การพัฒนาการสื่อสารเพื่อชีวิตอิสระของเด็กพิการซ้อน

Main Article Content

กิตติณัฎฐ์ เจียงใหม่
รัชนีกร ทองสุขดี

บทคัดย่อ

การลงพื้นที่ศึกษาดูงานเกี่ยวกับการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการโดยชุมชนในตำบลวาวี อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย ในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลด้านต่าง ๆ ของกรณีศึกษาที่มีภาวะพิการซ้อนรุนแรง นำมาวิเคราะห์หาแนวทางช่วยเหลือด้านการสื่อสารด้วยความร่วมมือจากผู้ปกครอง ผู้ดูแล ครู และทีมสหวิชาชีพ โดยการใช้การสื่อสารทางเลือก (Augmentative & Alternative Communication AAC) ที่เหมาะสมสอดคล้องกับข้อจำกัด ด้านร่างกาย สติปัญญา สภาพแวดล้อม มีความสัมพันธ์กับวิถีชีวิต และกิจวัตรประจำวัน เพื่อให้กรณีศึกษามีการพัฒนาด้านการสื่อสาร สามารถปฏิบัติกิจกรรมในชีวิตประจำวันได้อย่างอิสระมากขึ้นและลดการพึ่งพาผู้อื่นให้มากที่สุด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เจียงใหม่ ก. . ., & ทองสุขดี ร. . (2019). การพัฒนาการสื่อสารเพื่อชีวิตอิสระของเด็กพิการซ้อน. สิกขณา, 7(8), 64–77. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/JSikkhana/article/view/240458
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กวีกานต์ ศิริลา. (2549). การใช้สมุดภาพเสริมทักษะการสื่อสารเรื่อง เวลา ในเด็กที่มีความ

บกพร่องทางด้านร่างกายและสุขภาพ ที่มีปัญหาทางด้านการพูดและการเขียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. (การค้นคว้าแบบอิสระ, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).

จันทกานติ์ ฉายะพงศ์. (2556). ชีวิตอิสระ : การเดินทางของผู้พิการทางการเคลื่อนไหวที่สามารถไปได้ด้วยตนเองในเขตกรุงเทพมหานครกรณีศึกษาคนพิการที่ขับรถยนต์ส่วนบุคคล. วารสารวิทยบริการ, 24(5), 51-64.

ทวี เชื้อสุวรรณทวี. (2551). การฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการโดยชุมชน : ความหลากหลายแห่งมิติและนัยยะ. วารสารวิทยาลัยราชสุดา, 4(1), 39–55.

นลินี เรืองฤทธิศักดิ์. (2561). IL (Independent Living) หรือการดำรงชีวิตอิสระของคนพิการ. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2562, จาก https://www.dcy.go.th/km/fund/apcd1_7_12_49.pdf

ปัณณ์พัฒน์ จันทร์สว่าง. เด็กพิการซ้อน (Children with Multiple Disabilities) มูลนิธิเพื่อเด็กพิการ

[เว็บบล็อก]. สืบค้นเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2562, จาก https://fcdthailand.org › library-type › เด็กพิการซ้อน-children-with-mult...ตรวจสอบโดยบรรณาธิการบทความด้านจิตวิทยา: ดุสิดา ดีบุกคำ ศศ.ม. (จิตวิทยาพัฒนาการ) ระดับ: อนุบาล ประถมต้นหมวด: การแก้ไขปัญหาเด็ก

บรรจง พลไชย. (2554). การสื่อสารเพื่อบริการสารสนเทศ วารสารบรรณศาสตร์ มศว 4(1), 63–70.

ประกาศกฎกระทรวง เรื่อง กำหนดประเภทและหลักเกณฑ์ของคนพิการทางการศึกษา 2552

สุจิตรา สุขเกษม. (2557). ผลของการใช้สมุดสื่อสารภาพแบบพกพาที่มีต่อความสามารถในการ

สื่อสารของเด็กบกพรองทางสติปัญญา กลุ่มงานการศึกษาพิเศษ สถาบันราชานุกูล.

กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.

ศูนย์บริการคนพิการ ตำบลวาวี อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย. (2561). เอกสารประกอบโครงการเครือข่ายมหามิตรพัฒนาเด็กพิการตำบลวาวี. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2562, จาก https://www.snmri.go.th/snmri/download/cbr61/chuenkamon.pdf

อาพร ตรีสูน (2554) การพัฒนาทักษะการสื่อความหมายสำหรับเด็กออทิสติก: โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายการศึกษาพิเศษ ศูนย์วิจัยออทิสติกคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

Cannella-Malone, H.I., Fant, J.L., & Tullis, C.A. (2010). Using the picture exchange communication system to increase the social communication of two individuals with severe developmental disabilities. Journal of Developmental Physical Disabilities, 22, 149-163.

Kathleen, D., & Fiona, L. (2009). Exploring Language and Communication in an Individual with Congenital Deafblindness: A Case Study.

Rowland, C. (2012, September). Communication Matrix Questions and Answer Options. Retrieved on January, 5 2562 from https://www.gadoe.org/Curriculum-Instruction-and-Assessment/Special-Education-Services/Documents/Vision/VI%20Consortia%205-8-15/Communication%20Matrix%20Questions.pdf