การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โดยกระบวนการเผชิญสถานการณ์ร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์
คำสำคัญ:
ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษ, กระบวนการเผชิญสถานการณ์, สื่อสังคมออนไลน์บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษโดยใช้กระบวนการเผชิญสถานการณ์ร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนรู้โดยกระบวนการเผชิญสถานการณ์ร่วมกับการใช้สื่อสังคมออนไลน์กับการสอนตามปกติ 3) เพื่อศึกษาเจตคติต่อการจัดการเรียนการสอนโดยกระบวนการเผชิญสถานการณ์ร่วมกับการใช้สื่อออนไลน์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2560 โรงเรียนสุรศักดิ์วิทยาคม จำนวน 2 ห้องเรียน ซึ่งได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษโดยใช้กระบวนการเผชิญสถานการณ์ร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์กับการเรียนแบบปกติ และใช้การทดสอบค่าทีเพื่อวิเคราะห์ข้อมูล พบว่า 1) คะแนนการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยกระบวนการสอนแบบเผชิญสถานการณ์ร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์ หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) คะแนนทางการเรียนภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 หลังได้รับการจัดการเรียนรู้โดยกระบวนการสอนแบบเผชิญสถานการณ์ร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์ สูงกว่าการจัดการเรียนรู้แบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) เจตคติต่อการเรียนการสอนโดยกระบวนการสอนแบบเผชิญสถานการณ์ร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์ในวิชาภาษาอังกฤษ อยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
กิตติพงษ์ พุ่มพวง. (2558). การจัดกิจกรรมเรียนรู้ด้วยทฤษฎีเชื่อมโยงความรู้ (connectivism) ผ่านสื่อสังคม ออนไลน์. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 10(19), หน้า 1-13.
จริญญา ไศลบาท, ปริญญา ทองสอน และวิชิต สุรัตน์เรืองชัย. (2555). การพัฒนาหลักสูตรบูรณาการ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านเขาหิน ตามแนวทฤษฎีการสร้างสรรค์ ด้วยปัญญา. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 7(1), หน้า 79-90.
ชิตญาณ์ เงินพจน์ และทิพรัตน์ สิทธิวงศ์. (2556). สื่อสังคมออนไลน์กับการจัดการเรียนการสอนตามทฤษฎี การเรียนรู้แบบร่วมมือ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(1, 2), หน้า 73-77.
ณัชชา พัฒนากุล. (2532). ผลของการใช้กระบวนการเผชิญสถานการณ์ในการสอนต่อความสามารถในการ ตัดสินใจแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา ประถมศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจิตร ศรีสะอ้าน. (2550). การบรรยายพิเศษเรื่อง อุดมศึกษาไทยในอนาคต (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://library.stou.ac.th/odi/wichit/pdf/3/wc%200483.pdf [2559, 5 ธันวาคม].
วิสารดา ฉิมน้อย. (2556). การพัฒนาทักษะวิทยาศาสตร์โดยใช้การเรียนการสอนแบบ Problem-based
learning ในรายวิชาโครงงานวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียน จักรคำคณาทร จังหวัดลำพูน. วารสารสหศาสตร์ศรีปทุม ชลบุรี, 2(1), หน้า 51-60.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
อิทธิพล ปรีติประสงค์. (2552). ประเภทของเครือข่ายสังคมออนไลน์ (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
http://gotoknow.org/blog/virtualcommunitymanagement/288469 [2559, 5 ธันวาคม].
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
