ความสามารถทางการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา ลำปาง โดยใช้กิจกรรมทางภาษาเพื่อการสื่อสาร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการพัฒนาความสามารถทางด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา ลำปาง โดยใช้กิจกรรมทางภาษาเพื่อการสื่อสาร และเพื่อการสังเกตพฤติกรรมด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา โดยใช้กิจกรรมภาษาเพื่อการสื่อสาร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือ นักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา ลำปาง ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาภาษาอังกฤษพื้นฐาน 1 (01-320-103) ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 20 คน โดยใช้การเลือกหน่วยตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แผนจัดการการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษ และแบบสำรวจพฤติกรรมด้านการพูดภาษาอังกฤษ การเก็บรวบรวบข้อมูล ได้แก่ การทดสอบความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษก่อนการทดลอง การสังเกตพฤติกรรมการพูดของนักศึกษา และการทดสอบความสามารถด้านการพูดของนักศึกษาหลังทดลอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ t-test และค่าเฉลี่ย
ผลการศึกษาพบว่า หลังจากนักศึกษาได้รับการสอนโดยใช้กิจกรรมทางภาษาเพื่อการสื่อสาร นักศึกษามีความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานข้อที่ 1 คือ การพัฒนาความสามารถทางด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา โดยใช้กิจกรรมภาษาเพื่อการสื่อสาร หลังเรียนสูงขึ้นกว่าก่อนเรียน และผลการสังเกตพฤติกรรมด้านการพูดของนักศึกษาสามารถพูดภาษาอังกฤษด้านการสื่อสารเพิ่มขึ้นทุกระยะ โดยระยะที่ 5 มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด คือ 4.54 ซี่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ 2 คือ การสังเกตพฤติกรรมด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษา โดยใช้กิจกรรมภาษาเพื่อการสื่อสาร มีการพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้น
Article Details
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
มหาวิทยาลัยฯ อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยต้องแสดงที่มาจากวารสารและไม่ใช้เพื่อการค้า
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯแต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ข่าวสด. (2558). ภาษาอังกฤษ. ข่าวสด, 2. 24 กันยายน 2558.
เฉลิม ทองนวล. (2557). เทคนิคการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: ไฮเอ็ดพับลิชชิ่ง.
ชุลีพร เพียรช่าง. (2544). การศึกษาผลการอบรมครูเรื่องการสอนทักษะการพูดโดยใช้กิจกรรมภาษาเพื่อการสื่อสารของครูภาษาอังกฤษโรงเรียนเซ็นต์โยเซฟคอนแวนต์. สารนิพนธ์ศิลปะศาสตร มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ณรงค์ขุ้มทอง. (2558, 24 กันยายน). ผู้เรียนและสังคมได้อะไรจากนโยบาย “ลดเวลาเรียนเพิ่มการเรียนรู้”. มติชนรายวัน, 21.
บุษบา สุวรรณโสภณ. (2539). การลดความวิตกกังวลของผู้เรียนทักษะการพูดภาษาภาษาอังกฤษโดยใช้กิจกรรมที่เน้นจิตพิสัย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประนอม สุรัสวดี.(2545). กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ภาษาอังกฤษระดับประถมศึกษา.กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ประสิทธิ์ กัลปพฤกษ์. (2542). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนโดยการใช้กิจกรรมคู่. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิกุล ปิ่นแก้ว. (2539). ทัศนะเชิงปฏิสัมพันธ์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนโดยวิธีการเรียนรู้แบบสหการในชั้นเรียนวิชาภาษาอังกฤษระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศศิลักษณ์ เกตุจรุง. (2543). การใช้กิจกรรมเพื่อการสื่อสารพัฒนาความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบ่อทองวงษ์จันทร์วิทยาจังหวัดชลบุรี. สารนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมบัติ สิริคงคาสกุล. (2539). ผลของการสอนกลวิธีในการสื่อสารที่มีต่อความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมิตรา อังวัฒนกุล. (2540). แนวคิดและเทคนิควิธีการสอนภาษาอังกฤษระดับมัธยมศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3, กรุงเทพมหานคร.
แสงระวี ดอนแก้วบัว. (2558). ภาษาศาสตร์สำหรับครูสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Carroll, C. (1980). Towards task-based language learning. In C. Cardin and D. Murphy (eds) Englewood Cliffs NJ: Prentice Hall.
Escola, Y.H. (1980). Certain Effects of Selected Activities of Communicative Competence Training on the Development of German: A Case Study. Dissertation Abstracts International.
Grant, N. (1988). Making the Most of Your Textbook. London: Longman.
Harmer, J. (1982). What is communicative?. ELT journal, 36(3), 164-168.
Harris, B. (1988). Key words: A history of debriefing in social psychology. In J. G. Morawski (Ed.), The rise of experimentation in American psychology (pp. 188–212). Yale University Press.
Johnson, K. (1982). Communicative Syllabus Design and Methodology. Oxford: Pergamon Press.
Juhana, J. (2012). Psychological factors that hinder students from speaking in english class. Journal of education and practice, 3(12), 91-99.
Krashen, S.D. (1984). Principle and practice in second language acquisition. Oxford: Pergamun Press.
Krashen, S.D., & Terrell, T.D. (1983). The natural approach: Language acquisition in the classroom. Hayward, CA: Alemany Press.
Littlewood, W. (1981). Drama Techniques in Language Learning. Cambridge University Press.
Morrow, K. (1981). Principles of Communication Methodology in Communication in the Classroom. Longman: Longman Group.
Nunan, D. (1991). Communicative tasks and the language curriculum. TESOL quarterly, 25(2), 279-295.
Paulston. C.B., & Selekman, H.R. (1978). “Interaction Activities in the Foreign Classroom, or How to Grow a Tulip-Rose,” in Developing Communication Skills.
Savignon, S.J. (1983). Communicative competence: Theory and classroom practice. New York: McGraw Hill.
Shumin, K. (1997). Factors to Consider: Developing Adult EFL Students' Speaking Abilities. English Teaching Forum, 35(3), 8.
Taylor, J.L., & Walford, R. (1972). Simulation in the classroom. Harmondsworth. Penguin Books.
Wilkins, D.K. (1974). Language as communication. New York: McGraw Hill.
