ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชนชาติอี๋ เมืองเหลียงซาน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความคิดเห็นด้านภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยว คุณค่าที่ได้รับ และการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชนชาติอี๋ เมืองเหลียงซาน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีน และ 2) ศึกษาปัจจัยด้านภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวและคุณค่าที่ได้รับส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชนชาติอี๋ เมืองเหลียงซาน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีน การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณที่เก็บข้อมูลจากนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เข้ามาท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชนชาติอี๋เมืองเหลียงซาน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีน จำนวน 385 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถามในรูปแบบออนไลน์ สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมานวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุ (Multiple Regression Analysis) ผลการศึกษาพบว่า 1) นักท่องเที่ยวชาวจีนมีระดับความคิดเห็นต่อด้านภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยว คุณค่าที่ได้รับ และการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชนชาติอี๋เมืองเหลียงซาน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีน อยู่ในระดับปานกลาง โดยเห็นด้วยกับการที่แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชนชาติอี๋สามารถไปมาได้สะดวก เข้าถึงง่าย มีป้ายหรือสื่อต่าง ๆ ที่สามารถค้นหาแหล่งท่องเที่ยวได้ง่าย และสามารถจดจำเหตุการณ์สภาพแวดล้อม และกิจกรรมในการท่องเที่ยวจากการเดินทางมาสัมผัสกับแหล่งท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี ตลอดจนการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยว เพราะต้องการมาเรียนรู้วัฒนธรรมชีวิตความเป็นอยู่ของชนชาติอี๋โดยสามารถตอบสนองความต้องการได้เป็นอย่างดี และ 2) ปัจจัยด้านภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวและด้านคุณค่าที่ได้รับเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชนชาติอี๋ เมืองเหลียงซาน มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
1. มุมมองและความคิดเห็นใด ๆ ในบทความเป็นมุมมองของผู้เขียน คณะบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับมุมมองเหล่านั้นและไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของคณะบรรณาธิการ ในกรณีที่มีการฟ้องร้องเกี่ยวกับการละเมิดลิขสิทธิ์ ให้ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน แต่เพียงผู้เดียว
2. ลิขสิทธิ์บทความที่เป็นของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีมีลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมาย การเผยแพร่จะต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรีเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
นภัค นุ้ยศรีดา. (2559). ผลกระทบของการสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่อออนไลน์ต่อความตั้งใจซื้อผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางออนไลน์ของผู้บริโภคในอำเภอหาดใหญ่. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นันท์ธิกาญจน์ ฤทธิเทวา. (2563). ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวและคุณค่าที่ได้รับจากการท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อการกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดสงขลา.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
นิมิต ซุ้นสั้น และอุมาภรณ์ สมกาย. (2564). ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อความตั้งใจเดินทางกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางมาท่องเที่ยวภูเก็ต. วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 8(2), 39-56.
พัทธมน ภมรานนท์. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
รัฐบาลประชาชนเขตปกครองตนเองเหลียงซานยี่. (2566). เหลียงซานศึกษา. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2566 จาก https://www.lsz.gov.cn//.
สามพร มณีไมตรีจิต. (2560). บทบาทวัฒนธรรมกับการท่องเที่ยว. เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ โครงการสืบเสาะวัฒนธรรมไทย ภูมิไทยนิยมไทย. ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
สุดาพร กุณฑลบุตร. (2552). หลักการตลาด (สมัยใหม่).กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Best, J.W. and Kahn, J.V. (2006) Research in Education. 10th Edition, Pearson Education Inc., Cape Town.
Chen, C.F. and Tsai, D. (2018). How destination image and evaluative factors affect behavioral intentions?. Tourism Management, 28(4), 1115–1122.
Cochran, W.G. (1977). Sampling Techniques (3rd ed.). New York: Wiley.
Cooper, C. and Boniface, B.G. (1998). Geography of travel and tourism. UK: Butterworth Heinemann.
Echtner, C.M. and Ritchie, J.R.B. (2003). The Meaning and Measurement of Destination Image. Journal of Tourism Studies, 14(1), 37-48.
Huang, Y., Deng, J., Li, J. and Zhong, Y. (2018). Visitor’s attitudes towards China’s national park policy, roles and functions and appropriate use. Journal of Sustainable Tourism, 16(1), 63–84.
Lee, C.F., John, C.L. and Alice, C.L. (2000). Statistics for Business and Financial Economics 1. Singapore: World Scientific. 28(4), 1115–1122.
Likert, R. (1970). A Technique for The Measurement of Attitude. Chicago: Rand McNally Company.
Moslehpour, M, Aulia, CK. and Masarie, CE. (2015). Bakery Product Perception and Purchase Intention of Indonesian Consumers in Taiwan. International Journal of Business and Information, 10(1), 63-94.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
