บทบาทของอุตสาหกรรมการบิน ที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของประเทศไทย
คำสำคัญ:
อุตสาหกรรมการบิน, อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว, สายการบินต้นทุนต่ำบทคัดย่อ
ในปัจจุบันอุตสาหกรรมท่องเที่ยวขยายตัวอย่างมาก มีสายการบินต้นทุนต่ำให้เลือกเดินทางมากขึ้น ทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางได้ง่าย เศรษฐกิจขยายตัวจากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและบริการ ส่งผลให้มีการใช้ทรัพยากรด้านการท่องเที่ยวอย่างหนัก เพื่อให้การอนุรักษ์ทรัพยากรด้านการท่องเที่ยวมีประสิทธิภาพ และหาแนวทางส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อให้ทรัพยากรธรรมชาติและทรัพยากรด้านการท่องเที่ยวของประเทศไทยมีความยั่งยืน บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์บทบาทสำคัญของอุตสาหกรรมการบินที่ส่งเสริมให้ประเทศไทยมีศักยภาพทางการท่องเที่ยวและความยั่งยืนของแหล่งท่องเที่ยว โดยใช้แนวทางการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ และเข้าถึงอัตลักษณ์ของประเทศไทย โดยอุตสาหกรรมมีส่วนสำคัญเป็นอย่างมากในการขับเคลื่อนอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในปัจจุบัน ในประเทศไทยมีสถานที่ท่องเที่ยวที่มีความสร้างสรรค์ในรูปแบบต่าง ๆ ทั้งด้านวัฒนธรรม วิถีชีวิต ประเพณี ชุมชน อีกทั้งประเทศไทยมีสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่งดงาม ควรค่าแก่การอนุรักษ์ โดยนักท่องเที่ยวจะตัดสินใจเลือกการเดินทางโดยเครื่องบินเป็นหลัก เนื่องจากมีความสะดวก สบาย รวดเร็ว และปลอดภัย การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เป็นแนวทางการท่องเที่ยวแนวทางหนึ่งที่ช่วยอนุรักษ์ธรรมชาติและสถาปัตยกรรรมที่งดงามของประเทศไทยได้อย่างยั่งยืน และในการส่งเสริมความสำเร็จทางการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของประเทศไทย มีสิ่งสำคัญคือ ต้องวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรค เพื่อให้เข้าใจสภาพพื้นฐานทางการท่องเที่ยวของประเทศไทย และนำมากำหนดกลยุทธ์ในการพัฒนาการท่องเที่ยวที่เหมาะสมของประเทศไทยต่อไป
เอกสารอ้างอิง
ชูวิทย์ มิตรชอบ. (2553). เศรษฐกิจสร้างสรรค์แนวคิดใหม่ในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทยในทศวรรษหน้า. เศรษฐศาสตร์สุโขทัยธรรมาธิราช, 5(1), หน้า 81-114.
นำชัย ทนุผล. (2557). เอกสารประกอบการเรียนการสอน รายวิชา 761 826 สัมมนาทางวิชาการการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
มรกต กำแพงเพชร. (2553). ผู้ประกอบการไทยในยุคเศรษฐกิจสร้างสรรค์. FEU Academic Review, 3(2), หน้า 52-56.
Garrod, B., & Fyall, A. (1998). Beyond the rhetoric of sustainable tourism?. Tourism Management, 19(3), pp. 199-121.
Grundey, D. (2008). Managing sustainable tourism in Lithuania: Dream or reality?. Technological and Economic Development, 14(2), pp. 118-129.
International Civil Aviation Organization (ICAO). (2012). Global aviation and our sustainable future
(Online). Available: http://www.icao.int/environmental-protection/Documents/ RIO+20_
booklet.pdf [2017, February 9].
Landry, C. (2000). The creative city: A toolkit for urban innovators. London, UK: Earth Scan.
Pomering, A., Noble, G., & Johnson L. W. (2011). Conceptualising a contemporary marketing mix for sustainable tourism. Journal of Sustainable Tourism, 19(8), pp. 953-969
Richards, G. (2010). Creative tourism and local development. In Wurzburger, R. (Ed.), Creative tourism: A global conversation how to provide unique creative experiences for travelers worldwide: At present at the 2008 Santa Fe & UNESCO international conference on creative
tourism in Santa Fe (pp. 78-90). Santa Fe, NM: John Wiley & Sons.
World Tourism Organization (UNWTO). (2016). Tourism highlight 2016 edition (Online). Available:
http://www.e-unwto.org/doi/pdf/10.18111/9789284418145 [2017, February 5].
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
