LEGAL PROBLEMS CONCERNING THE CRIMINAL LIABILITY OF THE LESSOR OR LENDER OF A PUBLIC VEHICLE AND IMPOSING PENALTIES FOR REPEAT OFFENSES OF PUBLIC VEHICLE DRIVER IN ACCORDING TO THE ROAD TRAFFIC ACT B.E. 2522
คำสำคัญ:
รถบริการสาธารณะ, ผู้ให้เช่าหรือผู้ให้ใช้รถสาธารณะบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาในการบังคับใช้พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 ศึกษาแนวคิดทฤษฎีการกระทำความผิดและการลงโทษตามกฎหมายจราจร ศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการลงโทษผู้กระทำความผิดซ้ำของผู้ขับขี่รถสาธารณะ และการรับผิดของผู้ให้เช่าหรือผู้ให้ใช้รถสาธารณะ วิเคราะห์ปัญหาความรับผิดทางอาญาของผู้ขับรถสาธารณะในการกระทำความผิดและการกระทำความผิดซ้ำ และความรับผิดชอบของผู้ให้เช่าหรือผู้ให้ใช้รถสาธารณะ เพื่อเสนอแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวกับความรับผิดทางอาญาของผู้ขับขี่รถสาธารณะและผู้ให้เช่าหรือผู้ให้ใช้รถสาธารณะ โดยกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ เจ้าของกิจการ ผู้ขับรถแท็กซี่ ตำรวจ ทนายความ และประชาชนที่ใช้บริการ รวมทั้งสิ้น 5 คน เลือกจากการที่บุคคลเหล่านี้เป็นผู้ที่อยู่ภายใต้การบังคับใช้พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 ปัจจุบันประเทศไทยมีประชาชนใช้รถสาธารณะมากขึ้นเพื่อความสะดวกในการเดินทาง และพบว่ามีอุบัติเหตุที่เกิดจากรถสาธารณะเพิ่มขึ้น สาเหตุมาจากการที่ผู้ขับขี่รถสาธารณะกระทำการฝ่าฝืนกฎหมายจราจรทางบก ดังนั้นจึงต้องศึกษาปัญหาในการบังคับใช้พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 และศึกษาแนวคิดทฤษฎีการกระทำความผิดและการลงโทษ เนื่องจากบทลงโทษไม่หนักพอที่จะทำให้เกิดความหลาบจำ อันจะระงับการกระทำความผิดซ้ำได้ และศึกษามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการลงโทษผู้กระทำความผิดซ้ำ ทั้งการรับผิดทางอาญาของผู้ให้เช่าหรือผู้ให้ใช้รถสาธารณะในฐานะที่เป็นควบคุม ดูแล หรือใช้มาตรการเพื่อควบคุมผู้ขับขี่รถสาธารณะเพื่อไม่ให้เกิดกระทำความผิดซ้ำอีก ซึ่งมิได้บัญญัติบทลงโทษไว้ จากการศึกษากฎหมายของสาธารณรัฐเกาหลี สหพันธรัฐมาเลเซีย สาธารณรัฐสิงคโปร์ พบว่ามีการกำหนดบทลงโทษในกรณีที่ผู้ขับขี่รถสาธารณะกระทำความผิดโดยฝ่าฝืนกฎหมายจราจรทางบก เช่น บทลงโทษที่ผู้ขับขี่รถสาธารณะได้รับโทษปรับที่สูงกว่าในกรณีที่มีการกระทำความผิดซ้ำเกิดขึ้น และบทลงโทษสำหรับผู้ให้เช่าหรือผู้ให้ใช้รถสาธารณะ
เอกสารอ้างอิง
เกียรติขจร วัจนะสวัสดิ์. (2562). คำอธิบายกฎหมายอาญา ภาค 1. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: กรุงสยาม พับลิชชิ่ง.
พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 (ออนไลน์). (2522). เข้าถึงได้จาก: http://web.krisdika.go.th/data/law/law2/%A803/%A803-20-9999-update.htm
, 5 กันยายน].
เฉลิมวุฒิ สาระกิจ. (2557). ความรับผิดในการกระทำของบุคคลอื่น (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: http://chalermwutsa.blogspot.com/2014/06/blog-
post_30.html [2563, 6 ธันวาคม].
ณรงค์ ใจหาญ. (2555). หลักกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
นิศากร อุบลสุวรรณ. (2557). การกระทำความผิดซ้ำคดียาเสพติดของผู้ต้องขังหญิงเรือนจำกลางนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนา
มนุษย์และสังคม, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ปกป้อง ศรีสนิท. (2559). กฎหมายอาญาช้ันสูง. กรุงเทพฯ: วิญญูชน .
พระราชบัญญัติจราจรทางบก ฉบับ 1987 สหพันธรัฐมาเลเซีย (ออนไลน์). (ม.ป.ป.). เข้าถึงได้จาก:
http://www.agc.gov.my/agcportal/uploads/files/Publications/LOM/EN/ [2563, 9 กันยายน].
รัฐบัญญัติจราจรทางบก 1961 สาธารณรัฐเกาหลี (ออนไลน์). (ม.ป.ป.). เข้าถึงได้จาก: https://www.law.go.
kr/LSW//lsInfoP.do?lsiSeq=228483&ancYd=20210112&ancNo=178 91&efYd=20211021&
nwJoYnInfo=N&efGubun=Y&chrClsCd=010202&ancYnChk=0#J148:0 [2564, 2 กุมภาพันธ์].
รัฐบัญญัติจราจรทางบก 1961 สาธารณรัฐสิงคโปร์ ฉบับแก้ไข 30 ตุลาคม พ.ศ. 2563 (ออนไลน์). (ม.ป.ป.). เข้าถึงได้จาก:
https://sso.agc.gov.sg/Act/RTA1961/Historical/20201030?DocDate=20200625&ValidDate=20201030#pr63- [2563, 10 พฤศจิกายน].
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี
