The Intertextuality in stucco art about Phra Mahachanaka in Phetburi
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The aim of this paper was to study the intertextuality in the stucco art of Phra Mahachanok in Phetchaburi. The art of Phra Mahachanok at Mae Kim Lai shop (Ban Lad Branch) and the art of Phra Mahachanok at Wat Koi were observed, studied, and analyzed. It was found that the story of Phra Mahachanok in the stucco art in Phetchaburi was changed in genre by making it the same as it was or by convention, invention, extension, modification, and reduction. It was created by making the cultural intertextuality of Phra Mahachanok at Mae Kim Lai shop (Ban Lad Branch) in the cultural setting of several kinds, such as objects, people, places, life style, behavior, values, and beliefs. The creation of the stucco art had two objectives: to make a remembrance of His Majesty King Rama IV and to promote tourism. The latent objective of the stucco art was to emphasize the specialty of Phetchaburi artists, express localism, and represent ethnic identity.
Article Details
1. Any views and comments in the article are the authors’ views. The editorial board has not to agree with those views and it is not considered as the editorial board’s responsibility. In case, there is any lawsuit about copyright infringement, it is considered as the authors’ sole responsibility.
2. The article copyright belonging to Faculty of Humanities and Social Sciences, Phetchaburi Rajabhat University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and Phetchaburi Rajabhat University in written form.
References
กุลทรัพย์ เกษแม่นกิจ. (2558). ความรู้ชูชีวิต: รวมบทความทางวิชาการของคุณหญิงกุลทรัพย์ เกษแม่นกิจ. กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.
กุสุมา รักษมณี. (2536). วรรณคดีกับศิลปะ. ใน วรรณคดี-ศิลปะ ประสานศิลป์. กรุงเทพฯ: ภาควิชาวรรณคดี คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เจตนา นาควัชระ. (2548). ตามใจฉัน – ตามใจท่าน : ว่าด้วยการวิจารณ์และการวิจัย. กรุงเทพฯ: คมบาง.
ณัฏฐภัทร จันทวิช. (2540). เครื่องถ้วยไทย ใน สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ เล่มที่ 22. สืบค้นเมื่อ 25 พฤษภาคม 2564, จาก https://saranukromthai.or.th/sub/book/book.php?book=22&chap=2&page=t22-2-infodetail01.html.
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2553). ด้วยแสงแห่งวรรณคดีเปรียบเทียบ วรรณคดีเปรียบเทียบ : กระบวนทัศน์และวิธีการ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์วรรณคดีศึกษา คณะ อักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทองร่วง เอมโอษฐ. (2 ตุลาคม 2561). ช่างปูนปั้น. สัมภาษณ์.
บัวไทย แจ่มจันทร์. (2532). ศิลปกรรมเมืองเพชร. เพชรบุรี: ภาควิชาศิลปะ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สหวิทยาลัยทวารวดี เพชรบุรี วิทยาลัยครูเพชรบุรี.
ปณิธิ หุ่นแสวง. (2542) วรรณคดีกับทัศนศิลป์. กรุงเทพฯ: โครงการ Global Competence Project.
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช. (2540). พระมหาชนก. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
พัฒนา กิตติอาษา. (2546). ท้องถิ่นนิยม การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการสภาวิจัยแห่งชาติ สาขาสังคมวิทยา สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2549). สุนทรียภาพแห่งชีวิต. กรุงเทพฯ: ณ เพชร.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2558). ข้ามชาติ ข้ามศาสตร์ ข้ามศิลป์. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
ศิลป์ พีระศรี. (2520). จิตรกรรมสกุลช่างนนทบุรี ใน อนุวิทย์ เจริญศุภกุล. องค์ประกอบสถาปัตยกรรมไทย. กรุงเทพฯ: การพิมพ์สตรีสาร.
สมบูรณ์ แก่นตะเคียน. (2525). ประวัติศาสตร์เมืองเพชรบุรี ใน สมุดเพชรบุรี 2525, หน้า 80-124. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เรือนแก้วการพิมพ์.
เสาวณิต จุลวงศ์. (2550). ความซับซ้อนของการเล่าเรื่อง: ลักษณะหลังสมัยใหม่ในบันเทิงคดีร่วมสมัยของไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีและวรรณคดีเปรียบเทียบ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
หนังสือแนะนำจังหวัดเพชรบุรี ของจังหวัดเพชรบุรี. (2538). เพชรบุรี: เพชรภูมิการพิมพ์.