Community Tourism Potential Development: A Case Study of Nongjok Community, Phetchaburi

Main Article Content

Pimrawee Rocharungsat

Abstract

The objectives of this research were 1) to study the tourism potentials of Nongjok community, Nongjok sub-district, Thayang district, Phetchaburi province, and 2) to study guidelines for the development of the tourism potentials of Nongjok community. The research applied qualitative and quantitative research methods, which were interviews with tourists, local population, government and academic groups, and private groups consisting of 40 people and collecting questionnaires from the Nongjok community, which sample size was 438 in order to find information on the tourism potentials of Nongjok district. The research results showed the potentials of tourism development in Nongjok community in 7 aspects which were: 1) tourism resources, 2) facilities, 3) accessibility, 4) activities, 5) accommodation, 6) tourism human resources, and 7) tourism promotion. The tourism potentials in every aspects were at a moderate level (mean= 3.26), when considering each aspect, it was found that there were 3 aspects with high level of opinions, which were folk wisdom that was unique and motivated to travel (mean=4.13), places and traditions that appealed to tourists (mean=4.01) and natural resources that could be produced as wisdom of the community (mean=3.84). The aspect of facilities and access was at a medium level (mean= 3.14). Those at a low level, were tourism resources (mean=2.99), tourism promotion (mean=2.44), activities (mean=2.39), and human resources for tourism (mean=2.34), respectively. The research results therefore initiated Nongjok tourism development plan to be as tourism potential development and answer objective 2. This aims to further stimulate the development of tourism in this community.

Article Details

How to Cite
Rocharungsat, P. . (2020). Community Tourism Potential Development: A Case Study of Nongjok Community, Phetchaburi. Journal of Humanities and Social Sciences Review, 22(1), 21–38. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/hspbruacthjournal/article/view/256818
Section
Research Article

References

กนกรัตน์ ดวงพิกุล และจารุนันท์ เมธะพันธุ์. (2561). โฮมสเตย์กับการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในจังหวัดน่าน. วารสารบัณฑิตวิจัย Journal of Graduate Research, 9(1), 217-234.

กรมการท่องเที่ยว. (2558). ความสำคัญของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กองนโยบายและแผน การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2551). เที่ยวให้รู้เปิดประตูสมอง. กรุงเทพฯ: เอ็กพลอเรอร์ ชาแนล.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2556). แนวคิดในการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

จันทร์จิรา สุขบรรจง. (2559). การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของหนานมดแดง อำเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สำนักงานจังหวัดเพชรบุรี. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดเพชรบุรี 2561-2564. เพชรบุรี: ผู้แต่ง

Chili, N.S. & Ngxongo, N.A. (2017). Challenges to active community involvement in tourism development at Didima Resort: A case study of Umhlwazini community in Bergville. African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 6(2), 1-15.

Eber, S. (1993). Principles for sustainable tourism. Retrieved November 24, 2019, from https://sites.google.com/site/pntaoffice/hlak-kar-thxng-theiyw-xyang-yangyun.

Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed). New York: Harper and Row Publications.