ความพึงพอใจและทัศนคติของชุมชนและผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ที่มีต่อการจัดโครงการกิจกรรมของฝ่ายชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท อมตะ ซิตี้ จำกัด

ผู้แต่ง

  • วราพร ดำจับ สาขาวิชาออกแบบสื่อสาร คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาเขตชลบุรี

คำสำคัญ:

ความพึงพอใจ, ทัศนคติ, ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย, นิคมอุตสาหกรรมอมตะซิตี้

บทคัดย่อ

                การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและศึกษาความพึงพอใจและทัศนคติของชุมชนโดยรอบนิคมอุตสาหกรรมอมตะซิตี้ระยอง ที่มีต่อการดำเนินงานของฝ่ายชุมชนสัมพันธ์ของบริษัท อมตะซิตี้ จำกัด ประชากรที่ใช้ในการวิจัยคือ ประชาชนที่พักอาศัยอยู่ในเขตพื้นที่ชุมชนตำบลมาบยางพร ตำบลพนานิคม  ตำบลปลวกแดง ตำบลบ่อวิน ตำบลเขาไม้แก้ว กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน สุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิจัยคือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ความพึงพอใจของชุมชนที่มีต่อการจัดโครงการกิจกรรมของฝ่ายชุมชนสัมพันธ์ อยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน โดยด้านที่มีความพึงพอใจมากที่สุดคือ ความเหมาะสมของการสื่อสารประชาสัมพันธ์โครงการ/กิจกรรม และความเหมาะสมของรูปแบบกิจกรรม มีค่าเฉลี่ยเท่ากันคือ 4.58 ความต่อเนื่องของการสื่อสารประชาสัมพันธ์ มีค่าเฉลี่ย 4.52 กิจกรรมที่ประชาชนเข้าร่วมมากที่สุดคือ โครงการปลูกป่าเฉลิมพระเกียรติฯ มหกรรมนัดพบแรงงาน และโครงการขยะสร้างสรรค์ สื่อที่สะดวกสำหรับการติดตามข่าวสารคือ สื่อออนไลน์ และการเข้าพบปะ ส่วนช่องทางที่สะดวกในการติดต่อกับฝ่ายชุมชนสัมพันธ์คือ Facebook รองลงมาคือ โทรศัพท์ ทัศนคติของชุมชนโดยรอบต่อการดำเนินงานของกลุ่มบริษัท อมตะซิตี้ จำกัด ที่เกี่ยวข้องกับโครงการพัฒนาชุมชนมีระดับความคิดเห็นที่เห็นด้วยอย่างยิ่งในทุกหัวข้อ โดยหัวข้อที่ได้รับคะแนนเฉลี่ยสูงสุดคือ ด้านเศรษฐกิจชุมชน เกิดการจ้างงานมากขึ้น มีค่าเฉลี่ย 4.56 รองลงมาคือ โครงการพัฒนาชุมชนของอมตะช่วยส่งเสริมความปลอดภัยและคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของคนในชุมชน มีค่าเฉลี่ย 4.52 และเกิดการกระจายรายได้เพิ่มขึ้นมีค่าเฉลี่ย 4.50

เอกสารอ้างอิง

กรกช ประกอบกิจ. (2554). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมของบริษัท โทเทิ่ล แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น จำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชานิเทศศาสตร์, สำนักบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จิตรกร ชนะค้า. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมโครงการส่งเสริมการแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมของพนักงานในนิคมอุตสาหกรรมบางพลี. ภาคนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
ดารณี พานทอง. (2542). ทฤษฎีจูงใจ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2548). การมีส่วนร่วม: แนวคิด ทฤษฎี และกระบวนการ. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
บริษัท อมตะ คอร์ปอเรชัน จำกัด (มหาชน). (2562). รายงานประจำปี 2562: Save earth, safe us with smart business. กรุงเทพฯ: บริษัท อมตะ คอร์ปอเรชัน จำกัด (มหาชน).
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2538). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ:สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เมธิณี วรรลยางกูร. (2557). กลยุทธ์การสื่อสารการแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมของธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารประยุกต์, คณะภาษาและการสื่อสาร สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
รุ่งรัตน์ ชัยสำเร็จ. (2555). การสื่อสารองค์กร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สถาบันธุรกิจเพื่อสังคม. (2555). แนวทางความรับผิดชอบต่อสังคมของกิจการ: ตลาดหลักทรัพย์แห่ง ประเทศไทย. กรุงเทพฯ: เมจิกเพรส.
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. (2550). ร่างมาตรฐานสากลว่าด้วยความรับผิดชอบต่อสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). กลยุทธ์การตลาด. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-12-28

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย