Preserving Cultural Identity for Promoting Karen’s Tourism at Yang Nam Klat Tai Community, Nong Ya Plong District, Phetchaburi Province

Main Article Content

Teerasak Sukhsantikamol

Abstract

This research aimed to 1) study the history of Karen ethnic group at Yang Nam Klat Tai community, 2) study the potential of communities and tourist attractions that could promote Yang Nam Klat Tai community tourism , and 3) promote the process of community participation in tourism management that encouraged the preservation of cultural identity to establish guidelines for promoting community-based tourism at Yang Nam Klat Tai community, Nong Ya Plong district, Phetchaburi province by using  qualitative research methods. The data were collected by in-depth interviews, focus group discussion, field notes and participant observation in ethnographic studies by using content analysis.   The research findings were summarized into 5 issues. Firstly, Yang Nam Klat Tai community was not large, the first group of people migrated to the village was the Karen ethnic groups. Secondly, there was important tourism resources and natural attractions, the river from Huai Mae Prachan and the man-made fields were the Karen culture courtyard, the Karen replica house, Stupa pagoda, and the Karen study center. Thirdly, the strength of community potentials was the strength of the community leaders, community cooperation, and identity of local culture. The weakness was groups management and cultural product. Fourthly, the process of community participation in preserving cultural identity to community tourism was problem searching, causes analyzing, solutions considering, implementation, and evaluation. Lastly, guidelines for promoting community tourism under cultural identity were restoring cultural assets, increasing the participation process of people in the community, making cooperation with tourism business organizations and bringing culture to proactive marketing.

Article Details

How to Cite
Sukhsantikamol, T. . (2020). Preserving Cultural Identity for Promoting Karen’s Tourism at Yang Nam Klat Tai Community, Nong Ya Plong District, Phetchaburi Province. Journal of Humanities and Social Sciences Review, 22(1), 98–115. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/hspbruacthjournal/article/view/256835
Section
Research Article

References

กันทิมา จินโต. (2550). ศักยภาพของชุมชนย่านคลองดำเนินสะดวกในการจัดการ การท่องเที่ยวแบบสัมผัสวัฒนธรรมชนบท (Home Stay). วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการวางแผนและการจัดการการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

กาญจนา แก้วเทพ. (2544). การศึกษาสื่อมวลชนด้วยทฤษฎีวิพากษ์: แนวคิดและตัวอย่างงานวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 2). คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จิระภา ฉิมสุข. (2544). ศักยภาพของชุมชนในด้านทันตสาธารณสุข. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ฉลาดชาย รมิตานนท์. (2550). อัตลักษณ์ วัฒนธรรม และการเปลี่ยนแปลง. สืบค้นเมื่อ 15 กรกฏาคม 2561, จาก http://www.soc.cmu.ac.th.

ธิติมา เกตุแก้ว และคณะ. (2552). การศึกษาและพัฒนาศักยภาพของชุมชนท้องถิ่นใน การส่งเสริมการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน กรณีศึกษา ตลาดบ้านสุด อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (สกอ.).

ธีรศักดิ์ สุขสันติกมล. (2553). ผลกระทบของการพัฒนาภายหลังเหตุการณ์สึนามิ พ.ศ. 2547 ต่อการปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์มอแกนบ้านเกาะเหลาหน้านอก จังหวัดระนอง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขามานุษยวิทยา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นุชจรินทร์ ทับทิม. (2553). การสื่อสารอัตลักษณ์ของชุมชนบ้านวัวลาย จังหวัดเชียงใหม่ ผ่านกิจกรรมถนนคนเดิน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

บุญช่วย ศรีสวัสดิ์. (2545). ชาวเขาในไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.

ปรานี วงษ์เทศ. (2543). สังคมและวัฒนธรรมในอุษาคเนย์. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.

พจนา สวนศรี. (2546). เอกสารการสอนชุดวิชา หน่วยที่ 8-15 การจัดการนันทนาการและการท่องเที่ยวทางธรรมชาติ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พันทิพา มาลา และลายอง ปลั่งกลาง. (2553). แนวทางการฟื้นฟูวัฒนธรรมชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว กรณีศึกษา ชุมชนอำเภอบ้านแพรก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. พระนครศรีอยุธยา: สถาบันอยุธยาศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

พิทักษ์ ศิริวงศ์ และคณะ. (2559). การพัฒนาแนวทางบริหารจัดการชุมชนแบบมีส่วนร่วมเพื่อรองรับการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรแบบมีอัตลักษณ์ในพื้นที่ชุมชนหมู่บ้านไทยมุสลิม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รสิกา อังกูร. (2548). ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วรรณวีร์ บุญคุ้ม และพจนา บุญคุ้ม. (2557). บทบาทของชุมชนในการเสริมสร้างอัตลักษณ์ของแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดนครปฐม. นครปฐม: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วรรณวีร์ บุญคุ้ม วิสูตร โพธิ์เงิน และพจนา บุญคุ้ม. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่มุ่งเน้นการเสริมสร้างอัตลักษณ์และการพัฒนาอย่างยั่งยืนในจังหวัดสุพรรณบุรี. นครปฐม: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วิไลลักษณ์ กิติบุตร. (2551). วิจัยและพัฒนาชุมชนไทลื้อ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ ด้านการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ศรินทิพย์ ยามพิชัย และวารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2557). แนวทางการพัฒนาชุมชน กะเหรี่ยงลิ้นช้างจังหวัดเพชรบุรี เพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ใน การประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ พะเยาวิจัย ครั้งที่ 3, 23-24 มกราคม 2557, มหาวิทยาลัยพะเยา.

สมชาย สำเนียงงาม. (2560). การพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์: การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรนิเวศการเรียนรู้วิถีชีวิตเกษตรไทยเพื่อชุมชนยั่งยืน กรณีศึกษา อำเภอบ้านลาด จังหวัดเพชรบุรี. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สำนักงานพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว. (2557). คู่มือการประเมินมาตรฐานแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

สำนักงานสถิติจังหวัดเพชรบุรี. (2558). สถิติน่าสนใจจังหวัด. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2562, จาก www.phectburi.nso.go.th.

อคิน รพีพัฒน์. (2551). วัฒนธรรมคือความหมาย: ทฤษฎีและวิธีการของคลิฟฟอร์ด เกียร์ซ. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร (องค์การมหาชน).

อภิญญา กังสนารักษ์. (2544). รูปแบบการบริหารแบบมีส่วนร่วมในองค์กรที่มีประสิทธิผลระดับคณะของสถาบันอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2549). อัตลักษณ์. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ สาขาสังคมวิทยา สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

องค์การบริหารส่วนตำบลยางน้ำกลัดใต้. (ม.ป.ป.). ข้อมูลพื้นฐาน. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2562, จาก www.yangtai.go.th.