“จงทำ” และ “จงอย่าทำ” ในการทบทวนวรรณกรรม
คำสำคัญ:
การทบทวนวรรณกรรม, การวิจัย, กระบวนการวิจัยบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายสิ่งที่ “จงทำ” และ “จงอย่าทำ” ในการทบทวนวรรณกรรม จากการศึกษาพบว่า การแสวงหาความรู้และความจริงในทางวิชาการในปัจจุบันนิยมใช้วิธีการวิจัย เนื่องจากเป็นกระบวนการที่มีระเบียบกฎเกณฑ์หรือมีความเป็นวิทยาศาสตร์ ข้อค้นพบที่ได้จึงมีความถูกต้องและเชื่อถือได้ ทั้งนี้หนึ่งในขั้นตอนการวิจัยที่มีความสำคัญมากที่สุดนอกเหนือจากการกำหนดปัญหาวิจัยคือ การทบทวนวรรณกรรม (นงลักษณ์ วิรัชชัย, 2552, หน้า 23) กล่าวได้ว่า งานวิจัยที่มีการทบทวนวรรณกรรมมาเป็นอย่างดีประสบความสำเร็จไปกว่าครึ่งแล้ว (ธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์, 2561, หน้า 11) เพราะเป็นขั้นตอนที่ทำให้นักวิจัยสามารถผลิตงานวิจัยได้อย่างมีคุณภาพ ในบทความนี้จึงได้รวบรวมประเด็น “จงทำ” 10 ประการ และ “จงอย่าทำ” 8 ประการ เพื่อเป็นข้อพึงตระหนักแก่ผู้ดำเนินการทบทวนวรรณกรรม
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา วัธนสุนทร. (2550). บทที่ 3 การทบทวนวรรณกรรมและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง. ใน ตำราชุดฝึก
อบรมหลักสูตรนักวิจัย (หน้า 41-74). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
กาสัก เต๊ะขันหมาก. (2553). หลักการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ. (2553). หลักการวิจัยทางสังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2557). แนวทางการทบทวนวรรณกรรมสำหรับงานวิทยานิพนธ์ ระดับบัณฑิตศึกษา.
วารสารนักบริหาร, 34(1), หน้า 11-22.
ชไมพร กาญจนกิจสกุล. (2556). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). ตาก: โพรเจ็คท์ ไฟฟ์.
ฐาปะนะ วงษ์สาธิตศาสตร์, พัน ฉัตรไชยยันต์ และกิรติ คเชนทวา. (2561). การทบทวนวรรณกรรมกับการ
กำหนดโครงร่างงานวิจัยด้านการสื่อสาร. วารสารรามคำแหง ฉบับมนุษยศาสตร์, 37(2),
หน้า 149-174.
ณรงค์ ศรีสวัสดิ์. (2552). เทคนิคการวิจัยทางวิทยาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
ทวีศักดิ์ นพเกสร. (2551). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครราชสีมา: โชคเจริญ
มาร์เก็ตติ้ง.
ธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์. (2561). หน่วยที่ 5 การทบทวนวรรณกรรมการวิจัยเชิงคุณภาพ. ใน ประมวลสาระ
ชุดวิชาระเบียบวิธีวิจัยทางรัฐศาสตร์ (หน้า 1-69). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัย
ธรรมาธิราช.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2552). วิจัยและสถิติ: คำถามชวนตอบ. กรุงเทพฯ: ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา
คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิรัช สุดสังข์. (2559). ระเบียบวิธีวิจัยทางการออกแบบ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
บุญมี พันธุ์ไทย. (2555). บทที่ 3 วรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง. ใน ระเบียบวิธีวิจัยทางการศึกษา (หน้า 39-47).
กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
ประเวศ มหารัตน์สกุล. (2561). แนวคิด หลักการและกระบวนการวิจัย: เชิงปริมาณ คุณภาพและผสานวิธี
การเขียนวิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ประสพชัย พสุนนท์. (2555). การวิจัยการตลาด. กรุงเทพฯ: ท้อป.
พงษ์เทพ สันติกุล. (2561). การวิจัยทางวิทยาศาสตร์สังคมสำหรับนักศึกษาและผู้ปฏิบัติงานสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2531). การวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
พัชนี เชยจรรยา. (2558). การวิจัยเชิงปริมาณทางนิเทศศาสตร์. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัย
ธรรมาธิราช.
เพ็ญแข แสงแก้ว. (2541). การวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ภาควิชาคณิตศาสตร์และสถิติ คณะวิทยาศาตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
รวีวรรณ ชินะตระกูล. (2545). วิธีวิจัยการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง.
วรัญญา ภัทรสุข. (2557). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีรพงษ์ พวงเล็ก. (2556). การวิจัยการโฆษณา (พิมพ์ครั้งที่ 2). ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศรีเพ็ญ ทรัพย์มนชัย, มนวิกา ผดุงสิทธิ์ และนภดล ร่มโพธิ์. (2557). การวิจัยทางธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ฟิสิกส์เซ็นเตอร์.
ศรีรัฐ โกวงศ์. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: โครงการศิลปศาสตร
มหาบัณฑิต รัฐศาสตร์ภาคพิเศษ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2551). ระเบียบวิธีวิจัยทางสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เทพเพ็ญวานิสย์.
ศิริพงษ์ เสาภายน. (2546). การวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
สุจิตรา บุณยรัตพันธุ์. (2563). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับรัฐประศาสนศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สามลดา.
สุทิติ ขัตติยะ และวิไลลักษณ์ สุวจิตตานนท์. (2553). แบบแผนการวิจัยและสถิติ. กรุงเทพฯ: เปเปอร์เฮาส์.
องอาจ นัยพัฒน์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สามลดา.
อรพรรณ คงมาลัย และอัญณิฐา ดิษฐานันท์. (2562). เทคนิควิจัยด้านการบริหารเทคโนโลยีและนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อัญชนา ณ ระนอง. (2554). ระเบียบวิธีวิจัย. กรุงเทพฯ: แสงสว่างเวิลด์เพรส.
Babbie, Earl. (2010). The practice of social research (12th ed). Belmont, CA: Wadsworth, Cengage Learning.
Fraenkel, Jack R., Wallen, Norman E., & Hyun, Helen H. (2019). How to design and evaluate research in education (10th ed.). New York, NY: McGraw-Hill Education.
Gay, Lorraine R., Mills, Geoffrey E., & Airasian, Peter W. (2014). Educational research: Competencies for analysis and applications (10th ed.). New York, NY: Pearson Education.
Webster, Jane, & Watson, Richard T. (2002). Analyzing the past to prepare for the future: Writing a literature review. MIS Quarterly, 26(2), pp. xiii-xxiii.
อบรมหลักสูตรนักวิจัย (หน้า 41-74). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
กาสัก เต๊ะขันหมาก. (2553). หลักการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ. (2553). หลักการวิจัยทางสังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2557). แนวทางการทบทวนวรรณกรรมสำหรับงานวิทยานิพนธ์ ระดับบัณฑิตศึกษา.
วารสารนักบริหาร, 34(1), หน้า 11-22.
ชไมพร กาญจนกิจสกุล. (2556). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). ตาก: โพรเจ็คท์ ไฟฟ์.
ฐาปะนะ วงษ์สาธิตศาสตร์, พัน ฉัตรไชยยันต์ และกิรติ คเชนทวา. (2561). การทบทวนวรรณกรรมกับการ
กำหนดโครงร่างงานวิจัยด้านการสื่อสาร. วารสารรามคำแหง ฉบับมนุษยศาสตร์, 37(2),
หน้า 149-174.
ณรงค์ ศรีสวัสดิ์. (2552). เทคนิคการวิจัยทางวิทยาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
ทวีศักดิ์ นพเกสร. (2551). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครราชสีมา: โชคเจริญ
มาร์เก็ตติ้ง.
ธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์. (2561). หน่วยที่ 5 การทบทวนวรรณกรรมการวิจัยเชิงคุณภาพ. ใน ประมวลสาระ
ชุดวิชาระเบียบวิธีวิจัยทางรัฐศาสตร์ (หน้า 1-69). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัย
ธรรมาธิราช.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2552). วิจัยและสถิติ: คำถามชวนตอบ. กรุงเทพฯ: ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา
คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิรัช สุดสังข์. (2559). ระเบียบวิธีวิจัยทางการออกแบบ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
บุญมี พันธุ์ไทย. (2555). บทที่ 3 วรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง. ใน ระเบียบวิธีวิจัยทางการศึกษา (หน้า 39-47).
กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
ประเวศ มหารัตน์สกุล. (2561). แนวคิด หลักการและกระบวนการวิจัย: เชิงปริมาณ คุณภาพและผสานวิธี
การเขียนวิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ประสพชัย พสุนนท์. (2555). การวิจัยการตลาด. กรุงเทพฯ: ท้อป.
พงษ์เทพ สันติกุล. (2561). การวิจัยทางวิทยาศาสตร์สังคมสำหรับนักศึกษาและผู้ปฏิบัติงานสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2531). การวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
พัชนี เชยจรรยา. (2558). การวิจัยเชิงปริมาณทางนิเทศศาสตร์. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัย
ธรรมาธิราช.
เพ็ญแข แสงแก้ว. (2541). การวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ภาควิชาคณิตศาสตร์และสถิติ คณะวิทยาศาตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
รวีวรรณ ชินะตระกูล. (2545). วิธีวิจัยการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง.
วรัญญา ภัทรสุข. (2557). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีรพงษ์ พวงเล็ก. (2556). การวิจัยการโฆษณา (พิมพ์ครั้งที่ 2). ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศรีเพ็ญ ทรัพย์มนชัย, มนวิกา ผดุงสิทธิ์ และนภดล ร่มโพธิ์. (2557). การวิจัยทางธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ฟิสิกส์เซ็นเตอร์.
ศรีรัฐ โกวงศ์. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: โครงการศิลปศาสตร
มหาบัณฑิต รัฐศาสตร์ภาคพิเศษ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2551). ระเบียบวิธีวิจัยทางสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เทพเพ็ญวานิสย์.
ศิริพงษ์ เสาภายน. (2546). การวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
สุจิตรา บุณยรัตพันธุ์. (2563). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับรัฐประศาสนศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สามลดา.
สุทิติ ขัตติยะ และวิไลลักษณ์ สุวจิตตานนท์. (2553). แบบแผนการวิจัยและสถิติ. กรุงเทพฯ: เปเปอร์เฮาส์.
องอาจ นัยพัฒน์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สามลดา.
อรพรรณ คงมาลัย และอัญณิฐา ดิษฐานันท์. (2562). เทคนิควิจัยด้านการบริหารเทคโนโลยีและนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อัญชนา ณ ระนอง. (2554). ระเบียบวิธีวิจัย. กรุงเทพฯ: แสงสว่างเวิลด์เพรส.
Babbie, Earl. (2010). The practice of social research (12th ed). Belmont, CA: Wadsworth, Cengage Learning.
Fraenkel, Jack R., Wallen, Norman E., & Hyun, Helen H. (2019). How to design and evaluate research in education (10th ed.). New York, NY: McGraw-Hill Education.
Gay, Lorraine R., Mills, Geoffrey E., & Airasian, Peter W. (2014). Educational research: Competencies for analysis and applications (10th ed.). New York, NY: Pearson Education.
Webster, Jane, & Watson, Richard T. (2002). Analyzing the past to prepare for the future: Writing a literature review. MIS Quarterly, 26(2), pp. xiii-xxiii.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
2021-10-02
ฉบับ
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
