Structure and Meaning of Chinese Slang
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to study Chinese slang structure and Chinese slang meaning. The research was documentary research to study 201 slangs in '1001 Idioms, Proverbs, and Slang Book'. The findings indicated that there were three types of Chinese slangs found in the books: words, phrases or clauses, and sentences. In terms of word formation of Chinese slang, there were various and different tactics such as compound word, reduplication, and etc. Chinese slang reflected the culture in 5 aspects as follows: 1. the thoughts and attitudes of the speakers, 2. social stigma behavior, 3. the status of people, 4.The habitation, and 5 the influence of entertainment media.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์รำไพพรรณี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์รำไพพรรณีก่อนเท่านั้น
References
Institute of Linguistics, (CASS). (2016). The Contemporaty Chinese Dictionary (7th ed.). Beijing: The commercial press.
Juncai Li. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบคำสแลงในภาษาไทยและภาษาจีน. วารสารศิลปะศาสตร์ปริทัศน์, 8(15), 49-64.
กง ลี่หง.(2549). ศัพท์ใหม่ภาษาจีนอินเทอร์เน็ต. วารสารจีนศึกษา. 1(1), 23-39.
จรัลวิไล จรูญโรจน์. (2554). ภาษาศาสตร์เบื้องต้น. นนทบุรี : สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จินตนา พุทธเมตะ (2559). “คำสแลง”. วารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์. 26(1), 75-87.
เจียง หวี่ สหัทยา สิทธิวิเศษ และ ทิวาพร อุดมวงษ์. (2564). กลวิธีการสร้างคำสแลงภาษาจีนและปัจจัยที่ทำให้เกิดคำสแลงภาษาจีนในสื่อสังคมออนไลน์. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ปริทัศน์. 9(2), 71-79.
ชัชวดี ศรลัมพ์. (2562). ภาษากับความหมาย. ปทุมธานี : สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดียู ศรีนราวัฒน์. (2561). ภาษาและภาษาศาสตร์. ปทุมธานี : สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระอุดมธีรคุณ และ บัณฑิกา จารุมา. (2563). “ภาษาและวัฒนธรรม: ความหมาย ความสำคัญ และความสัมพันธ์ระหว่างกัน”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ. 7(2), 53-63.
ฝ่ายวิชาการสำนักพิมพ์แมนดารินเอดูเคชั่น. (2560). 1001 สำนวน สุภาษิต และคำสแลง. กรุงเทพฯ: แมนดาริน.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: นานมีบุคส์พับลิเคชั่นส์.
สิทธิพงศ์ มีกุล และ เนตรน้ำทิพย์ บุดดาวงศ์. (2563). “”การศึกษาวิเคราะห์คำสแลงภาษาจีนที่ปรากฏในสื่อสังคมออนไลน์. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 16(1), 98-115.
สุภัค วณิชพรประเสริฐ. (2558). กลวิธีการสร้างคำและลักษณะทางความหมายของคำสแลงภาษาจีนที่ใช้งานในอินเทอร์เน็ต. บทความวิจัยรายวิชา 450109 การศึกษาเอกเทศ. นครปฐม : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เหยิน จิ่งเหวิน. (2551). ไวยากรณ์ภาษาจีน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.