วิถีชีวิตของครอบครัว : การดำรงชีวิตอิสระของเด็กพิการซ้อน

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์วิถีชีวิตของครอบครัว และการดำรงชีวิตอิสระของลูกที่พิการซ้อน  ซึ่งบุคคลในครอบครัวเป็นสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อพัฒนาการด้านต่าง ๆ ของเด็ก ไม่ว่าจะเป็นพัฒนาการทางด้านร่างกาย  พฤติกรรม อารมณ์ สังคม ภาษา  วัฒนธรรม และการดำรงชีวิตอิสระ อีกทั้งสถานภาพ ความสัมพันธ์ในครอบครัว  ฐานะทางเศรษฐกิจ  อาชีพ  ความเชื่อ ประเพณี และวัฒนธรรมทางสังคม ล้วนเป็นปัจจัยที่มีผลต่อพัฒนาการด้านต่างๆของเด็กพิการทั้งทางตรงและทางอ้อม ผู้เขียนมีโอกาสลงพื้นที่ศึกษาเด็กพิการซ้อนในหมู่บ้านดอยช้าง ตำบลวาวี อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย ผู้เขียนจึงอยากนำเสนอเกี่ยวกับวิถีชีวิตครอบครัว และการสนับสนุนจากชุมชนที่มีผลต่อการดำรงชีวิตอิสระของเด็กพิการซ้อน โดยศึกษาตามกรอบทฤษฏีนิเวศวิทยา ผู้เขียนพบมิติมุมมองทางสังคมต่อคนพิการในชุมชนนี้มีความเข้มแข็งอย่างมาก  มีการช่วยเหลือจากสถาบันองค์กรภาครัฐ  เอกชน รวมถึงชุมชนมีความรู้ความเข้าใจต่อความพิการ  ความร่วมมือของคนในชุมชน  ความจำเป็นของครอบครัวในการเลี้ยงดูการส่งเสริมพัฒนาการเด็กพิการซ้อน และการมีอาชีพของครอบครัวสอดคล้องกับบริบทชุมชน  ซึ่งเป็นการช่วยสนับสนุนเพิ่มศักยภาพให้ครอบครัวและผู้พิการในชุมชนสามารถพึ่งพาตนเองในการดำรงชีวิตอิสระได้