การยกระดับฐานเรียนรู้ชุมชนบ้านบางคูเป็นชุมชนท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน ในตำบลควนทอง อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช

ผู้แต่ง

  • เสาวคนธ์ ชูบัว วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย
  • นาถนลิน สีเขียว วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย
  • จุฑามาศ พรหมมา วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

คำสำคัญ:

ท่องเที่ยวชุมชน, ท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน, ท่องเที่ยวสีเขียว

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สำรวจทรัพยากรการท่องเที่ยวในชุมชนบ้านบางคู ตำบลควนทอง อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช 2) พัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนโดยเชื่อมโยงฐานเรียนรู้ชุมชนบ้านบางคู ตำบลควนทอง อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช 3) ประเมินเส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนชุมชน

บ้านบางคู ตำบลควนทอง อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพมีกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ กลุ่มอาสาสมัคร จำนวน 30 คน ด้วยวิธีการเลือกแบบสมัครใจ และผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวชุมชน จำนวน 5 คน ด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย กิจกรรมศึกษาศักยภาพฐานเรียนรู้ชุมชนของบ้านบางคู แบบบันทึกข้อมูลทรัพยากรธรรมชาติ การประชุมกลุ่มย่อย และประเด็นสัมภาษณ์ความคิดเห็นสำหรับผู้เชี่ยวชาญ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ทรัพยากรการท่องเที่ยวที่เป็นฐานเรียนรู้ชุมชนแบ่งได้เป็น 6 พื้นที่ ได้แก่ ป่าต้นลำภู ป่าต้นไข่ควาย ป่าต้นตะบูน ลานหอยกัน  ศาลาจุดพักเรือของชาวประมง และป่าต้นโกงกาง 2) เส้นทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนโดยเชื่อมโยงฐานเรียนรู้ชุมชนบ้านบางคู ประกอบด้วย รายการนำเที่ยวเป็นกิจกรรมแบบครึ่งวัน ใช้แนวคิด “ล่องเรือหารักษ์” และเส้นทางท่องเที่ยวฐานเรียนรู้ชุมชนมี 6 จุด ได้แก่ มหรรศจรรย์รากลำพู ต้นไข่ควาย มหรรศจรรย์ลานตะบูน หาหอยกัน  ศาลาพี่มาก และลัดเลาะป่าโกงกาง และ 3) ผู้เชี่ยวชาญมีความเห็นว่ากิจกรรมที่กำหนดมีความเหมาะสมสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแบบยั่งยืนของชุมชน         

ประวัติผู้แต่ง

เสาวคนธ์ ชูบัว, วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

อาจารย์ประจำหลักสูตรวิชาการเป็นผู้ประกอบการดิจิทัล วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

นาถนลิน สีเขียว, วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

อาจารย์ประจำหลักสูตรวิชาการโรงแรมและการท่องเที่ยว วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

จุฑามาศ พรหมมา, วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

อาจารย์ประจำหลักสูตรวิชาการโรงแรมและการท่องเที่ยว วิทยาลัยเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัย          เทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2548). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

ไพริน เวชธัญญะกุล. (2563). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน, 2(1),

หน้า 50-63.

สุรินทร์ภรณ์ ศรีอินทร์ และอัจฉรา ศรีพันธ์. (2563). การจัดการความรู้ของชุมชนเพื่อการจัดการทรัพยากรป่าชายเลน. วารสารศึกษาศาสตร์

มหาวิทยาลัยนเรศวร, 22(1), หน้า 301-314.

สุวิมล ว่องวานิช และนงลักษณ์ วิรัชชัย. (2564). แนวทางการให้คำปรึกษาวิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เสาวคนธ์ ชูบัว, จุฑามาศ พรหมมา, กฤตชญา เทพสุริวงค์ และอารีรัตน์ ชูพันธ์. (2561). การพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศทางน้ำ

สำหรับการเรียนรู้ระบบนิเวศป่าชายเลน กรณีศึกษา: ศูนย์เรียนรู้ระบบนิเวศป่าชายเลนบ้านท่าบ่อโก. วารสารการจัดการ มหาวิทยาลัย

วลัยลักษณ์. 7(1), หน้า 83-92.

อนุวัฒน์ ชมภูปัญญา และธนัสถา โรจนตระกูล. (2565). การพัฒนาศักยภาพชุมชนแบบมีส่วนร่วมสู่ชุมชนท่องเที่ยวที่ยั่งยืน. Journal

of Modern Learning Development, 7(8), หน้า 414-430.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-02-23

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย