วิถีชีวิตแบบ NEW NORMAL กับกลยุทธ์ด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจให้บริการโรงแรม
คำสำคัญ:
ความรับผิดชอบต่อสังคม, ธุรกิจโรงแรม, กลยุทธ์, วิถีชีวิตแบบ New Normalบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอกลยุทธ์ด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจให้บริการโรงแรมสมัยใหม่ภายใต้วิถีชีวิตแบบ New Normal จากการศึกษาพบว่าสามารถทำได้ดังนี้ 1) ส่งเสริมการทำกิจกรรมเพื่อสังคมตามนโยบายขององค์กรภายใต้หลักการเว้นระยะห่างทางสังคม (social distancing) เน้นการสวมใส่หน้ากากอนามัย (mask) ตลอดเวลาที่ทำกิจกรรม รวมถึงหลีกเลี่ยงการสัมผัสที่ไม่จำเป็น และการล้างมือด้วยสบู่หรือเจลแอลกอฮอล์ (hand washing) อยู่เสมอ 2) การพัฒนาการดำเนินการขององค์กรเพื่อให้เกิดการเจริญเติบโตทางด้านเศรษฐกิจขององค์กรอย่างต่อเนื่องเพื่อความยั่งยืน โดยเปลี่ยนมาเน้นการทำธุรกรรมผ่านระบบออนไลน์ (online transaction) ให้มากขึ้น เพื่อลดการเผชิญหน้าและการสัมผัสกัน 3) การเสริมสร้างความเข้มแข็งทางสังคม มุ่งเน้นการใส่ใจคุณภาพชีวิตของพนักงานและการสร้างความตระหนักถึงการพัฒนาชุมชนและสังคม ปรับปรุงรูปแบบการทำงานบางส่วนให้เป็นแบบออนไลน์ (work from home) เน้นลดการสัมผัสกับผู้คนและสิ่งของตามสถานที่ต่าง ๆ รวมถึงให้การสนับสนุนและพัฒนาระบบการเรียนออนไลน์ (e-Learning) ให้กับเด็กในชุมชน เพื่อลดการรวมกลุ่ม แต่ยังสามารถให้เด็ก ๆ เรียนหนังสือได้จากทุกที่ทุกเวลา ทำให้ไม่เสียโอกาสทางการศึกษา 4) การมุ่งเน้นกิจกรรมด้านการอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมภายใต้หลักการเว้นระยะห่างทางสังคม เน้นการสวมใส่หน้ากากอนามัยตลอดเวลาที่ทำกิจกรรม ซึ่งในทุก ๆ กิจกรรมจะต้องมีการตั้งจุดคัดกรอง (screening) เพื่อเป็นจุดตรวจผู้เข้าร่วมกิจกรรมก่อนเข้าร่วมกิจกรรมทุกครั้ง และ 5) การมุ่งเน้นให้เกิดการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอย่างเสมอภาคและเท่าเทียม ผ่านระบบคัดกรองและข้อกำหนดทางสังคมอย่างเคร่งครัด หากพบว่าผู้เข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมมีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อหรือมาจากพื้นที่เฝ้าระวัง จำเป็นจะต้องใช้วิธีการกักตัว (quarantine) เพื่อให้แน่ใจว่าผู้เข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมทุกคนจะปลอดภัยจากโรคระบาดร้ายแรงได้
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2563). New Normal ชีวิตวิถีใหม่ และการปรับตัวในภาวะ COVID-19 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.mhesi.go.th/home/index.php/pr/all-media/55-covid-19/covid-km/1448-new-normal [2563, 21 กรกฎาคม].
กองทุนการออมแห่งชาติ. (2563). New Normal ความปกติในวิถีชีวิตใหม่ (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.nsf.or.th/images/nsf/pr/news/contents/2563/256305/05/25630520-01.pdf [2563, 19 กรกฎาคม].
กองยุทธศาสตร์และแผนงาน กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2563). New Normal กับวิถีชีวิตที่เปลี่ยนแปลง (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://dsp.dip.go.th/th/category/2017-11-27-08-04-02/2020-06-29-14-39-49 [2563, 21 กรกฎาคม].
เครือเจริญโภคภัณฑ์. (2563). โควิด-19 กับพฤติกรรม “New Normal” มาตรฐานวิถีชีวิตใหม่ในวันนี้และตลอดไป (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: http://www.wearecp.com/new-normal-190563/ [2563, 21 กรกฎาคม].
ไทยโพสต์. (2563). ธุรกิจโรงแรมหลังวิกฤติโควิด-19 ปรับตัวรับชีวิตวิถีใหม่ New normal (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.thaipost.net/main/detail/67299 [2563, 21 กรกฎาคม].
