การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาตามแนวทางศาสตร์พระราชา เพื่อวิถีชีวิตเศรษฐกิจพอเพียง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาตามแนวทางศาสตร์พระราชาเพื่อวิถีชีวิตเศรษฐกิจพอเพียง 2) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาตามแนวทางศาสตร์พระราชาเพื่อวิถีชีวิตเศรษฐกิจพอเพียง ดังนี้ 2.1) เพื่อเปรียบเทียบวิถีชีวิตเศรษฐกิจพอเพียงของนักเรียนก่อนและหลังเรียน 2.2) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาตามแนวทางศาสตร์พระราชา 2.3) ศึกษาความพึงพอใจของครูผู้สอนที่มีต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาตามแนวทางศาสตร์พระราชา โดยคัดเลือกกลุ่มตัวอย่าง ด้วยการเลือกแบบเจาะจง โดยมีนักเรียนโรงเรียนสุวรรณรังสฤษฏ์วิทยาลัยในระดับชั้นปฐมวัย ประถมศึกษา มัธยมศึกษา และนักศึกษาในระดับปริญญาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ผลการวิจัยผลการวิจัยพบว่า การพัฒนารูปแบบการสอนที่มีความหลากหลายและอิงหลักการศาสตร์พระราชาเข้ามาพัฒนานักเรียนให้มีวิถีชีวิตเศรษฐกิจพอเพียงเป็นไปในระดับที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน นักเรียนมีความพึงพอใจในการใช้รูปแบบในระดับที่พึงพอใจมาก และผู้สอนสามารถสะท้อนผลการสอนโดยใช้รูปแบบได้อย่างชัดเจน
Article Details
1. มุมมองและความคิดเห็นใด ๆ ในบทความเป็นมุมมองของผู้เขียน คณะบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับมุมมองเหล่านั้นและไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของคณะบรรณาธิการ ในกรณีที่มีการฟ้องร้องเกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์ ให้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน แต่เพียงผู้เดียว
2. ลิขสิทธิ์บทความที่เป็นของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีมีลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมาย การเผยแพร่จะต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551.
กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
เกษม วัฒนชัย. (2550). เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ. วารสารผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา, 5(2), 155-156.
เกษม วัฒนชัย. (2558). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับความเข้มแข็งของโรงเรียน. กรุงเทพฯ: ธนิธการพิมพ์.
คณะอนุกรรรมการศึกษาปรัชญาทฤษฎีแห่งศาสตร์พระราชา. (2560). ศาสตร์พระราชา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน. กรงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรสันต์ เลิศวิทยาวิวัฒน์. (2550). รูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะนิสัยที่พึงประสงค์ของนักเรียนอาชีวศึกษาเอกชน. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยราชภัฏ พ.ศ. 2547. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 121 ตอนที่ 1. ใส่รายละเอียดให้
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2554). หลักและเทคนิคการสอนระดับดุมศึกษา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
มนัส สุวรรณ. (2560). เศรษฐกิจพอเพียง: พระอัจฉริยภาพทางมนุษยนิเวศวิทยาแห่งองค์พระบาทสมเด็จ
พระเจ้าอยู่หัว. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2564, จากhttp://www.cmruir.cmru.ac.th/handle/123456789/1129.
ยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ระยะ 5 ปี 2560-2564. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2564, จากhttp://plan.pbru.ac.th/ejournal/PBRU20year_Strategy.pdf.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์.
วิชัย ตันศิริ (2536). เครือข่ายการเรียนรู้กับการศึกษาตลอดชีวิต. กรุงเทพฯ: การศึกษาแห่งชาติ.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2554). นวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้สู่ความเป็นพลเมืองดี. กรุงเทพฯ: อาร์แอนด์ปริ๊นต์.
วิษณุ เครืองาม. (2560). ศาสตร์พระราชา ศาสตร์แห่งแผ่นดิน. ปาฐกถาพิเศษ ณ ห้องประชาธิปก สถาบันพระปกเกล้า วันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2560.
สมบัติ นพรัก. (2561). ศาสตร์พระราชาสู่การพัฒนาศาสตร์การบริหาร. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิซซิ่ง.
สมพร เทพสิทธา. (2550). การดำเนินชีวิตแบบเศรษฐกิจพอเพียง ชุมชนและแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในบริบทของศาสนาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สมชายการพิมพ์.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2536). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนันต์ อนันตกูล. (2521). กรมการปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
