การจัดการความขัดแย้งระหว่างผู้รับเหมาก่อสร้างและผู้จัดการโครงการ หมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี
คำสำคัญ:
ความขัดแย้ง, การจัดการความขัดแย้งบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการจัดการความขัดแย้งระหว่างผู้รับเหมากับผู้จัดการโครงการหมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี เพื่อเปรียบเทียบผลการปฏิบัติงานระหว่างผู้รับเหมากับผู้จัดการโครงการหมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี จำแนกตามลักษณะองค์กร และเพื่อศึกษาอิทธิพลของการจัดการความขัดแย้งที่มีผลต่อการปฏิบัติงานร่วมกันระหว่างผู้รับเหมากับผู้จัดการโครงการหมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี กลุ่มตัวอย่างของงานวิจัยคือ กลุ่มผู้รับเหมาก่อสร้างและกลุ่มผู้จัดการโครงการหมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี จำนวน 302 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถามแบบมาตราส่วน 5 ระดับ ใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางคอมพิวเตอร์ในการวิเคราะห์ข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ค่าเฉลี่ย การทดสอบความแปรปรวน และการวิเคราะห์สมการเส้นถดถอยพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดการความขัดแย้งระหว่างผู้รับเหมากับผู้จัดการโครงการหมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี ในด้านการบูรณาการ ด้านการร่วมมือ ด้านการประนีประนอม และด้านการหลีกเลี่ยง อยู่ในระดับมาก 2) ผลการปฏิบัติงานต่อโครงการหมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี แตกต่างกันตามลักษณะองค์กรด้านจำนวนพนักงานในสำนักงาน และ 3) ปัจจัยการจัดการความขัดแย้งระหว่างผู้รับเหมาก่อสร้างกับผู้จัดการโครงการหมู่บ้านจัดสรรในจังหวัดชลบุรี ที่มีอิทธิพลต่อผลการปฏิบัติงาน ได้แก่ ด้านการบูรณาการ ด้านการใช้อำนาจ และด้านการร่วมมือ ตามลำดับ
เอกสารอ้างอิง
คณิต เรืองขจร. (2557). การบริหารความขัดแย้งในองค์กรที่มีอิทธิพลต่อผลการปฏิบัติงาน: กรณีศึกษาบุคลากรคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ทั้ง 4 แห่ง. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทั่วไป, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ชลธิศ ดาราวงษ์. (2559). การบริหารความขัดแย้งระหว่างวิศวกร/นักวิจัยและพัฒนา และนักการตลาด ในกระบวนการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่. วารสารนักบริหาร, 36(1), หน้า 3-13.
ณัชชา คงศรี. (2555). การบริหารความขัดแย้งในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 10 จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์, 14(1), หน้า 89-99.
ทิพย์ธิดา จินตานนท์. (2554). การริเริ่มด้วยตนเอง ความร่วมมือร่วมใจ ลักษณะผู้นำที่มีประสิทธิภาพและการรับรู้วัฒนธรรมองค์การของผู้บริหารระดับกลางในบริษัทโซเด็กโซ่ เฮ็ลธแคร์ ซัพพอร์ท เซอร์วิส (ประเทศไทย) จำกัด และบริษัทโซเด็กโซ่ ซัพพอร์ท เซอร์วิส (ประเทศไทย) จำกัด ในส่วนธุรกิจบริการด้านอาหาร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ, คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนวัฒน์ จันทรานุพนธ์. (2553). ปัญหาและวิธีการแก้ปัญหาการประสานงานระหว่างผู้รับเหมาหลักกับผู้รับเหมาย่อยในการก่อสร้างอาคาร. เชียงใหม่: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พงศา งามละเมียด. (2554). การศึกษาความขัดแย้งด้านบทบาทของครูใหญ่และนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษา ในจังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วนิดา พิศุทธิศักดิ์ และนภวรรณ คณานุรักษ์. (2560). วัฒนธรรมในองค์กรมีผลต่อพฤติกรรมการปฏิบัติงานของพนักงานธนาคารออมสิน เขตกระบี่. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สุวกิจ ศรีปัดถา. (2555). ภาวะผู้นำกับการตัดสินใจ. วารสารการบริหารปกครอง, 1(1), หน้า 1-23.
อธิญา งามภักษ์ และอรนันท์ กลันทปุระ. (2558). สาเหตุและการจัดการความขัดแย้งในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น A จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 26(2), หน้า 95-103.
Chonlatis Darawong. (2017). Conflict management styles and interpersonal conflict between marketing and R&D personnel during the new product development process. International Journal of Innovation and Technology Management ,14(6), pp. 1-16
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
