การเรียบเรียงและการถ่ายทอดทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น
คำสำคัญ:
ทางเดี่ยว, ฆ้องวงใหญ่, เพลงแป๊ะ สามชั้นบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อเรียบเรียงและถ่ายทอดทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น แก่นักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม โดยมีวัตถุประสงค์เฉพาะ ดังนี้ 1) เพื่อพัฒนาแบบฝึกทักษะทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น 2) เพื่อประเมินประสิทธิภาพแบบฝึกทักษะทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น และ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนที่ร่วมถ่ายทอดทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น ผู้วิจัยได้ออกแบบงานวิจัยเป็น 2 ระยะ คือ การวิจัยเชิงสร้างสรรค์ และการวิจัยเชิงทดลอง
ผลการวิจัยพบว่า ทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น เรียบเรียงขึ้นจากง่ายไปยากและไม่บรรเลงซ้ำ บันทึกโน้ตในระดับเสียงเพียงออ ความยาว 14 จังหวะ หรือ 28 บรรทัด ถ่ายทอดทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่โดยการสร้างแบบฝึกทักษะ ใช้วิธีการบรรเลง 7 วิธี ได้แก่ 1) เฉี่ยว 2) สะบัด 3) การไขว้มือ 4) การกดหนึบ-หนับ 5) กระทบคู่ 6) การกวาด และ 7) กรอ การประเมินประสิทธิภาพแบบฝึกทักษะโดยผู้เชี่ยวชาญได้ค่าความสอดคล้อง (IOC) 1.00 และนักศึกษาชั้นปีที่ 1 และ 2 มีทักษะทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น ในระดับ 5.29 และ 6.52 ตามลำดับ ความพึงพอใจโดยรวมของนักศึกษาที่ร่วมถ่ายทอดทางเดี่ยวฆ้องวงใหญ่เพลงแป๊ะ สามชั้น อยู่ในระดับ 4.66 แบ่งเป็น ด้านการถ่ายทอด 4.68 และด้านแบบฝึกทักษะ 4.64
เอกสารอ้างอิง
ณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์. (2557). สารานุกรมเพลงไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหิดล.
ดนตรีไทยมรดกแห่งสุนทรียศาสตร์ (ออนไลน์). (2553). เข้าถึงได้จาก: https://thaimusicamp.wordpress.com/tag/%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%A5%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%A7/?fbclid=IwAR1qeC1IZvPiQ29TVQcIfUtNF7znMtTTa7hzmU6vigZj65Po3p9QhseVCDc [2563, 5 พฤษภาคม].
ดุษฎี มีป้อม. (2544). การศึกษาลักษณะทางเดี่ยวระนาดทุ้มเพลงพญาโศกของครูพุ่ม บาปุยะวาทย์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
นิกร จันทศร. (2540). ศึกษาเพลงเดี่ยวกราวในทางฆ้องวงใหญ่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชามานุษยดุริยางควิทยา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นิพนธ์ กล่ำกล่อมจิตร. (2556). การศึกษาวิธีการถ่ายทอดดนตรีไทยในระบบโรงเรียนและบ้านดนตรีไทย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญธรรม ตราโมท. (2545). คำบรรยายวิชาดุริยางคศาสตร์ กรมศิลปากร. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์.
พิชิต ชัยเสรี. (2561). พระประดิษฐ์ไพเราะ (มี ดุริยางกูร) (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: http://mulinet3.li. mahidol.ac.th/elib/ cgi-bin/opacexe.exe?op=dig&lang=0&db=MUSIC&pat=code&cat=aut&skin =u&lpp=16&catop=&scid=zzz&ref=A:@628&nx=1 [2562, 25 กันยายน].
มนตรี ตราโมท และวิเชียร กุลตัณฑ์. (2523). ฟังและเข้าใจเพลงไทย. กรุงเทพฯ: ไทยเขษม.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์.
วรสุดา บุญยไวโรจน์. (2536). การพัฒนาทักษะทางคณิตศาสตร์ในระดับประถมศึกษา เรื่องน่ารู้สำหรับครูคณิตศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สุรศักดิ์ จำนงสาร. (2541). การศึกษาทางระนาดเอกเพลงแป๊ะ 3 ชั้น. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชามานุษยดุริยางควิทยา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุรัตน์ชัย สิริรัตนชัยกุล. (2549). วิเคราะห์เดี่ยวระนาดทุ้มเพลงสารถี 3 ชั้น ทางครูสมภพ ขำประเสริฐ.วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดุริยางค์ไทย, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อกนิษฐ์ กรไกร. (2549). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้กาพย์ยานี 11 ด้วยแบบฝึกทักษะชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่เรียนด้วยกลุ่มร่วมมือแบบ Co-op Co–op และแบบเดี่ยว. การศึกษาค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อุทัย ศาสตรา. (2553). การศึกษากระบวนการถ่ายทอดการบรรเลงระนาดเอกของครูประสิทธิ ถาวร ศิลปินแห่งชาติ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Hickey, Maud. (1999). Assessment Rubrics for music composition: Rubrics make evaluations concrete and objective, while providing students with detailed feedback and the skills to become sensitive music critics. Music Educators Journal, 85(4), pp. 26-52.
Zhukov, Katie. (2009). Effective practicing: A research perspective. Australian Journal of Music Education, 1, pp. 3-12.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
