การสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่สนับสนุนความยั่งยืนเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันในยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการพัฒนาวัฒนธรรมองค์กรที่ยั่งยืนในยุคดิจิทัล เพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันและความยั่งยืนขององค์กร วิเคราะห์ประโยชน์และ
ความท้าทายของการนำวัฒนธรรมองค์กรที่ยั่งยืนมาใช้ในสภาพแวดล้อมดิจิทัลที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว โดยใช้วิธีการวิจัยเอกสารเพื่อรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสารทั้งปฐมภูมิและทุติยภูมิ คือ การสัมภาษณ์ ผู้บริหารองค์กร SMEs และบทความวิจัย ฐานข้อมูลออนไลน์ ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการพัฒนาวัฒนธรรมองค์กรที่ยั่งยืนในยุคดิจิทัล ได้แก่ การยอมรับวัฒนธรรมดิจิทัล ภาวะผู้นำที่มุ่งมั่น การมีส่วนร่วมของพนักงานและการจัดการความท้าทายในการเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้องค์กรสามารถใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันและความยั่งยืนได้ผ่านการบูรณาการเครื่องมือดิจิทัล การใช้ข้อมูลขนาดใหญ่ บล็อกเชนและการสนับสนุนให้วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ แต่อย่างไรก็ตามการนำวัฒนธรรมองค์กรที่ยั่งยืนมาใช้ในสภาพแวดล้อมดิจิทัลมีทั้งประโยชน์และมีความท้าทาย ข้อเสนอแนะจากผลการวิจัยนี้ครอบคลุมทั้งมิติเชิงนโยบายวิชาการและการวิจัยครั้งต่อไป โดยเน้นการส่งเสริมการบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัล การพัฒนาวัฒนธรรมองค์กรที่ยั่งยืนและการเติมเต็มช่องว่างในงานวิจัยที่มีอยู่ ข้อเสนอแนะเหล่านี้สามารถนำไปปฏิบัติได้จริงในยุคดิจิทัล
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสารอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
มหาวิทยาลัยฯ อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยต้องแสดงที่มาจากวารสารและไม่ใช้เพื่อการค้า
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยจุฬาภรณ์ และบุคลากร คณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯแต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
Ahmed, S. (2010). Documentary research method: New dimensions. Journal of Social Research, 12(3), 45-60.
Alabi, F., Ojo, A., & Adeyemi, T. (2024). Digital technologies and sustainability in SMEs: Opportunities and challenges. International Journal of Small Business Management, 18(2), 112-130.
Al-Alawi, A., Al-Mahrooqi, R., & Al-Badi, A. (2024). Digital transformation in organizations: Strategies for competitive advantage. Journal of Strategic Innovation, 12(3), 45-60.
Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40.
Choeyklin, P. (2024). Leadership of School Administrator in The Digital Era. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 7(1), 100-115.
Denzin, N. K. (1978). The research act: A theoretical introduction to sociological methods (2nd ed.). McGraw-Hill.
Dreichuk, A., & Sytnyk, H. (2024). Leadership in the digital age: Aligning values with sustainability goals. Journal of Organizational Innovation, 15(2), 112-125.
Fahmi, K. (2024). Digital transformation and organizational collaboration: A pathway to sustainability. Journal of Organizational Change, 15(3), 112-125.
Javeed, S., Zhang, Y., & Li, H. (2025). Blockchain and big data for sustainable business practices. Sustainability Journal, 17(4), 201-215.
Juicharoen, N. (2024). Essential Skills for Organizational Leaders in the New Era. RMUTP Journal of Business and Innovation Management, 3(2), 82-94.
Kaewsawang, A., & Sommanasak, W. (2024). Sustainable organizational development strategies: Approaches and experiences. Journal of Management Science, Udon Thani Rajabhat University, 6(6), 102–110.
Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
Kamaroellah, F., & Anwar, M. (2025). Knowledge sharing and digital transformation:
A pathway to sustainable development. International Journal of Management Studies, 22(3), 45-60.
Kotter, J. P. (1996). Leading change. Harvard Business Review Press.
Kovtunenko, K., & LOZAN, V. (2024). Technological flexibility in the digital age: A key to competitive advantage. Journal of Digital Innovation, 10(1), 78-92.
Manao, A., & Senen, B. (2024). Sustainable HR practices and organizational adaptability in the digital age. International Journal of Human Resource Management, 22(2), 45-60.
Mogalakwe, M. (2006). The use of documentary research methods in social research. African Sociological Review, 10(1), 221-230.
Nikčević, M., & Pavićević, J. (2024). Balancing traditional and digital cultures in organizational transformation. European Management Review, 19(1), 78-92.
Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leadership (4th ed.). Jossey-Bass.
Scott, J. (1990). A matter of record: Documentary sources in social research. Polity Press.
Serafimova, T., & Vasilev, G. (2024). Adaptability to technology: A key driver of digital culture. Journal of Digital Innovation, 10(4), 201-215.
Singh, R. (2024). Employee engagement and innovation in the digital era. Journal of Human Resource Development, 18(2), 156-170.
Westover, J. (2024). Innovation and risk-taking in sustainable organizational cultures.
Journal of Business Innovation, 10(4), 201-215.
Whangmahaporn, P. (2023). The Cultural Transformation of Thai Private Universities in the Digital Disruption Era: Perspective from Faculty A, A University. Journal of Rajabhat Maha Sarakham University, 17(3), 12-23.
World Commission on Environment and Development. (1987). Our common future. Oxford University Press.
Xu, L., Wang, Y., & Chen, X. (2024). Big data and blockchain: Enhancing corporate sustainability. Journal of Business Analytics, 15(2), 156-170.
