การรับรู้อาหารไทยของนักท่องเที่ยวชาวมาเลเซีย

ฺฺบงกช เดชมิตร; เสรี วงษ์มณฑา; ชวลีย์ ณ ถลาง

ผู้แต่ง

ฺฺบงกช เดชมิตร สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา
เสรี วงษ์มณฑา สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา
ชวลีย์ ณ ถลาง สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

การรับรู้อาหารไทย, นักท่องเที่ยวมาเลเซีย

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้อาหารไทยของนักท่องเที่ยวชาวมาเลเซีย ดำเนินการเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างนักท่องเที่ยวชาวมาเลเซียที่เคยเดินทางมาท่องเที่ยวประเทศไทยและเคยรับประทานอาหารไทย จำนวน 400 ชุด ด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติการทดสอบไคสแควร์ จากการศึกษาพบว่าลักษณะทางประชากรศาสตร์ของนักท่องเที่ยวชาวมาเลเซีย ได้แก่ เพศ อายุ อาชีพ รายได้เฉลี่ยต่อเดือน ระดับการศึกษา จำนวนครั้งที่มาเที่ยวประเทศไทย และเคยเดินทางมาเที่ยวประเทศไทยกับใคร มีความสัมพันธ์กับการรับรู้อาหารไทย ทั้ง 6 ด้าน จึงยอมรับสมมติฐาน

ประวัติผู้แต่ง

ฺฺบงกช เดชมิตร, สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

เสรี วงษ์มณฑา, สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

ชวลีย์ ณ ถลาง, สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและโรงแรม วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

เอกสารอ้างอิง

กชกร จุลศิลป์. (2561). กลยุทธ์การจัดการการตลาดเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยวแบบบูรณาการ, คณะการจัดการการท่องเที่ยว สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2561). คู่มือการประกอบธุรกิจร้านอาหารไทยในมาเลเซีย (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.ditp.go.th/contents_attach/ 328247/328247.pdf [2565, 20 กุมภาพันธ์].

ข่าวสด. (2566). อาหารไทยผงาด "ผัดกะเพรา" คว้าแชมป์อันดับ 1 อาหารจานผัดที่ดีที่สุดในโลก (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_7869632 [2566, 1 ตุลาคม].

ชาคริต อ่องทุน และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2559). ศักยภาพการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้เกี่ยวกับอาหารริมทางบนถนนเยาวราช. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก, 6(1), หน้า 129–137.

เณรัญชรา กิจวิกรานต์. (2557). ภาพลักษณ์อาหารไทย การรับรู้คุณภาพอาหารไทยและแนวโน้มพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 10(1), หน้า 12-28.

สำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า. (2564). สรุปสถานการณ์เศรษฐกิจการค้าภูมิภาค รายสัปดาห์ (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: http://www.tpso.moc.go.th/th/node/11052 [2565, 18 มกราคม].

สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques (3rd ed.). New York: John Wiley and Sons.

Mak, A. H., Lumbers, M., Eves, A., & Chang, R. C. (2012). Factors influencing tourist food consumption. International Journal of Hospitality Management, 31(3), pp. 928-936.

TAT Review Magazine. (2017). Food Will Keep Us Alive (Online). Available: https://tatreviewmagazine.files.wordpress.com/2017/01/tat12017-rev2.pdf?fbclid=IwAR2DikiZTGrzshe4g1QQZwZ1CL6KkunGQsUZAQN8jYNPpIfGi9dPxuUKM3o [2022, March 10].