GUIDELINES FOR TOURIST ATTRACTION DEVELOPMENT TO SUPPORT INCENTIVE TRAVEL ACTIVITIES OF BANG NAMPHUENG FLOATING MARKET SAMUT PRAKAN PROVINCE
Keywords:
Tourist Attraction Development, Tourism Activities, Incentive Activity Bang Nam Phueng Floating MarketAbstract
This research aimed to study 1) guidelines to develop reward tourism at Bang Nam Phueng Floating Market, 2) factors affecting the needs of the local people to promote and develop the reward tourism, and 3) problems, obstacles, and suggestions on the participation of entrepreneurs in promoting the reward tourism. A quantitative research method was employed in this study. 400 sets of questionnaire run by Convenient Sampling of surveys were used collect data from local entrepreneurs and community leaders in Bang Nam Phueng Floating Market. The data were analyzed according to the level of assessment, utilizing average statistics and the standard deviation for each item and then presented in the form of data descriptions divided into three sections, as follows: 1) respondents’ general information, 2) information on the importance of tourism resources in Bang Nam Phueng Floating Market, Phra Pradaeng District, Samut Prakan Province, and 3) opinion questionnaire, conclusions, and suggestions. According to the study's findings, when each aspect was considered, the knowledge and understanding of reward tourism in terms of travel expenses, landscape services, and facility satisfaction were all at a high level. As a reward, it was a guideline for developing areas to support tourism. According to objective 2, it was discovered that community leaders and shop operators at the Bang Nam Phueng Floating Market in Samut Prakan had different developmental significance based on gender. Considering each aspect, it was discovered that developing community leaders and shop operators to reward tourism knowledge, services, and facilities was critical. The third objective was discovered to be the product problem, product appearance, and price. The product problem, product appearance, and price beyond customer demand were discovered to be the most problematic for the third objective. It could be because the general public or local entrepreneurs wanted to sell similar or very similar products, thus lacking product variety.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ.2566-2570. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยว
และกีฬา.
คมลักษณ์ สงทิพย์. (2557). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ กรณีศึกษา ตลาดน้ำวัดตะเคียน
อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว, คณะการท่องเที่ยว
และการโรงแรม มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
จริยาวัฒน์ โลหะพูนตระกูล. (2553). การพัฒนาและแก้ไขปัญหาชุมชน ด้วยการจัดการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษา
ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ. วารสาร มฉก.วิชาการ, 14(27), หน้า 1-19.
จริยาวัฒน์ โลหะพูนตระกูล. (2553). การพัฒนาและแก้ไขปัญหาชุมชน ด้วยการจัดการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษา
ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ. วารสาร มฉก.วิชาการ, 14(27), หน้า 1-19.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2550). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. นนทบุรี: ไทเนรมิตกิจ อินเตอร์ โปรเกรสซิฟ.
ฐาปนา บุณยประวิตร. (2562). โครงการ "การศึกษากลไกเชิงพื้นที่โดยการวางแผนและการออกแบบเมืองอย่างชาญฉลาดเพื่อยกระดับ
ทางเศรษฐกิจและสังคม". กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
นิศาชล สกุลชาญณรงค์ และสุธินี ฤกษ์ขำ. (2558). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัลเพื่อการจูงใจพนักงาน ในสถาบัน
อุดมศึกษาเอกชน: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยหาดใหญ่. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 6 (หน้า 52-62). สงขลา:
มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา. (2564). ประเทศไทยกับความพร้อมในการเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัล. วารสารวิชาการ
เซาธ์อีสท์บางกอก (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 7(1), หน้า 100-114.
ปิยวรรณ คงประเสริฐ. (2551). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศแบบบูรณาการเพื่อการวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนที่เกาะพะงัน
จังหวัดสุราษฎร์ธานี. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนและการจัดการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม,
คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปุณยวีร์ วิเศษสุนทรสกุล, ชวลีย์ ณ ถลาง, ชมพูนุช จิตติถาวร และสหนนท์ ตั้งเบญจสิริกุล. แนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยว
โดยชุมชน จังหวัดนครราชสีมา. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 10(3), หน้า 22-33.
มนัสสินี บุญมีศรีสง่า. (2556). การสร้างอัตลักษณ์ตราสินค้าแหล่งท่องเที่ยวอำเภอหัวหิน จังหวัด
ประจวบคีรีขันธ์ ในมุมมองนักท่องเที่ยวกลุ่มวัยรุ่น. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences
and arts), 6(1), หน้า 548-560.
ศุภวรรณ ตีระรัตน์ และสันติ ธรภูริภักดี. (2564). การรับรู้ในเสน่ห์เมืองรองของประเทศไทยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในธุรกิจการประชุม
องค์กรและการท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัล. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 16(3), หน้า 337-347.
สาลินี ทิพย์เพ็ง. (2561). ยุทธศาสตร์เพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันของจังหวัดสงขลาด้านอุตสาหกรรมการจัดประชุม สัมมนา
การท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัลและการจัดแสดงสินค้าและนิทรรศการ (MICE) ในประเทศไทย. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต
สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว, วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา.
สำนักบริหารงานทะเบียนท้องถิ่น อำเภอพระประแดง. (2557). ข้อมูลและรายละเอียดชุมชน 2557 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://bangnamphueng.go.th/public/list/data/index/menu/1168 [2566, 10 มกราคม].
Incentive Research Foundation. (2019). The IRF 2021 wellness in meetings and incentive travel study. Available:
https://theirf.org/research_post/the-irf-2021-wellness-in-meetings-and-incentive-travel-study/ [2019, May 15].
Yamane, T. (1967). Statistics, An Introductory Analysis (2nd Ed). New York: Harper and Row.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี Sripatum Chonburi Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี