ทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์อาข่าสำหรับการกำหนดกลยุทธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม (Social Capital and Cultural Capital of Akha Ethnic Group to Formulate the Strategies for Promoting Cultural Tourism)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์อาข่าและเพื่อกำหนดกลยุทธ์การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์อาข่า ซึ่งศึกษาผ่านการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลหลัก จำนวน 27 คน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มชาติพันธุ์อาข่ามีทุนทางสังคม ได้แก่ ทุนมนุษย์ มีสายสัมพันธ์เป็นเครือญาติและมีผู้ที่เป็นแกนหลักในการดำเนินชีวิต ทุนสถาบัน มีสถาบันครอบครัวที่เข้มแข็ง สถาบันการปกครองเป็นหมู่บ้าน และสถาบันศาสนาเกี่ยวกับการนับถือผี และทุนทางภูมิปัญญาที่มีปราชญ์ชุมชนเป็นผู้ถ่ายทอดองค์ความรู้ โดยมีทุนทางวัฒนธรรมที่สัมผัสได้ คือ การสร้างบ้านเรือน การแต่งกาย สิ่งประดิษฐ์หรือรูปปั้น ลานชุมชนและชิงช้า และทุนทางวัฒนธรรมที่สัมผัสไม่ได้ คือ พิธีกรรมด้านการเกษตร ด้านความเชื่อเรื่องวิญญาณ ประเพณี การละเล่น และเครื่องดนตรี ซึ่งทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์อาข่าสามารถนำมากำหนดเป็นกลยุทธ์ในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ได้แก่ กลยุทธ์ด้านการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยว ด้านการอนุรักษ์ และด้านการมีส่วนร่วม ซึ่งจะก่อเกิดประโยชน์จากการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนต่อทั้งกลุ่มชาติพันธุ์อาข่าผู้ซึ่งเป็นเจ้าของแหล่งท่องเที่ยว นักท่องเที่ยว และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องอื่น ๆ
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3.การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เอกสารอ้างอิง
Dechachai, R. (2014). Impact of Community Based Tourism Management on Akha Ethnic Communities, Chiang Rai Province. Chiang Mai: Maejo University. (in Thai)
Du Cros, H. and McKercher, B. (2020). Cultural tourism. New York: Routledge.
Hyyppä, M. T. (2010). Healthy ties: Social capital, population health and survival. Dordrecht,
Netherlands: Springer.
Klangsombat, N. (2014). A Model Development for Cultural Tourism with Community Participation, Udonthani Province. Thesis of the Doctor of Philosophy Program in Sports Science. Bangkok: Chulalongkorn University. (in Thai)
Lee, T. H., and Jan, F. H. (2019). Can community-based tourism contribute to sustainable development? Evidence from residents’ perceptions of the sustainability. Tourism Management, 70, 368-380.
Sitthichodok, K. (2013). Akha, Rite, Faith and Beauty. Chiangmai: The Thailand Research Fund. (in Thai)
Sornwichai, J. and Unapohm, P. (2013). Intangible Cultural Heritage Policy, A Comparative Study of Thailand and Lao. CITU Review, 10, 1-3. (in Thai)
Suriyawong, B. and Sriyabhaya, W. (2019). Cultural Identity in Story Telling of Akha Ethnic in Chiang Rai Province. Journal of Humanities & Social Sciences (JHUSOC), 17(3), 99-117. (in Thai)
Taecharungroj, V., and Tansitpong, P. (2017). Attractions, attitude, and activities: tourism attributes that drive destination loyalty for international tourists visiting Thailand. International Journal of Tourism Policy, 7(2), 129-150.
Theerangguro, P., Anektecavaro, V., Ditamathaso, K., and Budsita, D. (2017). The Development of Cultural Tourist Attractions of Border Communities in Chiang Rai Province. Journal of MCU Social Development (JMSD), 2(2), 88-99. (in Thai)
Thompson, M. (2018). Social capital, innovation and economic growth. Journal of Behavioral and Experimental Economics, 73, 46-52.
Throsby, D. (2010). The economics of cultural policy. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Yanes, A., Zielinski, S., Diaz Cano, M., and Kim, S. I. (2019). Community-based tourism in developing countries: A framework for policy evaluation. Sustainability, 11(9), 2506.
