ชุดกิจกรรมเพื่อพัฒนาจริยธรรมและจรรยาบรรณด้านการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรม สำหรับผู้ประกอบอาชีพสื่อมวลชน

ผู้แต่ง

  • ผุสดี กลิ่นเกษร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

ชุดกิจกรรม, การใช้เหตุผลเชิงจริยธรรม, จริยธรรมและจรรยาบรรณ, ผู้ประกอบอาชีพสื่อมวลชน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างชุดกิจกรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณด้านการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมสำหรับผู้ประกอบอาชีพสื่อมวลชน และศึกษาผลการใช้ชุดกิจกรรมดังกล่าว โดยออกแบบชุดกิจกรรมแล้วนำไปทดลองแบบ The One-Group Posttest-Only Design กับนักศึกษาหลักสูตรนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม ชั้นปีที่ 1 และ ปีที่ 2 ที่ลงทะเบียนเรียนในภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2560 จำนวน 43 คน

                ผลการวิจัยพบว่าชุดกิจกรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณด้านการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมสำหรับผู้ประกอบอาชีพสื่อมวลชน มีขั้นตอนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ 3 ขั้นตอน ดังนี้ (1) ขั้นนำก่อนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ (2) ขั้นการดำเนินการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ ประกอบด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ 4 กิจกรรม คือ กิจกรรมการเรียนรู้ที่ 1 การพัฒนาความรู้จริยธรรมและจรรยาบรรณผู้ประกอบอาชีพสื่อมวลชน กิจกรรมการเรียนรู้ที่ 2 การใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมเพื่อคนรอบข้าง กิจกรรมการเรียนรู้ที่ 3 การใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมเพื่อสังคม และกิจกรรมการเรียนรู้ที่ 4 การสรุปสะท้อนคิด (3) ขั้นการประเมินหลังการดำเนินกิจกรรมการเรียนรู้ และการศึกษาผลการใช้ชุดกิจกรรม โดยชุดกิจกรรมนี้สามารถพัฒนาจริยธรรมและจรรยาบรรณด้านการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมในผู้ประกอบอาชีพสื่อมวลชนได้ 5 ด้าน ได้แก่ ความเสียสละ ความซื่อสัตย์สุจริต ความรับผิดชอบ ความยุติธรรม และการคำนึงถึงประโยชน์ส่วนรวม โดยภาพรวมมีระดับการพัฒนาการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมสำหรับผู้ประกอบอาชีพสื่อมวลชนอยู่ในระดับ 2

เอกสารอ้างอิง

ชลวิทย์ เชื้อหอม. (2542). การศึกษาเปรียบเทียบเหตุผลเชิงจริยธรรมของเยาวชนที่ผ่านการอบรมและไม่ผ่านการอบรมในเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาสังคม, คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ณัฐพงศ์ชัย ไทรพงษ์พันธุ์. (2553). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างจริยธรรมในอาชีพบริหารธุรกิจสำหรับนักศึกษาบริหารธุรกิจ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทิศนา แขมมณี. (2546). การพัฒนาคุณธรรม จริยธรรม และค่านิยม: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: เมธีทิปส์.
บุญเกื้อ ควรหาเวช. (2542). นวัตกรรมการศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาเทคโนโลยีทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ .
รัตนวดี นาควานิช. (2551). การรุกล้ำสิทธิของบุคคลในแวดวงบันเทิงที่ปรากฏทางสื่อมวลชน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิดำรงชัยธรรม.
วรรณทิพา รอดแรงค้า และพิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2551). การพัฒนาการคิดของครูด้วยกิจกรรมทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ.
วิกร ตัณฑวุฑโฒ และวรัทยา ธรรมกิตติภพ. (2555). ประมวลสาระชุดวิชาการวิจัยเพื่อพัฒนาการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย: หน่วยที่ 10 การวิจัยเชิงทดลองในการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ศิริพงษ์ เศาภายน. (2546). การวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
ศิริวรรณ อนันต์โท. (2555). การพัฒนาแนวปฏิบัติด้านจริยธรรมของสื่อมวลชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
Easton, Geoff. (1992). Learning from case studies (2nd ed). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Knowles, Malcolm Shepherd. (1980). The modern practice of adult education: From pedagogy to andragogy. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall/Cambridge.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-09-30

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย