การประเมินความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชนของชุมชนแหล่งท่องเที่ยว

บทคัดย่อ

     การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชนของชุมชนแหล่งท่องเที่ยว โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นประชาชนที่อยู่ในชุมชนแหล่งท่องเที่ยว จำนวน 10 ชุมชนที่กระจายอยู่ทั่วประเทศ ผู้วิจัยกำหนดกลุ่มตัวอย่างจากสูตรการคำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างของยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่าง 2,262 คน และใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามเกี่ยวกับความคิดเห็นของชุมชนต่อความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เกณฑ์การวัดความสุข อ้างอิงตามมาตรฐานการวัดความสุขมวลรวมประชาชาติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test และ F-test พบว่าประชาชนในพื้นที่ชุมชนแหล่งท่องเที่ยว โดยภาพรวมทั้งหมดมีความสุขอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ยความสุขเท่ากับ 7.47) โดยมีความสุขภาพรวมเชิงอัตวิสัย (SWB) และความสุขภาพรวมเชิงภาวะวิสัย (OWB) อยู่ในระดับมาก (SWB = 7.59, OWB = 7.24) หากพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ประชาชนในชุมชนแหล่งท่องเที่ยวมีความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชนในระดับมากที่สุด ได้แก่ ด้านธรรมาภิบาล (ค่าเฉลี่ยความสุขเท่ากับ 7.84) และมีความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชนในระดับมีความสุขน้อย ในด้านความสมดุลในการใช้เวลา (ค่าเฉลี่ยความสุขเท่ากับ 6.64) สำหรับผลการเปรียบเทียบความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชนของชุมชนแหล่งท่องเที่ยวทั้ง 10 พื้นที่ชุมชน พบว่าชุมชนที่มีความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชนมากที่สุดคือ ชุมชนเกาะพิทักษ์ จังหวัดชุมพร (ค่าเฉลี่ยความสุขเท่ากับ 8.73) และชุมชนที่มีความสุขจากการท่องเที่ยวโดยชุมชนน้อยที่สุดคือ ชุมชนบ้านถ้ำเสือ จังหวัดเพชรบุรี (ค่าเฉลี่ยความสุขเท่ากับ 6.49)