ธนาคารทหารไทย. (2563). New Normal ในโลกหลัง COVID-19 ที่ไม่มีอะไรเหมือนเดิม (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.tmbameastspring.com/insights/new-normal [2563, 15 กรกฎาคม].
โรงพยาบาลเพชรเวช. (2563). New Normal กับการดูแลสุขภาพ (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.petcharavejhospital.com/th/Article/article_detail/New_Normal_health [2563, 18 กรกฎาคม].
ศูนย์ต่อต้านข่าวปลอม กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2563). วิถีชีวิตใหม่ (new normal) (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.facebook.com/AntiFakeNewsCenter/posts/240691564031691/ [2563, 18 กรกฎาคม].
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2563). แนวโน้มธุรกิจโรงแรม (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: http://www.kasikornresearch.com/th/keconanalysis/pages/ ViewSummary.aspx? docid=33593 [2563, 20 กรกฎาคม].
สำนักงานคณะการแพทย์แผนไทย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. (2563). พฤติกรรมกับชีวิตวิถีใหม่: New normal (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: http://www.ttmed.psu.ac.th/blog.php?p=258 [2563, 18 กรกฎาคม].
Adeyemo, S. A., Oyebamiji, F. F., & Alimi, K. O. (2013). An evaluation of factors influencing corporate social responsibility in Nigerian manufacturing companies. International Journal of Academic Research in Economics and Management Sciences, 2(6), pp. 54-63.
Appiah, J. K. (2016). Corporate social responsibility activities and employee job satisfaction in the U. S. hotel industry: An explanatory study. Ann Arbor, MI: Capella University:
Business for Social Responsibility. (2003). Overview of corporate social responsibility (Online). Available: http://www.bsr.org/BSRResources/IssueBriefDetail.cfm?DocumentID=48809 [2020, July 20].
Carroll, A. B. (1979). A three-dimensional conceptual model of corporate performance. Academy of Management Review, 4(4), pp. 497-505.
Commission of the European Communities. (2001). Green paper - promoting a European framework for corporate social responsibilities (Online). Available: https://ec.europa.eu/transparency/regdoc/rep/1/2001/EN/1-2001-366-EN-1-0.Pdf [2020, July 21].
Elkington, J. (1997). Cannibals with forks: The triple bottom line of twenty-first century business. Oxford, UK: Capstone.
Fatma, M., Khan, I., & Rahman, Z. (2016). The effect of CSR on consumer behavioral responses afterservice failure and recovery. European Business Review, 28(5), pp. 583-599.
Goel, P. (2010). Triple bottom line reporting: An analytical approach for corporate sustainability. Journal of Finance, Accounting and Management, 1(1), pp. 27-42.
International Organization for Standard. (2010). ISO 26000: 2010 (Online). Available: https://www.iso.org/obp/ui/#iso:std:iso:26000:ed-1:v1:en. [2020, July 21].
Islam, T., et al. (2016). Behavioral and psychological consequences of corporate social responsibility: Need of the time. Social Responsibility Journal, 12(2), pp. 307-320.
Kotler, M., & Lee, N. (2005). Corporate social responsibility: Doing the most good for your company and your cause. Hoboken, NJ; John Wiley & Sons.
McWilliams, A., & Siegel, D. S. (2011). Creating and capturing value: Strategic corporate social responsibility, resource-based theory, and sustainable competitive advantage. Journal of Management, 37(5), pp. 1480-1495.
Placet, M., Anderson, R., & Fowler, K. M. (2005). Strategic for sustainability. Resource Technology Management. 48(5), pp. 32-41.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2006). Strategy and society: The link between competitive advantage and corporate social responsibility. Harvard Business Review, 84(12), pp. 78-92.
Qu, R. (2007). Corporate social responsibility in China: Impact of regulations, market orientation and ownership structure. Chinese Management Studies, 1(3), pp. 198-207.
Supanti, D., Butcher, K., & Fredline, L. (2015). Enhancing the employer-employee relationship through corporate social responsibility (CSR) engagement. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 27(7), pp. 1479-1498.
Social Responsibility Center. (2013). Corporate social responsibility for sustainable development. Bangkok, Thailand: Social Responsibility Center, The Stock Exchange of Thailand.
Sun, W., & Price, J. M. (2016). The impact of environmental uncertainty on increasing customer satisfaction through corporate social responsibility. European Journal of Marketing, 50(7/8), pp. 1209-1238.
Virakul, B. (2015). Global challenges, sustainable development, and their implications for organizational performance. European Business Review, 27(4), pp. 430-446.
Wang, C. J. (2014). Do ethical and sustainable practices matter?: Effects of corporate citizenship on business performance in the hospitality industry. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 26(6), pp. 930-947.
World Business Council for Sustainable Development. (2000). Corporate social responsibility: Making good business sense. Geneva, Switzerland: World Business Council for Sustainable Development.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
