AESTHETICS IN JAPANESE COMIC

Main Article Content

นับทอง ทองใบ

Abstract

The objective of this article is to present an analysis approach of Japanese comic in aesthetically conceptual framework. The aesthetics in Japanese comic is derived from the search for novelty which is distinct from what the readers are familiar with. This will be covered in 2 main dimensions which are (1) the dimension of specific communication pattern in Japanese comic including the comic frame, the speech balloon, the picture size, the picture view, the movement, the picture editing, and the setting; and (2) the dimension of contents which can be considered according to components of narration, especially the creation of comic characters. The presentation of aesthetics in Japanese comic is to encourage the creators, readers and academicians to try to understand and study the aesthetical aspect of the comic. This is because the aesthetic experience will facilitate deep and sustainable impression in the readers and also motivate the sustainable reading culture.

Article Details

How to Cite
ทองใบ น. (2018). AESTHETICS IN JAPANESE COMIC. Sripatum Review of Humanities and Social Sciences, 16(2), 129–137. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/spurhs/article/view/114694
Section
บทความวิชาการ

References

จี, ศรีนิวาสัน. 2534. สุนทรียศาสตร์ปัญหาและทฤษฎีเกี่ยวกับความงามและศิลปะ. แปลโดยสุเชาว์ พลอยชุม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์ และคณะ. 2547.สุนทรียนิเทศศาสตร์ : การศึกษาสื่อสารการแสดงและสื่อจินตคดี.กรุงเทพมหานคร: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โทริยาม่า, อากิระ. 2551. ดราก้อนบอล.แปลโดย นภพล จันทรัคคะ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การพิมพ์เนชั่นกรุ๊ป.
ธรรมจักร อยู่โพธิ์. 2539. “การศึกษาระดับความชอบและพฤติกรรมบริโภคหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นของเด็กและเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานคร”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธัญลักษณ์ เตชศรีสุธี. 10 สิงหาคม 2554.บรรณาธิการนิตยสารการ์ตูน Let’s comic. สัมภาษณ์.
นับทอง ทองใบ. 2555. “กลวิธีการเล่าเรื่องและการสร้างบุคลิกลักษณะของตัวละครในหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น.”วารสารจันทรเกษมสาร ฉบับพิเศษ: 29-39.
เรืองศักดิ์ ดวงพลา. 26 ตุลาคม 2552.
หลักสูตรการ์ตูนสร้างชาติ หัวข้อเทคนิคการเล่าเรื่องแบบการ์ตูนคอมิค. ศูนย์พัฒนาทุนมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. การบรรยาย.
ศักดา วิมลจันทร์. 2548. เข้าใจการ์ตูน.กรุงเทพมหานคร: เรือนแก้วการพิมพ์.
สุทธิชาติ ศราภัยวานิช. 8 มีนาคม 2553.อาจารย์ประจำและนักวิชาการการ์ตูน. สัมภาษณ์.
สมาคมผู้จัดพิมพ์และผู้จำหน่ายหนังสือแห่งประเทศไทย. 2558. “การศึกษาพฤติกรรมการอ่านและซื้อหนังสือของคนไทย”. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2559.
เอกสิทธิ์ ไทยรัตน์. 21 ตุลาคม 2552. หลักสูตรการ์ตูนสร้างชาติหัวข้อการพัฒนาบทการ์ตูน. ศูนย์พัฒนาทุนมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. การบรรยาย.
เออิจิโระ, โอดะ. 2557. วัน พีซ. แปลโดยเชิดพันธ์ วรสถิต. กรุงเทพมหานคร:สยามอินเตอร์คอมิกส์.
Giannetti, Louis. 1998. Understanding Movies. 8th ed. New Jersey: Prentice Hall.
Harrison, Randall P. 1981. The Cartoon:Communication to the Quick.Beverly Hills, CA: Sage Publications.