี่ยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยคะแนนเฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน และความคิดเห็นของนักศึกษาครูภาษาไทยที่มีต่อรูปแบบการสอนวรรณคดีด้วย ACDEA เพื่อเสริมสร้างทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
1. มุมมองและความคิดเห็นใด ๆ ในบทความเป็นมุมมองของผู้เขียน คณะบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับมุมมองเหล่านั้นและไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของคณะบรรณาธิการ ในกรณีที่มีการฟ้องร้องเกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์ ให้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน แต่เพียงผู้เดียว
2. ลิขสิทธิ์บทความที่เป็นของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีมีลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมาย การเผยแพร่จะต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
2. ดวงมน จิตร์จำนงค์. (2556). วรรณคดีวิจารณ์เบื้องต้น. กรุงเทพฯ: ประพันธ์สาส์น.
3. ทนงศ์ จันทะมาตย์, (2558, 19 มิถุนายน). อาจารย์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. สัมภาษณ์.
4. ธัญญาลักษณ์ สังข์แก้ว. (2552). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์การเขียนสรุปความของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 3 ที่สอนโดยวิธี KWL PLUS กับวิธีอ่านแบบปกติ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
5. บุษบา บัวสมบูรณ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วรรณคดีโดยบูรณาการ ศิลปะของนักศึกษาระดับปริญญามหาบัณฑิต. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
6. ปรัชญา ปานเกตุ, (2558, 19 มิถุนายน). อาจารย์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. สัมภาษณ์.
7. ปัทมา วิญญกูล. (2551). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ใช้วิธีสอนตามแนวคิดหมวกหกใบกับวิธีสอนตามแนวคิดของสเตอร์นเบอร์ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย ภาควิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
8. พวงเพ็ญ สว่างใจ. สัมภาษณ์, (2558, 19 มิถุนายน). ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. สัมภาษณ์
มกราพันธุ์ จูฑะรสก. (2556). การคิดอย่างเป็นระบบ. นนทบุรี: ธนาเพรส.
9. แม็คไท, เจ. และซิฟ, เอ. (2556). กรอบแนวคิดในการนําไปปฏิบัติเพื่อสนับสนุนทักษะแห่งศตวรรษที่ 21. ใน ทักษะแห่งอนาคตใหม่ : การศึกษาในศตวรรษที่ 21. แปลจาก 21st Century skills: Rethinking how students learn. Bellance, J., & Brandt, R. (Ed.). แปลโดย วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์. กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์ส.
10. ยุพรพรรณ ตันติสัตยานนท์. (2555). การพัฒนาโมดูลการอ่านภาษาอังกฤษธุรกิจที่เน้นจริยธรรมธุรกิจ เพื่อเสริมสร้างทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณและความตระหนักด้านจริยธรรมทางธุรกิจสำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
11. วัชรา เล่าเรียนดี. (2549). เทคนิคและยุทธวิธีพัฒนาทักษะการคิด การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
12. วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการคิด. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
13. วิจารณ์ พานิช. (2560). วิถีการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. สืบค้นเมื่อ 21 มิถุนายน 2560. จาก https://www.youtube.com/watch?v=Pr_bG72nBpk.
14. วิภา กงกะนันทน์. (2533). วรรณคดีศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
15. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2558). สรุปผลการวิจัย PISA 2015. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
16. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2559ก). ผลการประเมินในโครงการ PISA 2015. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
17. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2559ข, ธันวาคม). FOCUS ประเด็นจาก PISA, 12, 1-4.
18. สุกัญญา ศรีสืบสาย. (2557). การจัดการเรียนรู้ที่บูรณาการ การอ่านและการคิด (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
19. สุรางค์ โค้วตระกูล. (2541). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
20. อัจฉรา ชีวพันธ์. (2553). ภาษาพาสอน : เรื่องน่ารู้สำหรับครูภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
21. Alber, R. (2014). 6 Scaffolding strategies to use with your students. Retrieved December 7, 2018, from https://www.edutopia.org/blog/scaffolding-lessons-six-strategies-rebecca-alber.
22. Polya, G. (2014). How to solve it: A new aspect of mathematical method. United States of America: Princeton University Press.
