The Development of E-Learning for Writing Social Studies Lesson Plans Ability for Social Studies student 4th year in Faculty of Humanities and Social Sciences of Phetchaburi Rajabhat University

Main Article Content

Rungaroon Piyarit

Abstract

The purposes of this research were: 1) to develop E-Learning lessons to improve the ability to write a social studies learning plan, and 2) to compare the abilities of writing social studies lesson plans before and after using E-Learning lessons. The population was 35 social studies students in the 4th year, Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University, during the first semester of academic 2018. The research instruments were course specification in social studies (TQF3), social studies learning management course, E-Learning for writing social studies lesson plans, and an assessment form for the ability to write a lesson plan. Data were analyzed by using mean, standard deviation, and T-test.  The research results were found that the efficiency of E-Learning lessons was 81.20/84.33 which was higher than the 80/80 criterion and the ability to write social studies lesson plans of social studies students after being taught by using online lessons was significantly higher than before at the 0.05 level.

Article Details

How to Cite
Piyarit, R. . (2020). The Development of E-Learning for Writing Social Studies Lesson Plans Ability for Social Studies student 4th year in Faculty of Humanities and Social Sciences of Phetchaburi Rajabhat University. Journal of Humanities and Social Sciences Review, 22(1), 175–185. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/hspbruacthjournal/article/view/256854
Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กระทรวงศึกษาธิการ, กรมวิชาการ. (2545). คู่มือการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.

กิดานันท์ มลิทอง. (2548). เทคโนโลยีและการสื่อสารเพื่อการศึกษา. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.

เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. (2559). การออกแบบสื่อการศึกษาสร้างสรรค์ (CREATIVE EDU CATIONAL MEDIA DESIGN). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ใจทิพย์ ณ สงขลา. (2550). วิธีวิทยาการออกแบบการเรียนการสอนอิเล็กทรอนิกส์ = E-instructional design. กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2525). เอกสารการสอนชุดวิทยาการสอน. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์.

ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2524). หลักและวิธีการสอนระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

ภพ เลาหไพบูลย์. (2542). แนวการสอนวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

มนต์ชัย เทียนทอง. คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ สจพ. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2562, จาก

http://suanpalm3.kmutnb.ac.th/teacher/FileDL/monchai135255218573.pdf

ศุภลักษณ์ ทองจีน. (2558). การออกแบบและการจัดการเรียนรู้. อุดรธานี: ศูนย์การศึกษา บึงกาฬ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

สุวิทย์ มูลคำ และคณะ. (2549). การเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ที่เน้นการคิด. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

อุดมลักษณ์ อนันต์. (2549). การพัฒนาบทเรียนออนไลน์เอ็ดดูเทนเมนต์โดยใช้แอนิเมชั่นเรื่องการวัด (2552). คู่มือประกอบการอบรม Moodle ระดับผู้จัดการระบบ. กรุงเทพฯ. และประเมินผลการศึกษา. วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาครุศาสตร์ เทคโนโลยีมหาวิทยาลัยเทคโนโลยี พระจอมเกล้าธนบุรี.

ฤทธิชัย อ่อนมิ่ง. (2547). การออกแบบและพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์มัลติมีเดีย. กรุงเทพฯ: ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

Parson, R. (1997). An Investigation into Instruction Available on the World Wide Web. (On-line) Available http://www.osie.on.ca/~rparson/outId.html [September 18].