The Representations of Phaya Ngam Mueang in the Panegyric Literature “Lilit Phaya Ngam Mueang”

Main Article Content

Korpong Namwat

Abstract

This article studies the representations of Phaya Ngam Mueang in the panegyric poem “Lilit Phaya Ngam Mueang”. The findings revealed that the poet adopted the biographical elements from various sources and deliberately chose to include or exclude certain details of Phaya Ngam Mueang's life in the poem. The humiliating situations were ameliorated while the triumphant ones were highlighted and were combined with local legends as to promote favorable representations of Phaya Ngam Mueang. This strategy ultimately generates five key representations of Phaya Ngam Mueang, as a warrior king, a virtuous king, a majestic king, a ruler king, and lastly as a lover. These particular representations of the past king are possibly a reflection of the current ideology and discourse of a virtuous king and the king as the Father of the Land.

Article Details

How to Cite
Namwat, K. . (2022). The Representations of Phaya Ngam Mueang in the Panegyric Literature “Lilit Phaya Ngam Mueang”. Journal of Humanities and Social Sciences Review, 24(2), 134–145. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/hspbruacthjournal/article/view/262591
Section
Research Article

References

ก่อพงศ์ นามวัฒน์. (2565). เจงกิสข่าน: การศึกษาประพันธวิธีในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์วีรบุรุษแห่งโลกตะวันออกของนักเขียนไทยร่วมสมัย. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยพะเยา.

ประเสริฐ ณ นคร. (2541). สารนิพนธ์ ประเสริฐ ณ นคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ปัทมา ฑีฆประเสริฐกุล. (2559). ภาพแทนของสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถในยวนพ่ายโคลงดั้น ใน รวมบทความวิจัยการประชุมวิชาการระดับชาติ SMARTS ครั้งที่ 6: อัตลักษณ์แห่งเอเชีย 2016, วันที่ 17 มิถุนายน 2559, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, หน้า 58-69.

ปาริชาต โปธิ วรวรรธน์ ศรียาภัย และหวง เชิง เต๋อ. (2564). ลิลิตพญางำเมือง: การวิเคราะห์คุณค่าและวรรณศิลป์ของวรรณคดียอพระเกียรติ. วิวิธวรรณสาร, 5(2): 55-89.

พระมหาศรีบรรดร ถิรธมฺโม. (2548). สังคมทางการเมืองการปกครองในอาณาจักรภูกามยาว (รัฐพะเยาในอดีต). พะเยา: กอบคำการพิมพ์.

พระยาประชากิจกรจักร. (2557). พงศาวดารโยนก. นนทบุรี: ศรีปัญญา.

พระราชวิสุทธิโสภณ ศรีศักร วัลลิโภดม และพิเศษ เจียจันทร์พงษ์. (2527). เมืองพะเยา. กรุงเทพฯ: มติชน.

มารศรี สอทิพย์. (2551). เรื่องเล่าทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับสมเด็จพระนเรศวรมหาราช: กลวิธีการเล่าเรื่องกับการสร้างภาพลักษณ์. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัชรชัย วิวัฒน์คุณากร. (2565). มุมมองพระรามใหม่กับภาพลักษณ์ผู้นําทางการเมือง. วารสารวิชาการไทยวิจัยและการจัดการ, (3)1: 66-74.

วันชนะ ทองคำเภา. (2554). ภาพตัวแทนของสมเด็จพระมหาธรรมราชาในวรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สงวน โชติสุขรัตน์. (2508). ตำนานเมืองเหนือ. พระนคร: โอเดียนสโตร์.

สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2560). ทฤษฎีวรรณคดีวิจารณ์ตะวันตกในคริสต์ศตวรรษที่ 20 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เสาวณิต วิงวอน. (2530). การศึกษาวิเคราะห์วรรณกรรมยอพระเกียรติ. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เอื้อ มณีรัตน์. (2538). ลิลิตพญางำเมือง. ขอนแก่น: มูลนิธิสำเนียง-สมบูรณ์ เวียงสมุทร.