สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับผู้ประกอบการดิจิทัล
คำสำคัญ:
ปัจจัยสภาพแวดล้อม, ผู้ประกอบการดิจิทัล, เทคโนโลยีสารสนเทศ, แพลตฟอร์มบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับผู้ประกอบการสมัยใหม่ในยุคธุรกิจบนแพลทฟอร์มดิจิทัลออนไลน์ในปัจจุบัน โดยศึกษาปัจจัยสภาพแวดล้อมที่เกื้อหนุนให้เกิดการสร้างธุรกิจสมัยใหม่ผ่านผลการศึกษาวิจัยของนักวิชาการด้านผู้ประกอบการสมัยใหม่ในปัจจุบัน ในขณะเดียวกันจะทบทวนแนวคิดและบทความวิชาการด้านสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับผู้ประกอบการสมัยใหม่จากนักวิชาการที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะ รวมถึงนำเสนอกรณีศึกษาที่เป็นข้อมูลเชิงประจักษ์ที่เกิดขึ้นแล้วในโลกปัจจุบันด้วย เพื่อให้สามารถเข้าใจถึงบทบาทและความสำคัญของสภาพแวดล้อมสำหรับผู้ประกอบการดิจิทัลที่มีผลต่อการกำเนิดใหม่ของธุรกิจในยุคที่โลกกำลังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างสูงนี้ ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยสภาพแวดล้อมที่เกื้อหนุนต่อการสร้างสังคมความเป็นผู้ประกอบการดิจิทัล ประกอบด้วย 1) การสนับสนุนทางการเงิน 2) นโยบายของภาครัฐ 3) มาตรการสนับสนุนของภาครัฐ 4) ด้านการศึกษาองค์ความรู้ในการเป็นผู้ประกอบการ 5) การถ่ายโอนความรู้เพื่อการวิจัยและพัฒนา 6) การบริการวิชาชีพสำหรับธุรกิจ 7) การเปิดกว้างของตลาด 8) ระบบโครงสร้างพื้นฐานภายในประเทศ และ 9) ความเท่าเทียมทางสังคมและวัฒนธรรม ส่วนกุญแจสู่การสร้างสภาพแวดล้อมผู้ประกอบการดิจิทัลที่ยั่งยืน ประกอบด้วย 1) ความเป็นพลเมืองของผู้ใช้ดิจิทัล 2) แพลตฟอร์มดิจิทัลหลายด้าน 3) การกำกับดูแลโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัล และ 4) การเป็นผู้ประกอบการเทคโนโลยีดิจิทัล ทั้งนี้การจัดการสภาพแวดล้อมสำหรับผู้ประกอบการดิจิทัลเพื่อเพิ่มโอกาสทางธุรกิจ สามารถทำได้ ดังนี้ 1) เลือกประเภทของสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม 2) กำหนด บทบาท หน้าที่ความรับผิดชอบอย่างชัดเจน 3) มุ่งเน้นการสร้างคุณค่าร่วมกัน 4) แยกสภาพแวดล้อมใหม่จากธุรกิจดั้งเดิม 5) สร้างความไว้วางใจในหมู่คู่ค้า 6) พัฒนากลยุทธ์สร้างรายได้ 7) สร้างพันธมิตรที่มีมูลค่าสูงเป็นอันดับแรก 8) สร้างความสัมพันธ์ในชุมชนระหว่างพันธมิตร 9) รักษาความคล่องตัวลื่นไหล และ10) กำหนดตัวชี้วัดและค่าเป้าหมายที่ชัดเจนเพื่อการติดตาม
เอกสารอ้างอิง
วิเลิศ ภูริวัชร, สุชาติ ไตรภพสกุล และชาคริต พิชญางกูร. (2559). การศึกษาปัจจัยสภาพแวดล้อมเกื้อหนุนต่อการสร้างสังคมความเป็นผู้ประกอบการ: กรณีศึกษา ประเทศไทย.
วารสารสุทธิปริทัศน์, 30(95), หน้า 89-102.
วิภาธร เฉลิมไทย. (2562). การจัดการสภาพแวดล้อมธุรกิจในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ.
รชฏ ขำบุญ. (2564). ผู้ประกอบการดิจิทัล พลิกวิกฤตโควิด-19 สร้างโอกาสทางธุรกิจ-รายได้จากเทคโนโลยี (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก:
https://www.thailandplus.tv/archives/151718 [2563, 21 ตุลาคม].
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2563). บทวิเคราะห์สถานการณ์เศรษฐกิจดิจิทัลประเทศไทย (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.depa.or.th/th/article-
view/thailand-digital-economy-glance [2563, 2 ตุลาคม].
Bosma, Niels, et al. (2008). Global entrepreneurship monitor 2007. London, UK: London Business School.
Gianluca, Elia, Alessandro Margherita, & Giuseppina, Passiante. (2020). Digital entrepreneurship ecosystem: How digital technologies and collective
intelligence are reshaping the entrepreneurial process (Online). Available: https://e-tarjome.com/storage/panel/fileuploads/
2019-11-23/1574516033_gh2.pdf [2020, October 30].
Fiona, Susan, & Zoltan, J. Acs. (2015). The digital entrepreneurial ecosystem. Fairfax, VA: George Mason University.
Kelly, Donna, Singer, Slavica, & Herrington, Mike. (2016). Global entrepreneurship monitor 2015/16 global report. London, UK: Global
Entrepreneurship Research Association.
Lang, Nikolaus, von Szczepanski, Konrad, & Wurzer, Charline. (2019). The emerging art of ecosystem management (Online). Available:
https://www.bcg.com/publications/2019/emerging-art-ecosystem-management [2020, October 25].
Li, Wenjie, Du, Wenyu, & Yin, Jiamin. (2017). Digital entrepreneurship ecosystem as a new form of organizing: The case of Zhongguancun. Frontiers
of Business Research in China, 11(5), pp. 1-21.
The Global Entrepreneurship and Development Institute. (2020). The digital entrepreneurial ecosystem (Online). Available: https://thegedi.org/the-
digital- entrepreneurial- ecosystem/ [2020, October 20].
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี