Tai Lue Ethnic Textile Patterns: Semiotics and Social Role A Case Study of Tai Lue, Chiang Kham, Phayao

Main Article Content

Varusa Utara
Phuvanart Rattanarungsikul

Abstract

The main purposes of this article are 1) to study fabric patterns through semiotic approaches 2) to analyze the societal role of Tai Lue fabric patterns through the fabric culture of an ethnic group called Tai Lue people in Chiang Kham whose woven patterns are rather prominent in relation to their lifestyle, beliefs, culture, traditions, and social roles. Therefore, Tai Lue weave pattern is considered a symbol upon which reflects various ideas through their practical functions. The process of studying relevant literature and collecting data includes observation, photography and conducting in-depth interviews with experts in the area of Tai Lue, Chiang Kham textiles, namely Mae Kru and 5 professional weavers. Additionally, Ferdinand de Saussure's Semiotic Theory and Roland Barthes' Mythologies along with 3 functional principles of Lewis Binford are the main frameworks used to analyze the obtained data. The results of the study revealed that the patterns of Tai Lue Chiang Kham woven fabrics are divided into 5 groups: 1) geometric patterns, 2) botanical patterns, 3) animal and mythical animal patterns, 4) temple offerings’ patterns, and 5) architectural patterns which mirror the beliefs that have been generationally inherited in terms of the utility of the products which are able to be classified through the context of using the fabric in 3 ways: 1) for religion and worshiping, 2) for using, and 3) for dressing. Finally, the results of this study provide a guideline that allows readers to comprehend the beliefs which can affect the landscape and lifestyle of people through the fabric pattern of each culture.

Article Details

How to Cite
Utara, V. ., & Rattanarungsikul, P. . (2024). Tai Lue Ethnic Textile Patterns: Semiotics and Social Role A Case Study of Tai Lue, Chiang Kham, Phayao. Journal of Humanities and Social Sciences Review, 26(2), 166–191. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/hspbruacthjournal/article/view/277661
Section
Research Article

References

คงฤทธิ์ เชื้อสะอาด. (2565). สัมภาษณ์, งานจุลกฐิน วัดป่าญาณรังสี อ.จุล. 13 ต.ค. 2565

จิราวรรณ กาวิละ โอคาโมโตะ แพทรีเซีย ชีสแมน และทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล. (2553). สุนทรีย์แห่งลีลาผืนผ้าแพรพรรณ พินิจผ้าชิ้นเด่นของพิพิธภัณฑ์ธนาคารแห่งประเทศไทย สำนักงานภาคเหนือ. เชียงใหม่: บริษัท นพบุรีการพิมพ์ จำกัด.

เถกิง พัฒโนภาษ. (2551). สัญศาสตร์ กับภาพแทนความ. วารสารวิชาการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1-2551: 36-50. สืบค้นเมื่อ มกราคม 21, 2566, จาก https://www.arch.chula.ac.th/journal/issue_detail.php?issue_id=3

ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล. (2551). มรดกวัฒนธรรมผ้าทอไทลื้อ. เชียงใหม่: ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล. (2564). มรดกวัฒนธรรมผ้าล้านนาตะวันออก: น่าน แพร่ เชียงราย พะเยา. น่าน: สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดน่าน.

ประสิทธิ์ ลีปรีชา สงกรานต์ จันต๊ะคาด ปนัดดา บุณยสาระนัย และมุกดาวรรณ ศักดิ์บุญ. (2558). ไทยพลัดถิ่นภาคเหนือ ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์และพรมแดนรัฐชาติ (พิมพ์ครั้งที่ 1). เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยและบริการวิชาการและศูนย์ศึกษาชาติพันธุ์และการพัฒนา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พระครูสุนทรวุฒิสาร. (2558). หนังสือที่ระลึก พิธีเปิด ศูนย์วัฒนธรรมเฉลิมราช พิพิธภัณฑ์วัดแสนเมืองมา. พะเยา: กอบคำการพิมพ์.

พีรนันท์ จันทมาศ. (2565). กระบวนการสื่อความหมายในการสร้างสรรค์ผลงานจิตกรรมร่วมสมัย. สืบค้นเมื่อ มกราคม 21, 2566, จาก https://bsru.net

ภูวนาท รัตนังสิกุล. (2561). ภูมิปัญญาไทยกับการสร้างสรรค์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอ เอส พริ้นติ้ง เฮ้าส์ จำกัด.

ยศ สันตสมบัติ. (2556). มนุษย์กับวัฒนธรรม (ฉบับที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วรุษา อุตระ. (2566). วัฒนธรรมผ้าทอตามความเชื่อของคนไทลื้อสู่การกลืนกลายเพื่อดำรงวิถีตน. วารสารอักษรศาสตร์และไทยศึกษา, 45(3): 2.

หทัยทิพย์ เชื้อสะอาด. (2565). สัมภาษณ์, ศูนย์วัฒนธรรมไทลื้อวัดหย่วน. 23 มิถุนายน 2565

หทัยทิพย์ เชื้อสะอาด. (2567). สัมภาษณ์, ศูนย์วัฒนธรรมไทลื้อวัดหย่วน. 14 มี.ค. 2567