Pattern Graphic Design of Printed Fabric to Present the Identity of Phetchaburi Karen’s Woven Fabric

Main Article Content

Siripen Pumahapinyo

Abstract

This research project was a creative research in the contemporary art form of pattern design with digital printing techniques to present the identity of Phetchaburi Karen’s woven fabric. The objectives of the study were 1) to investigate the identity of Phetchaburi Karen’s woven fabric, lifestyle, tradition and culture, 2) to find out the guidelines for creating contemporary art in form of pattern design of printed fabric by applying graphic design using digital printing technique that inspired by the unique of Phetchaburi Karen’s woven fabric, lifestyle, tradition and culture, 3) to examine the way to create contemporary art according to the concepts. The study showed that 1) the identity of Phetchaburi Karen’s woven fabric still used traditional Karen weaving loom and the Karen woven fabric could be divided into 4 groups as follows: (1) Jok pattern (2) Yok dok pattern (3) Dye tie pattern and (4) Embroidery pattern. Most of the patterns were inherited from ancestors and adapted from the nature. Most woven fabric patterns were created from geometric shapes and use various lines to create a rhythm of patterns. The color of the Karen fabric’s pattern was red, green, yellow, white and black. 2) The way of life of the Karen people continues the tradition and culture, such as the Wein-Sala tradition, eating rice wrapped tradition, and various rituals.Therefore, the researcher used basic information as inspiration to create contemporary works of five pieces in fabric-patterned design with digital printing techniques by using the identity of Karen woven pattern and the symbol to present the Karen’s lifestyle, traditions and culture. The five design works consisted of the names (1) Karen ethnicity, (2) Karen women No.1, (3) Karen women No. 2, (4) Karen women No. 3, and (5) Kaw Hor Karen. (Wrapped sticky rice with banana leaf).  In addition, it was found that the experts’ satisfaction was at a high level in all aspects as follow: 1) value and visual communication (mean =4.44, S.D.=0.72), 2) local identity (mean =4.42, S.D.=0.75), 3) arts and appreciation (mean =4.24, S.D.=0.95), and 4) contemporary (mean =4.22, S.D.=1.02), respectively.

Article Details

How to Cite
Pumahapinyo, S. . (2020). Pattern Graphic Design of Printed Fabric to Present the Identity of Phetchaburi Karen’s Woven Fabric. Journal of Humanities and Social Sciences Review, 22(2), 100–120. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/hspbruacthjournal/article/view/252895
Section
Research Article

References

1. กระทรวงวัฒนธรรม. สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วม. (2560). ศิลปะร่วมสมัย '61. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2563, จาก https://issuu.com/natasha-ocac/docs/_61-final.
2. การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. สำนักงานแม่ฮ่องสอน. (2561). เที่ยวเก๋ไก๋ สไตล์ดอยสเตอร์. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2561 จาก https://web.facebook.com/doisterwannabe.
2. ทีมข่าวเพชรภูมิ. (2561, 14 เมษายน). ชาวชุมชนยางน้ำกลัดใต้สืบสานวัฒนธรรมกะเหรี่ยงจัดงานเวียนศาลา ก่อเจดีย์ทราย ประกวดแต่งกายชุดพื้นเมือง. สืบค้นเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2561, จาก http://petchpoom.com.
3. น้ำฝน ไล่สัตรูไกล. (2559). ผ้าและงานพิมพ์ผ้าสำหรับแฟชั่นและเครื่องแต่งกาย. กรุงเทพฯ: คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
4. ปรียาพร บุษบา. (2552). แนวทางการอนุรักษ์และฟนฟูภูมิปญญาผาทอกะเหรี่ยงจังหวัดราชบุรี. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
5. พร้อมเพรียง สุขสาลี. (2561, มิถุนายน 17). หัวหน้ากลุ่มทอผ้าบ้านพุพลูล่าง อ.หนองหญ้าปล้อง จ.เพชรบุรี. สัมภาษณ์.
6. พิทยา อินทร์มี. (2560). ความรู้เกี่ยวกับผ้าทอกะเหรี่ยง. สืบค้นเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2561, จากhttp://namkladtai.ac.th/datashow_53157.
7. พิพิธภัณฑ์ศิลปะไทยร่วมสมัย. (2563). MOCA พิพิธภัณฑ์ศิลปะไทยร่วมสมัย กรุงเทพ ที่เที่ยวถ่ายรูป ของคนรักศิลปะ. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2563, จาก https://travel.trueid.net/detail/3NpQ7PJP0Or9.
8. พีนาลิน สาริยา. (2549). การออกแบบลวดลาย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
9. ศิริเพ็ญ ภู่มหภิญโญ. (2560). หลักการออกแบบงานคอมพิวเตอร์กราฟิก. เพชรบุรี: มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
10. สรไกร เรืองรุ่ง, สุธิดา บุตรแขก, พูลสวัสดิ์ มุมบ้านเซ่า และศิริเพ็ญ ภู่มหภิญโญ. (2561). จิตรกรรมและประติมากรรมร่วมสมัยเชิงสร้างสรรค์สู่ชุมชนอาเซียน: ความเหมือนและความแตกต่างระหว่างไทยกับมาเลเซีย. มนุษยสังคมปริทัศน์, 20(2): 227-249.
11. สุรินทร์ เหลือลมัย. (2551). ประเพณีเดือนเก้า กินข้าวห่อกะเหรี่ยง. ใน สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง จังหวัดราชบุรี (บ.ก.). รวมบทความกะเหรี่ยงราชบุรี (น. 11-29). นครปฐม: เพชรเกษม พริ้นติ้งกรุ๊ป.
12. อาภรณ์ สุนทรวาท. (2550). ไทยกะเหรี่ยงราชบุรี. ใน สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง จังหวัดราชบุรี (บ.ก.). รวมบทความกะเหรี่ยงราชบุรี (น. 11-29). นครปฐม: เพชรเกษม พริ้นติ้งกรุ๊ป.
13. อารีย์ กงจก. (2560). หัวใจในลายผ้า: ช่างทอผ้ากะเหรี่ยงบ้านบึงเหนือ อ.บ้านคา จ.ราชบุรี. กรุงเทพฯ: สถานีโทรทัศน์ช่อไทยพีบีเอส.
14. Adobe Systems. (2019). Illustrator user guide. Retrived November 20, 2018, from https://helpx.adobe.com/illustrator/user-guide.html.