Development of Local Curriculum on Sea Salt Farming in Ban Laem District of Watjuntrawart (Sukprasarnrat) School in Phetchaburi by Participatory Action Research
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to: 1) study the local knowledge about the sea salt farming in Ban Laem district, 2) develop the local curriculum on the sea salt farming in Ban Laem district of Watjuntrawat (Sukprasarnrat)school in Phetchaburi Province by using participatory action research. The target group was 118 participants, consisting of 1 school administrator, 72 teachers, 1 person from the Office of the Basic Education Commission, 8 local knowledgeable people, 1 student’s parent, and 35 students from Mathayom 5. The research instruments were an interview, questionnaires, and an achievement test. The statistics used for data analysis were percentage, means, standard deviation. The qualitative data were analyzed using content analysis. The results of this study showed that: 1. Knowledge about sea salt farming in Ban Laem district, Phetchaburi Province includes: 1) the context of the Ban Laem district was a wide area on the coast. The area was mainly clay that could absorb water well, 2) sea salt farming had a history and a process of farming by using Thai wisdom, 3) characteristics and products from sea salt farming were table salt and flower of salt, 4) products from sea salt of Ban Laem district were salt flower spa, herbal scrub salt, salt flower soap, and 5) guidelines for preserving local knowledge in the sea salt farming in Ban Laem district were creating knowledge to the community and promoting tourism that reflects the lifestyle of the salt farming. 2.Development of local curriculum on sea salt farming in Ban Laem district of Watjuntrawat (Sukprasarnrat) School, Phetchaburi Province consisted of the curriculum structure, local knowledge, learning unit, and learning management plans. The result from using the curriculum indicated that students had higher learning achievement than before learning with approximately 29.89 percent. For the curriculum evaluation, it was found that the local curriculum was effective in accordance with the defined principles and objectives.
Article Details
1. Any views and comments in the article are the authors’ views. The editorial board has not to agree with those views and it is not considered as the editorial board’s responsibility. In case, there is any lawsuit about copyright infringement, it is considered as the authors’ sole responsibility.
2. The article copyright belonging to Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and Phetchaburi Rajabhat University in written form.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กาญจนา บุญส่ง และนิภา เพชรสม. (2556). ผู้นำทางวิชาการและพัฒนาหลักสูตร. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัย ราชภัฏเพชรบุรี.
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุ. (2544). วัฒนธรรมพัฒนาการทางประวัติศาสตร์เอกลักษณ์และภูมิปัญญาจังหวัดปัตตานี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2551). การวิจัยปฏิบัติการ (Action research). อุบลราชธานี: ยงสวัสดิ์อินเตอร์กรุ๊ป.
นราวดี โลหะเจริญ. (2547). พัฒนาการการทำนาเกลือ และการค้าที่ปัตตานี. ปัตตานี: สถาบันวัฒนธรรมศึกษากัลยาณิวัฒนา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
บงกชพร กรุดนาค. (2555). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง สารสกัดสมุนไพรและปุ๋ยหมักธรรมชาติจากภูมิปัญญาท้องถิ่นตำบลกลัดหลวง อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี โดยการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2554). การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปฏิญญา สังขนันท์. (2560). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่องผลิตภัณฑ์จากมะพร้าวที่บ้านลาดเป้งของโรงเรียนวัดลาดเป้ง จังหวัดสมุทรสงคราม โดยกระบวนการวิจัยแบบมีส่วนร่วม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี
ประสาท เนืองเฉลิม. (2556). วิจัยการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: วี. พริ้นท์ (1991).
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2552). หลักสูตรแกนกลางสู่หลักสูตรสถานศึกษากระบวนทัศน์ใหม่การพัฒนา. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
วีระยุทธ ชาตะกาญจน์. (2557). การวิจัยเพื่อพัฒนาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: วี.พรินท์ (1991).