GUIDELINES FOR THE TOURISM ADMINISTRATION DEVELOPMENT OF KAENGKRACHAN DISTRICT IN PHETCHABURI PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This research aimed to: 1) study tourism situation of Kaengkrachan district in Phetchaburi Province 2) study strengths, weaknesses, opportunities, threats and potential of tourism growth 3) find guidelines that are suitable to promote and develop tourism industry. The population and samples in this research were 1) 61 government officials from various sectors 2) 49 businesspersons and entrepreneurs. 3) 31 community people 4) 400 Thai tourists. Questionnaire, focus group discussion and interviews were used to gather data. The descriptive statistics implemented were percentage, means, standard deviation and SWOT analysis to performed TOWS Matrix strategy in the purpose of analyzing the most effective ways to administrate Kaengkrachan tourism.
The results showed the following: 1) Tourists to Kaengkrachan were lower-middle income seeking to travel to natural scenery sites and tended to look for the inexpensive place to stay. The majority of tourists were from Bangkok and central areas of Thailand. They traveled to Kaengkrachan for seminars or vacation with family. They liked to do outdoors activities, for instance, hiking and bird watching 2) the strength of Kaengkrachan tourism was uniquely represented beautiful natural scenery sites and short distance from Bangkok. As for the weaknesses, Kaengkrachan lacked of ability to promote information to outsiders. 3) guidelines for the development of Kaengkrachan tourism were to cooperate with all stakeholders to work together in defining the objectives. In addition, administration should be in a way that present its identity and maximize the potential growth of Kaengkrachan tourism.
Article Details
1. กองบรรณาธิการสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
2. บทความทุกเรื่องจะได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แต่ข้อความและเนื้อหาในบทความที่ตีพิมพ์เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว มิใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัยศรีปทุม
3. การคัดลอกอ้างอิงต้องดำเนินการตามการปฏิบัติในหมู่นักวิชาการโดยทั่วไป และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
References
กรมเจรจาการค้าระหว่างประเทศ.(2553) การเปิดเสรีทางการค้าภายใต้ AFTA กับการปรับตัวสู่AEC สืบค้นเมื่อวันที่ 20 กรกฏาคม 25553.
คณะศึกษา การศึกษาไทยในยุคโลกาภิวัฒน์.(2553) การศึกษากับการพัฒนาประเทศ. กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์ตะวันออก.
รำไพพรรณ แก้วสุริยะ. (2549).เอกสารประกอบการบรรยายเรื่องการท่องเที่ยวสู่ศตวรรษที่ 21. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา.(2548).อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
สกลวรรณ ผาเรือง.(2545). องค์ประกอบที่ส่งเสริมพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของนิสิต นักศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะนิเทศศาตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2546). โครงการศีกษาเพื่อจัดทำแผนแม่บทการพัฒนาการท่องเที่ยวของประเทศ. ในรายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
สุนิสา พักตร์เพียงจันทร์.(2549). การศึกษาความเป็นไปได้ในการลงทุนนำระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์มาใช้ในการดำเนินธุรกิจโรงแรม: กรณีศึกษา โรงแรมเชียงใหม่ออคิด. การค้นคว้าแบบอิสระ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Cooper,C.; Shepherd, R.;Westland, J.(1996). Educating the educators in tourism: annual Of Tourism and hospitality education. Oxford:Heinemann Professional Publishing.
Mill, R.C and A.M. Morrison. (1985). The Tourism System: An Introductory Text. Eaglewood Cliffs: Prentice-Hall,Inc.
Porter, M.E. (2000). The Competitive Advantage of Nation. Hong Kong: The Macmillan Press.