อัตลักษณ์ศิลปะไทยสู่แอนิเมชัน
คำสำคัญ:
แอนิเมชัน, ศิลปะไทย, อัตลักษณ์บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอแนวคิดอัตลักษณ์ศิลปะไทยสู่การพัฒนาแอนิเมชันไทย ซึ่งการพัฒนาแนวคิดการออกแบบแอนิเมชัน ควรคำนึงถึงอัตลักษณ์ไทยให้ครบทั้ง 4 องค์ประกอบของแอนิเมชัน ได้แก่ 1) เนื้อเรื่อง ควรหาอัตลักษณ์ไทยจากวรรณศิลป์ไทย และอื่น ๆ ที่บงบอกได้ถึงการเล่าเรื่องแบบไทย เช่น ศิลปะ ประเพณี วิถีชีวิต และบุคลิกของตัวละครแบบไทย เป็นต้น 2) ตัวละคร และฉาก ควรหา
อัตลักษณ์ไทยจากทัศนศิลป์ไทย ซึ่งมีทั้งรูปร่าง รูปทรง สี ของตัวละคร จากจิตรกรรม และประติมากรรมไทย ลักษณะของฉาก จากสถาปัตยกรรมไทย และอื่น ๆ 3) การเคลื่อนไหว ควรหาอัตลักษณ์ไทยจากนาฏศิลป์ไทย เช่น ท่ารัก ท่าโกรธ ท่าเดิน ท่านั่ง เป็นต้น หรือการเก็บข้อมูลโดยการสังเกตความแตกต่างระหว่างอัตลักษณ์การเคลื่อนไหวของคนไทยกับคนต่างประเทศ 4) เสียง ควรหาอัตลักษณ์ไทยจากดุริยางคศิลป์ไทย ซึ่งเป็นการใช้เครื่องดนตรีไทยเข้ามาผสมผสานกับดนตรีสากลให้เกิดเป็นผลงานร่วมสมัยในปัจจุบัน ผู้เขียนเชื่อว่า คุณค่าทางศิลปวัฒนธรรม และความงามทางศิลปะไทยเป็นที่ตื่นตาตื่นใจของคนทั่วโลก ดังนั้น หากมีผลงานแอนิเมชันลักษณะไทยจำนวนมากขึ้นและถูกเผยแพร่ออกไปทั่วโลกอย่างต่อเนื่องแล้ว คิดว่าอุตสาหกรรมแอนิเมชันไทยจะสามารถก้าวข้ามขีดจำกัด และสามารถขยายตัวไปยังตลาดทั่วโลกได้มากขึ้น
เอกสารอ้างอิง
ธนิต อยู่โพธิ์. (2515). อธิบายนาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระจันทร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
วิกิพีเดีย. (2562). แอนิเมชัน (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%
B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%8A% E0%B8%
B1%E0%B8%99 [2562, 1 เมษายน].
วิบูลย์ สี้สุวรรณ. (2559). พจนานุกรมศัพท์ศิลปกรรมไทย. นนทบุรี: เมืองโบราณ.
ศุภชัย สิงห์ยะบุศย์. (2546). ทัศนศิลป์ปริทัศน์. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
Layboune, Kit. (1998). The animation book. New York, NY: Three River.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี