ANALYSIS OF FACTORS AFFECTING HISTORICAL AND CULTURAL MUSEUM MANAGEMENT TOWARDS TOURISM EXPERIENCE PERCEPTION
Keywords:
historical and cultural museum, perception, tourism experience.Abstract
This is a quantitative research which aimed to analyze factors affecting historical and cultural museum management towards tourism experience perception. The questionnaire was used as a tool to collect data from 400 Thai tourists who traveled to the historical and cultural museum in Bangkok. Multiple regression analysis was applied for data analysis. The result revealed that the most influential factor that affected historical and cultural museum management towards experience perception was an officer/personal, followed by learning, technology/innovation, and show management/exhibition.
References
จาระไน ไชยโยธา และเกรียงไกร วัฒนาสวัสดิ์. (2557). การจัดการพิพิธภัณฑ์เฉพาะทาง: กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ล้านของเล่น เกริก ยุ้นพันธ์. Institute of Culture and Arts
Journal, 16(1), หน้า 16-30.
จิรา จงกล. (2532). พิพิธภัณฑสถานวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊ป.
มนัญญา นวลศรี. (2552). แนวทางในการจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานครให้เป็นแหล่งเรียนรู้ตลอดชีวิต. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษา
นอกระบบโรงเรียน, คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมภพ ศรานุรักษ์. (2559). แนวทางการจัดการพิพิธภัณฑ์การแพทย์ศิริราชให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ
อุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2560). การสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทย พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
อุทัยวรรณ จตุพร และกิ่งกาญจน์ สุขคณาภิบาล. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการเพิ่มประสบการณ์ของผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์ด้วยโปรแกรมประยุกต์บนสื่อสังคมออนไลน์.
วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 23(2), หน้า 333-348.
Allan, Douglas A. (1967). The museum and its functions. In The organization of museums: Practical advice (2nd ed.) (pp. 13-27). Paris, France:
UNESCO.
Centre for the Future of Museums. (2012). Trends watch 2012 museums and the pulse of the future. Washington, DC: American Association
of Museums.
Krejcie, Robert V., & Morgan, Daryle W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3),
pp. 607-610.
Wurzburger, Rebecca, et al. (Eds.). (2009). Creative tourism, a global conversation. Santa fe, NM: Sunstone.
Journal, 16(1), หน้า 16-30.
จิรา จงกล. (2532). พิพิธภัณฑสถานวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊ป.
มนัญญา นวลศรี. (2552). แนวทางในการจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานครให้เป็นแหล่งเรียนรู้ตลอดชีวิต. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษา
นอกระบบโรงเรียน, คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมภพ ศรานุรักษ์. (2559). แนวทางการจัดการพิพิธภัณฑ์การแพทย์ศิริราชให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ
อุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2560). การสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทย พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
อุทัยวรรณ จตุพร และกิ่งกาญจน์ สุขคณาภิบาล. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการเพิ่มประสบการณ์ของผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์ด้วยโปรแกรมประยุกต์บนสื่อสังคมออนไลน์.
วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 23(2), หน้า 333-348.
Allan, Douglas A. (1967). The museum and its functions. In The organization of museums: Practical advice (2nd ed.) (pp. 13-27). Paris, France:
UNESCO.
Centre for the Future of Museums. (2012). Trends watch 2012 museums and the pulse of the future. Washington, DC: American Association
of Museums.
Krejcie, Robert V., & Morgan, Daryle W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3),
pp. 607-610.
Wurzburger, Rebecca, et al. (Eds.). (2009). Creative tourism, a global conversation. Santa fe, NM: Sunstone.
Downloads
Published
2020-09-26
Issue
Section
บทความวิจัย
License
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
