ข้อผิดพลาดที่พบจากการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย: กรณีศึกษาการแปลนามวลีของนักศึกษาสาขาวิชาสาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุข้อผิดพลาดจากการแปลนามวลีจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย ของนักศึกษาสาขาวิชาสาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ ชั้นปีที่ 2 ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาการแปลภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 33 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยนี้ ได้แก่ แบบทดสอบความสามารถในการแปลนามวลีจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย จำนวน 20 ข้อ เน้นศึกษาข้อผิดพลาดจากการแปลนามวลี จากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย โดยศึกษาเฉพาะการแปลคำขยายหน้าคำนามหลัก (pre-modifier) ที่มีโครงสร้าง ดังนี้ (1) คำนาม (Noun) ขยาย คำนาม (Noun) (2) คำคุณศัพท์ (Adjective) ขยาย คำนาม (Noun) (3) คำกริยา (Verb) เติม ing ขยาย คำนาม (Noun) และ (4) คำกริยา (Verb) เติม ed ขยาย คำนาม (Noun) ผลการวิจัย พบว่า นักศึกษาสามารถแปลนามวลีตามโครงสร้าง
ที่กำหนดได้ถูกต้อง ร้อยละ 73.64 และปรากฏข้อผิดพลาดจากการแปล ร้อยละ 26.36 ทั้งนี้ เมื่อพิจารณาข้อผิดพลาดที่ปรากฏ พบว่า การแปลความหมายผิดมากที่สุด ร้อยละ 64.95 รองลงมา ได้แก่ การลำดับคำผิด ร้อยละ 23.56 และข้อผิดพลาดอื่น ๆ ได้แก่ การละความ เพิ่มความ และเลือกใช้คำไม่ตรงกับบริบท ร้อยละ 11.49
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
มหาวิทยาลัยฯ อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยต้องแสดงที่มาจากวารสารและไม่ใช้เพื่อการค้า
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯแต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กรกมล ศรีเดือนดาว. (2562). การแปลอังกฤษเป็นไทย: หลักการและกลยุทธ์. โอเดียนสโตร์.
จุฑามณี ทิพราช, สุพัฒน์ กู้เกียรติ, นิติรัตน์ อุทธชาติ และฐานิยา ทองไทย. (2560). แนวโน้มในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยผิดในระดับ วลี และประโยค: กรณีศึกษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(2), 352-372.
ทิพา เทพอัครพงศ์. (2542). การแปลเบื้องต้น. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชญาภา สิริเดชกุล และคณะ. (2565). ข้อผิดพลาดในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยของนิสิตเอกภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยนเรศวร. ภาษาปริทัศน์, 37, 23-40.
ฤทัย พานิช. (2565). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดที่เกิดจากการแปลของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง. วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 19(1), 38-59.
สัญฉวี สายบัว. (2550). หลักการแปล. สํานักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สิทธา พินิจภูวดล. (2543). คู่มือนักแปลอาชีพ. นานมีบุ๊คส์.
อัจฉรา ไล่ศัตรูไกล. (2548). จุดมุ่งหมาย หลักการและวิธีการแปล. ภาควิชาภาษาอังกฤษและภาษาศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Cúc, P.T.K. (2018). An analysis of translation error: A case study of Vietnamese EFL students. International Journal of English Linguistics, 8(1), 22-28.
Desblache, L. (2001). Aspects of specialised translation. La Maison du dictionnaire.
Fromkin, V., & Rodman, R. (1967). An Introduction to language. Harcourt Brace Jovanovich College Publishers.
Narulita, S. (2016). Error analysis on student’s narrative text in translation class of English Department of Kutai Kartanegara University. Intelegensia: Jurnal Pendidikan Dan Pembelajaran, 1(1), 13–29.
