The Needs for Studying in the Bachelor of Arts Program in Business Chinese, Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University
Main Article Content
Abstract
This research aims to investigate needs for studying in the bachelor of arts program in Business Chinese, Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University. The findings will be used as a guideline for developing a new blended learning program in Chinese or Business Chinese under the Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University. This research employed a survey method, collecting data from 1,039 participants, divided into three groups: (1) 853 high school students in grades 11 and 12, selected through purposive sampling and proportional allocation across 22 schools under the Phetchaburi Secondary Educational Service Area Office; (2) 120 alumni of the Business Chinese program, Faculty of Humanities and Social Sciences, selected through purposive sampling; and (3) 66 stakeholders, including executives and supervisors from 33 organizations, also selected through purposive sampling. A questionnaire on the demand for a Bachelor of Arts program in Business Chinese was used to collect data. The data were analyzed using mean, percentage, and standard deviation. The research findings revealed that a majority of respondents expressed a preference for a Bachelor of Arts program in Business Chinese that combines both in-country (Thailand) and overseas (People's Republic of China) studies. Among the Chinese language or Business Chinese programs, Business Chinese was the most popular choice, accounting. This was followed by Chinese language and International Chinese. Respondents favored a four-year program with regular weekday classes (Monday-Friday, 8:30 AM - 4:30 PM). The preferred tuition fee range was between 100,000 and 120,000 baht, and a significant portion expressed a need for tuition waivers. Additionally, respondents indicated a strong desire for extracurricular activities to enhance Chinese language skills and favored a selection process that includes both written exams and interviews. Regarding expectations for a Bachelor of Arts in Chinese Language program, respondents expressed the highest expectations for the program's objectives, instructional methods, and curriculum. Respondents also expected a Business Chinese program to prioritize practical skills development, including language proficiency and real-world application. They expressed a preference for exchange programs with leading universities in the People's Republic of China, a curriculum aligned with current trends in business language learning, and a variety of extracurricular activities to enhance Chinese language skills.
Article Details
1. Any views and comments in the article are the authors’ views. The editorial board has not to agree with those views and it is not considered as the editorial board’s responsibility. In case, there is any lawsuit about copyright infringement, it is considered as the authors’ sole responsibility.
2. The article copyright belonging to Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and Phetchaburi Rajabhat University in written form.
References
จิรัชยา ประทีปโชติพร และรัชนีวรรณ ปัญญามณี. (2563). การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกเรียนสาขาภาษาจีนของนักศึกษาในสถาบันระดับอุดมศึกษา. International Chinese Language Teaching Journal (ICLT), 1(1): 72-85.
ณัฐฌาภรณ์ เดชราช ยุพรรณษา ศรีโกเมนทร์ และธนัชชา พิพัฒน์พัลลภ. (2565). ความต้องการศึกษาต่อหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาจีน วิทยาลัยศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต. วารสารคุรุศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 4(2): 19-36.
ณิชาภัทร จาวิสูตร อัจฉรา วัฒนาณรงค์ และสุวรพร ตั้งสมวรพงษ์. (2556). การจัดการเรียนการสอนหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิตสาขาวิชาภาษาจีน คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ตามความคิดเห็นของนิสิต. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 5(9): 67-80.
ไทย บิซ พาโนราม่า. (2564). กระแสเรียนจีน มาแรงในอาเซียน ภาษาจีนนับวันยิ่งแพร่หลายทั่วโลก. สืบค้นเมื่อ กรกฎาคม 19, 2566, จาก https://www.tap-magazine.net/blog-th/cns60.
บุญชม ศรีสะอาด. (2546). การวิจัยสำหรับครู. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พลารัก ไชยโย และนัทสิริ วารีปาน. (2555). แนวทางการพัฒนาหลักสูตรระดับปริญญาตรี สาขาภาษาธุรกิจ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. สาขาวิชาภาษา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
เพิ่ง หลี่ถิ่ง. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการเรียนวิชาภาษาจีนของนักศึกษามหาวิทยาลัยสยาม. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 15(28): 27-38.
มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. (2562). มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี. สืบค้นเมื่อ กรกฎาคม 19, 2566, จาก https://www.pbru.ac.th/pbru/.
ศุภชัย แจ้งใจ. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเรียนภาษาจีนของผู้เรียนสาขาวิเทศธุรกิจจีนและสาขาจีนศึกษา คณะวิเทศศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตภูเก็ต. คณะวิเทศศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตภูเก็ต.
สมบัติ ท้ายเรือคำ. (2553). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). มหาสารคาม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เสาวลักษณ์ สุขสังข์ และคณิศร ธะวิทย์. (2560). รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการ ระดับชาติ สาขาเศรษฐศาสตร์ ประจำปี 2560. สืบค้นเมื่อ กรกฎาคม 19, 2566, จาก http://www.ecojournal.ru.ac.th/index.php/journals/viewPage/23.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเพชรบุรี. (2566). ข้อมูลสารสนเทศ สพม.พบ. ปีการศึกษา 2566. สืบค้นเมื่อ กรกฎาคม 19, 2566, จาก https://shorturl.asia/SjkOK.
เหว๋ย อู๋ และวัลลภา เฉลิมวงศาเวช. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อแรงจูงใจในการเรียนวิชาภาษาจีนของนักเรียนโรงเรียนเอกชนสองภาษา ก. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 14(1): 408-422.
Mathes, E.W. (1980). Maslow's hierarchy of needs as a guide for living. Journal of Humanistic Psychology, 20: 321-333.
Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis (3rd ed). New York: Harper & Row.