การถอดบทเรียนพี่สอนน้องสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา

Main Article Content

สุรางค์ ญานะ
ศิวรักษ์ ศิวารมย์

Abstract

The purposes of this study were to learn lessons from senior-junior teaching on number 1-5 counting skill for students with intellectual disability and to compare pre and post skill of those number counting.


        The senior and junior students with intellectual disability were students of Kawila-anukul school under the jurisdiction of Bureau of Special Education Administration, Office of the Basic Education Commission, Ministry of Education. The elder student was studying in Grade 5 and the younger one was studying in Grade 2. The tools used for data collection were the observation form and teaching context and environment place’s observation form and also the tests of pretest-posttest of number 1-5 counting skill and 16 during learning tests. Computer assisted instruction on number 1-5 was prepared by the elder student. 


       The lesson learned that the elder student could teach the younger one count number 1-5 in his own style. That was he showed the way to count number and prompted the younger one to imitate, speak, and repeat three or four times. The elder one concretely explained and storied all numbers with computer graphic. Those influenced the younger one concretely understood and remembered number 1-5. Moreover the characteristics of students with intellectual disability were closely Intelligent Quotient made conversation smoothly and the younger one understood the content easily, including the teaching place in classroom was suitable to do activities. The result was the younger one showed higher number 1-5 counting skill after using senior-junior teaching activity, and in 1 month later the younger one still remember number 1-5 counting lesson and could do the test correctly.

Article Details

How to Cite
ญานะ ส. . . ., & ศิวารมย์ ศ. . . (2019). การถอดบทเรียนพี่สอนน้องสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา. Sikkhana, 6(7), 109–128. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/JSikkhana/article/view/240996
Section
Research Articles

References

กิ่งเพชร แสนคำ. (2555). การพัฒนาความสามารถด้านการอ่านและการรู้ค่าตัวเลขด้วยบทเรียน
คอมพิวเตอร์ช่วยสอนสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา. ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต(สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ). เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
กิดานันท์ มลิทอง. 2548. เทคโนโลยีการศึกษาและนวัตกรรมการศึกษา.
กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชุลีกร ยิ้มสุด, ดุษฎี โยเหลา, ฉันทนา ภาคบงกช และอัญชลี เกษสุริยงค์. (2552). การพัฒนา
การคิดไตร่ตรองและพฤติกรรมการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของครู
ประถมศึกษาโดยใช้เทคนิคการวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารพฤติกรรม
ศาสตร์เพื่อการพัฒนา ปีที่ 15 ฉบับที่ 1 กันยายน 2552.
ชูศรี วงศ์รัตนะ และคณะ. (2545). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ:เมธีทิป.
ณัชพร นกสกุล. (2551). เทคนิคการสอนเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา.อัดสำเนา
นพมาศ อุ้งพระ (ธีรเวคิน). 2546. ทฤษฎีบุคลิกภาพและการปรับตัว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประสิทธิ์ ศรีเรืองฤทธิ์. (2549). การใช้แนวคิดเรื่องพื้นที่รอยต่อพัฒนาการ(Zone of Proximal
Development) ของวิก๊อตกี้ เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนการสอน การเขียนภาษาอังกฤษ สำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด (หลักสูตรการสอน). ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พิมพ์พรรณ เทพสุเมธานนท์, ศิริบูรณ์ สายโกสุม และตวงแสง ณ นคร. (2542). ความรู้เกี่ยวกับการศึกษา จิตวิทยา และเทคโนโลยีการศึกษา. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง. กรุงเทพมหานคร. พิมพ์ครั้งที่ 1
รัชนีกร ทองสุขดี, วีระพงษ์ แสง-ชูโต, จารีณี มณีกุล, อำภา ด่านภักดี, นภาลัย ชัยมะหา.
(2550). เอกสารประกอบการสอน กระบวนวิชาการศึกษาพิเศษ (100303).เชียงใหม่ :คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ราชกิจจานุเบกษา. (2550). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550. กรุงเทพฯ.
_______________. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ ฉบับที่ 3 พุทธศักราช 2553. กรุงเทพฯ.
โรงเรียนกาวิละอนุกูล. (2554). รายงานผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน.เชียงใหม่
__________________. (2554). สารสนเทศโรงเรียนกาวิละอนุกูล ปีการศึกษา 2554. เชียงใหม่.
__________________. (2555). สารสนเทศโรงเรียนกาวิละอนุกูล ปีการศึกษา 2555. เชียงใหม่.
วินัดดา ปิยะศิลป์. (2543). ความบกพร่องเฉพาะด้านในการเรียนรู้ (Learning Disabilities).
หน้า 61-72.คู่มือคุณครูเพื่อเด็กที่มีปัญหาทางการเรียน. กรุงเทพฯ : ทีซีจีพริ้นติ้งจำกัด.
ศุภวัลย์ พลายน้อย. (2549). บทเรียนของการถอดบทเรียนในการจัดการความรู้ภาคประชาสังคม. คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหิดล. นครปฐม.
สุภาณี เส็งเพ็ง. (2555). วิจัยในชั้นเรียนการฝึกทักษะการวิจัยและพัฒนาทางการศึกษาโดยใช้กิจกรรมแบบพี่สอนน้อง. สืบค้นระบบออนไลท์ วันที่ 9 สิงหาคม 2555
สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. มปป. ทฤษฎีและเทคนิค : การปรับพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2545). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
________________. (2550). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (2552). พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการพุทธศักราช 2551 และอนุบัญญัติตามพระราชบัญญัติฯ จำนวน 6 ฉบับ. กรุงเทพฯ.
___________________________. (2553). หลักสูตรสำหรับผู้เรียนที่มีความบกพร่อง
ทางสติปัญญา พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ.
___________________________. (2552). รายงานการถอดบทเรียนความสำเร็จของนักเรียน YA ดีเด่น ประจำปีการศึกษา 2551. กรุงเทพฯ.
Bender, W.N. (2002). Differentiation instruction for students with learning disabilities.
California: Corwin Press, INC.
Kohn, J.J., & Vajda, P.G. (1975). Peer-mediated instruction and small group interaction In the ESL classroom. TESOL Quarterly, 4(9), 379-390.
Maheady, L., Mallette, B., Harper, G.F., Sacca, K.C. & Pomerantz, D. (1994). Peer-mediated instruction for high-rish students. Teaching Reading to High-Rish Learners.
Masschusette: Allyn and Bacon.
Miller, A.B., Barbetta, P.M., & Heron, T.E. (1994). General procedures of peer tutoring. Availabie: http:/www.ohio-stage.edu/urbanintiative/peer trtoring.theory.html.(June 20,2005).