ความสามารถด้านไวยากรณ์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ที่ได้รับการจัด การเรียนรู้โดยใช้เนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสามารถด้านไวยากรณ์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ก่อนและหลังการได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้เนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี และ 2) ศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้เนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาหลักภาษาสำหรับครูภาษาอังกฤษ ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 1 ห้องเรียน จำนวน 27 คน ที่ได้มาด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย แบบแผนการวิจัยคือ One Group Pretest-Posttest Design กลุ่มตัวอย่างได้รับการจัดการเรียนรู้ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษโดยใช้เนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1) เอกสารประกอบการสอนไวยากรณ์ภาษาอังกฤษที่มีเนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี ที่มี QR Code นำเสนออุปกรณ์และขั้นตอนการแทงหยวกนำมาประดิษฐ์เป็นตะเกียง 2) แผนการจัดการเรียนรู้ 3) แบบทดสอบก่อนและหลังเรียน และ 4) แบบสอบถามความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษโดยใช้เนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ทดสอบสมมติฐานโดยใช้สถิติ t-test แบบ Pair-Samples t-test ผลการวิจัยพบว่า 1) ความสามารถด้านไวยากรณ์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้เนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี พบว่า ค่าเฉลี่ยคะแนนด้านไวยากรณ์ภาษาอังกฤษหลังได้รับการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนได้รับการจัดการเรียนรู้ และเมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของคะแนนก่อนและหลังได้รับการจัดการเรียนรู้ มีความแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 2) ความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้เนื้อหาสาระเกี่ยวกับศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นเพชรบุรี พบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความคิดเห็นโดยรวมพอใจในระดับมาก
Article Details
1. มุมมองและความคิดเห็นใด ๆ ในบทความเป็นมุมมองของผู้เขียน คณะบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับมุมมองเหล่านั้นและไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของคณะบรรณาธิการ ในกรณีที่มีการฟ้องร้องเกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์ ให้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน แต่เพียงผู้เดียว
2. ลิขสิทธิ์บทความที่เป็นของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีมีลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมาย การเผยแพร่จะต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กาโสม หมาดเด็น. (2559). ความสามารถด้านไวยากรณ์ภาษาอังกฤษและการจัดการเรียนการสอนไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 16. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ขวัญตา มากมูล. (2555). การพัฒนาทักษะการเขียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี่ที่ 6 ด้วยแผนผังความคิด (Mind Mapping). วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและนวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยนครพนม.
จินตนา สุจจานันท์. (2550). โครงสร้างไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เจษฎาภรณ์ แสนชัย. (2549). การเรียนแบบบูรณาการภาษาอังกฤษกับเนื้อหาหลักการจัดการของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2560). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 13 (ฉบับปรับปรุงเพิ่มเติม). กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐณิชาช์ วรรณนภาลัย และคณะ. (2550). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องเพลงและภูมิปัญญาชาวบ้านเมืองแปดริ้ว สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารหลักสูตรและการสอน, 1(1): 78-95.
นารีนารถ ห่อไธสง. (2555). การใช้ภาพยนตร์เพื่อพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ : การวิจัยปฏิบัติการรูปแบบวงจรลำดับเวลาของเจมส์ แมคเคอร์แนน (James McKernan). วารสารการวัดผลการศึกษา, 17(1) : 187-199.
นิเทศการเรียนการสอน ปรัชญา พรบ. (2551). ค้นเมื่อ มิถุนายน 19, 2565 จาก http://supervis-nited.blogspot.com/2008/07/blog-post_4466.html
ปาริฉัตร พินิจวิญญูภาพ และกชกร ธิปัตดี. (2563). การพัฒนาทักษะการเขียนภาษาอังกฤษด้วยการเขียนแบบเน้นกระบวนการ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏรอยเอ็ด, 14 (2): 105-113.
พนัสวี หวยจิตร และอนุสิษฐ์ พันธ์กล่ำ. (2562). การพัฒนาทักษะการเขียนโดยใช้แบบฝึกทักษะการเขียน คำศัพท์พื้นฐานภาษาอังกฤษ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2. รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับชาติ ครุศาสตร์ศึกษา ครั้งที่ 2 (Proceeding), 2: 176-186.
ฟาร่า สุไลมาน และนูรฮัสวานี บอตอ. (2563). การพัฒนาสื่อการสอนไวยากรณ์ภาษาอังกฤษที่บูรณาการบริบทท้องถิ่น ด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมของครูผู้สอนในจังหวัดยะลา. รายงานการวิจัย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ลัดดาวัลย์ มีทอง วิมลรัตน์ จตุรานนท์ สุนทร บำเรอราช และเสรี ชัดแช้ม. (2550). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่นในจังหวัดนครศรีธรรมราช สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วารสารหลักสูตรและการสอน, 1(1): 55-64.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2553). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: สุวีริยาส์น.
วนิดา เพ็ญกิ่งกาญจน์. (ม.ป.ป.). เทคนิคการสอนเขียนภาษาอังกฤษในระดับมัธยมศึกษา. เชียงใหม่: ภาควิชามัธยมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วรรณรัตน์ วิชัยกตัญญูกุล. (2553). ผลของการใช้เพลงประกอบการสอนไวยากรณ์เพื่อพัฒนาความสามารถด้านการใช้ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสฤษดิเดช จังหวัดจันทบุรี. สารนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วารุณี สุขชูเจริญกิจ. (2556). ผลการใช้แบบฝึกทักษะการเขียนภาษาอังกฤษโดยใช้แผนผังความคิดสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
สุพรรณี อาศัยราช และนันทวดี วงษ์เสถียร (2557). การพัฒนาบทเรียนไวยากรณ์ภาษาอังกฤษแบบเน้นภาระงานโดยใช้เอกสารจริงด้านสังคมและวัฒนธรรมของเจ้าของภาษา. รายงานการวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
อรุณี วิริยะจริตรา และคณะ. (2555). การเรียนการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
Brinton, D. M.; Snow, M. A. and Wesche, M. B. (1989). Content-based second language instruction. New York: Newbury House.
Dickins, P.M.R. and Woods, E.G. ( 1988 ). Some criteria for the development of communicative grammar tasks. TESOL Quarterly, 22(3): 623-646.
Littlewood, W. (1998). Communicative Language Teaching. 18th ed. Cambridge: Cambridge University Press.
Skehan, P. (1998). A cognitive approach to language learning. Oxford, UK: Oxford University Press.
Thornbury Scott. (2006). How to teach grammar. Oxford: Blue Stone Press.
Weaver, C. (1979). Grammar for Teachers: perspectives and definitions. Illinois: National Council of Teachers of English.
Weaver, C.; McNally, C. and Moreman, S. (n.d.). To Grammar or Not to Grammar: That is not the Question. Retrieved April 7, 2022 from http://www.csun.edu/~Bashforth/ 406_PDF/406WebPDFGrammarRelated/VM_ToGrammarOrNotToGrammarThatIsNotTheQuestion.pdf
