บรรยากาศความปลอดภัยภายในห้องโดยสารที่ส่งผลต่อพฤติกรรมความปลอดภัย  กรณีการศึกษาพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ปฏิบัติหน้าที่

กฤษณ์ วิทวัสสำราญกุล; ณัฏฐยา ศรีสุภา; กัลยาณี ประดับพงษา

ผู้แต่ง

กฤษณ์ วิทวัสสำราญกุล หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า
ณัฏฐยา ศรีสุภา หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า
กัลยาณี ประดับพงษา หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า

คำสำคัญ:

พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน, บรรยากาศความปลอดภัย, พฤติกรรมความปลอดภัย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาระดับบรรยากาศความปลอดภัยภายในห้องโดยสารในการปฏิบัติหน้าที่ของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน 2) เพื่อศึกษาระดับพฤติกรรมด้านความปลอดภัยในการปฏิบัติหน้าที่ของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน และ 3) เพื่อศึกษาบรรยากาศความปลอดภัยภายในห้องโดยสารที่ส่งผลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยขณะทำการบิน โดยวิธีการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน จำนวน 400 คน ด้วยวิธีการสุ่มแบบสะดวก เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐาน ได้แก่ การทดสอบค่าที แบบค่าเฉลี่ยสองกลุ่มแบบเป็นอิสระต่อกัน การทดสอบค่าเอฟ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์ความถดถอยพหุ แบบการเลือกตัวแปรโดยวิธีนำตัวแปรเข้าทั้งหมด

ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับบรรยากาศความปลอดภัยภายในห้องโดยสารด้านการมีส่วนร่วมด้านความปลอดภัยมีค่าเฉลี่ยรวมสูงสุดอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด ( $\bar{X}$ =4.40, SD=0.56) 2) ระดับพฤติกรรมความปลอดภัยของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินในช่วงเวลาขณะทำการบินมีค่าเฉลี่ยรวมสูงสุดอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด ( $\bar{X}$ =4.44, SD=0.58) และ 3) บรรยากาศความปลอดภัยภายในห้องโดยสารส่งผลต่อพฤติกรรมความปลอดภัยในช่วงเวลาขณะทำการบิน ได้แก่ การปฏิบัติตามกฎด้านความปลอดภัย การมีส่วนร่วมด้านความปลอดภัย และความมุ่งมั่นจัดการด้านสิ่งแวดล้อมของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินและการสื่อสารภายในหน่วยงานด้านความปลอดภัย ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่าบรรยากาศความปลอดภัยภายในห้องโดยสารที่ส่งผลถึงพฤติกรรมความปลอดภัยในช่วงเวลาขณะทำการบิน ได้แก่ การปฏิบัติตามกฎด้านความปลอดภัย (p=.00*) การมีส่วนร่วมด้านความปลอดภัย (p=.00*) ความมุ่งมั่นจัดการด้านสิ่งแวดล้อมของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน และการสื่อสารภายในหน่วยงานด้านความปลอดภัย (p=.00*) ที่นัยสำคัญทางสถิติระดับ .05

ประวัติผู้แต่ง

กฤษณ์ วิทวัสสำราญกุล, หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า

หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า

ณัฏฐยา ศรีสุภา, หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า

หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า

กัลยาณี ประดับพงษา, หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า

หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน สถาบันพัฒนาบุคลากรการบิน มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต วิทยาเขตร่มเกล้า

เอกสารอ้างอิง

จีรวุฒิ จันทร์ฉายแสง. (2562). การศึกษาการรับรู้ด้านนิรภัยการบินของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน: กรณีศึกษา บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน). การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ, คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ณัฐรัฐ ไมมะหาด, อัมรินทร์ คงทวีเลิศ, เด่นศักดิ์ ยกยอน และสุธรรม นันทมงคลชัย. (2565). ความรอบรู้ ทางสุขภาพด้านอาชีวอนามัย และพฤติกรรมความปลอดภัยในการทํางานของพนักงานฝ่ายปฏิบัติการ: กรณีศึกษาโรงงานอุตสาหกรรมยางแท่งแห่งหนึ่ง ในประเทศไทย. วารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข, 8(3), หน้า 427-442.

เดอะสแตนดาร์ดทีม. (2563, 2 มกราคม). ข้อมูลสถิติเผยจำนวนผู้เสียชีวิตจากเหตุเครื่องบินพาณิชย์ตกทั่วโลกลดลงกว่า 50% ในปี 2019 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://thestandard.co/major-commercial-plane-crash-deaths-worldwide-fell-by-more-than-50per-in-2019/ [2567, 10 สิงหาคม].

