ทัศนคติของผู้พิพากษาและพนักงานอัยการต่อรายงานนิติเวช ใบรับรองแพทย์และความเห็นทางการแพทย์

บทคัดย่อ

รายงานทางการแพทย์ที่ชัดเจนไม่คลุมเครือสามารถใช้เป็นพยานหลักฐานที่มีคุณค่าในศาล ซึ่งช่วยให้ผู้มีอำนาจตามกฎหมายตัดสินคดีได้อย่างเป็นธรรม อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายผู้ใช้งานรายงานทางการแพทย์ เช่น ผู้พิพากษาและพนักงานอัยการมีข้อจำกัดในการทำความเข้าใจข้อมูลและภาษาทางการแพทย์ งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้พิพากษาและพนักงานอัยการที่มีต่อรายงานนิติเวช ใบรับรองแพทย์ และความเห็นทางการแพทย์ในการพิจารณาคดี ซึ่งอาจเป็นประโยชน์ในการเสนอแนวทางการพัฒนาความรู้ของผู้พิพากษาและพนักงานอัยการ และเสนอแนวทางการพัฒนาการสืบพยานผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ ผู้วิจัยใช้สูตรยามาเน่ (Yamane) ในการคำนวณกลุ่มตัวอย่าง โดยสำรวจความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างผู้พิพากษาและพนักงานอัยการกลุ่มละ 100 คน รวม 200 คน โดยใช้แบบสอบถามที่มีตัวเลือกระดับคะแนน 1-5 ของลิเคอร์ท ทั้งสองกลุ่มมีความเห็นตรงกันว่ารายงานชันสูตรพลิกศพควรมีคำอธิบายผลการตายที่มีลักษณะเป็นการเฉพาะเจาะจง รายงานการชันสูตรบาดแผลทางร่างกายควรสื่อความรุนแรงและพฤติการณ์การกระทำผิดได้ รายงานการชันสูตรบาดแผลทางเพศควรมีการเขียนความเห็นเกี่ยวกับหลักฐานการกระทำชำเรา และควรมีการบอกวัตถุประสงค์ของการหาสารเอซิดฟอสฟาเตส รายงานด้านอายุ กลุ่มผู้พิพากษาเห็นว่ามีคุณค่ามากขณะที่กลุ่มพนักงานอัยการเห็นว่ามีคุณค่าน้อย เนื่องการพิจารณาคดีของผู้พิพากษา อายุมีความสำคัญมากในการกำหนดโทษ นอกจากนี้ กลุ่มผู้พิพากษาและพนักงานอัยการยังมีข้อเสนอแนะเพิ่มเติมถึงปัญหาในการใช้ประโยชน์จากรายงานนิติเวช ใบรับรองแพทย์ และความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ ซึ่งข้อเสนอแนะเหล่านี้สามารถใช้เป็นแนวทางให้ผู้พิพากษาและพนักงานอัยการใช้ประโยชน์จากรายงานทางการแพทย์ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น