นิธิวัฒน์ ฉิมแก้ว, มาเรียม นะมิ และอมัพล ชูสนุก. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วม และการปฏิบัติตามกฎด้านความปลอดภัยของพนักงานขับรถขนส่งน้ำมันเชื้อเพลิง บริษัท กู้ดทีม เอ็นเตอร์ไพรส์ จำกัด. วารสารรังสิตบัณทิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 8(1), หน้า 102-116.

บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน). (2566). แบบแสดงรายการข้อมูบประจำปี/รายงานประจำปี 2566 (แบบ56-1 One Report) (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://ir.thaiairways.com/e-book/#flipbook-df_13002/152/ [2567, 1 เมษายน].

ปวริศ อ่อนสุทธิ. (2563). การกำกับดูแลความปลอดภัยของการบินพลเรือนระหว่างประเทศ: กรณีศึกษา ICAO กับประเทศไทย. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรนิภา บริบูรณ์สุขศรี และณัฐ จันท์ครบ. (2561). การศึกษาความรู้ทัศนคติและพฤติกรรมด้านความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานสายงานฝ่ายผลิต กรณีศึกษาอุตสาหกรรมการผลิตขวดแก้ว. วารสารมหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์ สายวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 4(2), หน้า 1-15.

ภัทรฉัตร มณีฉาย. (2564). ความปลอดภัยด้านการบิน: การศึกษาอิทธิพลของการรับรู้บรรยากาศความปลอดภัยที่มีต่อพฤติกรรมความปลอดภัยของนักบินในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ, วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

วาณิชา โขมพัฒน์ และศุภาภาส คำโตนด. (2559). การรับรู้ความเสี่ยง และพฤติกรรมด้านความปลอดภัยของพนักงานปฏิบัติการสายการผลิตในอุตสาหกรรมอาหาร และเครื่องดื่ม เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ, 9(33), หน้า 6-13.

ศิริพร ด่านคชาธาร, จันจิรา มหาบุญ, มุจลินทร์ อินทรเหมือน, มัตติกา ยงประเดิม และวิทยา ปานประยูร. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานก่อสร้าง โครงการก่อสร้างศูนย์การแพทย์แห่งหนึ่งในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อม, 3(2), หน้า 34-40.

ศุภสุตา ชาญประไพ. (2563). ปัจจัยเชิงสำรวจการรายงานความปลอดภัยด้านการบินภาคสมัครใจ ตามแนวทางองค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ. วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการบิน, สถาบันการบินพลเรือน.

สรชัย พิศาลบุตร. (2555). วิธีวิจัยเชิงปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.

อับดุลบาซิล ยาโงะ และฐิติวร ชูสง. (2561). โครงสร้างองค์ประกอบบรรยากาศความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานในสายการผลิตอุตสาหกรรมอาหาร. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 26(3), หน้า 521-531.

Bosak, J., Coetsee, W.J., & Cullinane, S. (2013). Safety climate dimensions as predictors for risk behavior. Sci Verse Science Direct, 55(6), pp. 256-264.

Byrnes, K. P., Rhoades, D. L., Williams, M. J., Arnaud, A. U., & Schneider, A. H. (2022). The effect of a safety crisis on safety culture and safety climate: The resilience of a flight training organization during COVID-19. Transport Policy, 117(3), pp. 181-191.

Guttman, N. (2015). Persuasive appeals in road safety communication campaigns: theoretical frameworks and practical implications from the analysis of a decade of road safety campaign materials. Accident Analysis & Prevention, 84(11), pp. 153-164.

Ji, M., Liu, B., Li, H., Yang, S., & Li, Y. (2019). The effects of safety attitude and safety climate on flight attendants’ proactive personality with regard to safety behaviors. Journal of Air Transport Management, 78(6), pp. 80-86.

Kim, H., & Lee, N. (2022). The Effects of the in-flight safety information characteristics on the safety behavioral intention of airline passengers. Sustainability, 14(5), pp. 1-16.

Lyu, S., Hon, C.K.H., Chan, A.P.C., Wong, F.K.W., & Javed, A.A. (2018). Relationships among safety climate, safety behavior, and safety outcomes for ethnic minority construction workers. International Journal of Environmental Research and Public Health, 15(3), pp. 1-16.

Munro, K. (2018). How safe is flying? Here's what the statistics say (Online). Available: http://www.sbs.com.au/language/thai/en/article/how-safe-is-flying-heres-what-the-statistics-say/ycsuf29as [2024, 15 August 15].

Yamane T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed). New York: Harper & Row.

ผู้แต่ง

คำสำคัญ:

บทคัดย่อ

ประวัติผู้แต่ง

เอกสารอ้างอิง

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

ฉบับ

ประเภทบทความ

สัญญาอนุญาต

ภาษา

Information